INFO:Γεννημένη στη Ρόδο το 1986, η Μιρέλα έχει να επιδείξει ένα βιογραφικό που θα ζήλευαν πολλοί μεγαλύτεροι της. Με σπουδές στο Τμήμα Νομικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, σήμερα είναι υποψήφια διδάκτωρ στον Τομέα Δημοσίου Δικαίου του ίδιου Τμήματος, ενώ έχει πτυχίο πιάνου και παίζει ακορντεόν. Έχει συνεργαστεί, μεταξύ άλλων, με τους Μιλτιάδη Πασχαλίδη, Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, Βασίλη Καζούλη, Διονύση Σαββόπουλο, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, έχει συμμετοχές σε δισκογραφικές δουλειές των Πασχαλίδη, Μαχαιρίτσα, Νότη Μαυρουδή και Γιάννη Ζουγανέλη και την χρονιά που πέρασε συμμετείχε ως σολίστ ακορντεόν σε μεγάλες συναυλίες, όπως «Οι Άγγελοι ζουν ακόμη στη Μεσόγειο» του Λαυρ. Μαχαιρίτσα, και στο αφιέρωμα του Διον. Σαββόπουλου «Μάνος Χατζιδάκις τώρα» στο Ηρώδειο. http://joytv.gr
Ζωές από μετάξι (Live στο Μύλο)
http://www.youtube.com/watch?v=lY4bmym5iRE
Στίχοι: Τάσος Σαμαρτζής
Μουσική: Νότης Μαυρουδής
Πρώτη εκτέλεση: Μαίρη Έσπερ
Το παπάκι (Live)
http://www.youtube.com/watch?v=FbsQqlkAj9U
Στίχοι-Μουσική: Νικόλας Άσιμος
"Το είχε γράψει ο Άσιμος για να κοιμίζει την κόρη του Λίνα στο υπόγειο της οδού Αραχώβης 41" Χ.Καρυώτης.
Επανεκτέλεση: Μιρέλα Πάχου - Μίλτος Πασχαλίδης
Άλλες Εκτελέσεις: Άσιμος, Αλεξίου, Στόκας, Παπακωνσταντίνου
http://www.youtube.com/watch?v=FbsQqlkAj9U
Στίχοι-Μουσική: Νικόλας Άσιμος
"Το είχε γράψει ο Άσιμος για να κοιμίζει την κόρη του Λίνα στο υπόγειο της οδού Αραχώβης 41" Χ.Καρυώτης.
Επανεκτέλεση: Μιρέλα Πάχου - Μίλτος Πασχαλίδης
Άλλες Εκτελέσεις: Άσιμος, Αλεξίου, Στόκας, Παπακωνσταντίνου
* Το ακορντεόν είναι ένα αερόφωνο πληκτροφόρο μουσικό όργανο, ιδιαίτερα διαδεδομένο στη λαϊκή και παραδοσιακή μουσική πολλών Ευρωπαϊκών και Αμερικανικών χωρών. Εφευρέθηκε κατά πάσα πιθανότητα στη Γερμανία το 1822, αν και το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας ανήκει στον Cyrill Demian (1829). Έχει σχήμα κουτιού και αποτελείται από δύο πληκτρολόγια και μια αεροπαραγωγό φυσούνα που συμπιέζεται και επεκτείνεται από τον εκτελεστή. Ο ήχος παράγεται με τη δόνηση μεταλλικών ελασμάτων στο εσωτερικό του, που πάλλονται με τη ροή του αέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤρόπος παιξίματος
Το ακορντεόν παίζεται κρατώντας το με τα δύο χέρια στο ύψος του στήθους. Συχνά χρησιμοποιούνται ιμάντες στήριξης (από το όργανο στους ώμους) λόγω του βάρους του οργάνου. Το αριστερό χέρι χειρίζεται ένα πληκτρολόγιο παρόμοιο με αυτό του μπαντονεόν, που αντιστοιχεί σε 120 διαφορετικούς συνδυασμούς ελεύθερων μπάσων νοτών ή συγχορδιών. Ο ρόλος του είναι κυρίως συνοδευτικός (ακκομπανιαμέντο), με έντονο το ρυθμικό στοιχείο. Στο δεξί χέρι αντιστοιχεί ένα πληκτρολόγιο παρόμοιο μ' αυτό του πιάνου για την εκτέλεση της μελωδίας. Ενίοτε το δεξί πληκτρολόγιο έχει μορφή παρόμοια με το αριστερό, όπως και στο μπαντονεόν, το ρώσικο ακορντεόν (μπαγιάν) και την κονσερτίνα. Η φυσούνα χειρίζεται και από τα δύο χέρια, όχι μόνο για την παραγωγή αέρα, αλλά και για την διαφοροποίηση των δυναμικών. Ακόμη, το ακορντεόν διαθέτει πλήκτρα ρεγκίστρων, τα οποία διαφοροποιούν τον ήχο, συνήθως με συνδυασμούς οκτάβων.
Μουσική για ακορντεόν
Λόγω του σχετικά μικρού μεγέθους του, αλλά και της ιδιότητάς του να συνδυάζει μελωδία και συνοδεία, το ακορντεόν αγαπήθηκε και ενσωματώθηκε στη λαϊκή και παραδοσιακή μουσική πολλών λαών. Στην Ευρώπη, συνδέθηκε άρρηκτα με τη γαλλική λαϊκή μουσική του 20ού αιώνα, όπως επίσης και με το ρεπερτόριο του ταγκό. Ευρεία είναι η διάδοσή του στην ιταλική και ελληνική μουσική, ενώ αποτελεί κυρίαρχο όργανο σε μπάντες σλαβόφωνων χωρών.
Η ιστορία του Μεταξιού
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μεταξουργία ήταν γνωστή πριν από 4.500 χρόνια στην Κίνα, όπως αναφέρουν τα αρχαία κείμενα. Λέγεται ότι η αυτοκράτειρα Σι-Λιγκ-Σι το 2650 π.Χ. ανακάλυψε την ιδιότητα και την αξία των κουκουλιών του μεταξοσκώληκα και κατασκεύασε μέσα στα ανάκτορα σηροτροφείο, μεταξουργείο και υφαντουργείο με εργάτες τις ευγενείς κυρίες της Αυλής. Από τότε η αυτοκράτειρα αυτή λατρεύτηκε ως θεά του μεταξοσκώληκα και οι Κινέζοι κράτησαν μυστικό τον τρόπο κατασκευής του μεταξιού, διατηρώντας έτσι το μονοπώλιο μέχρι τον 5ο αι. μ.Χ. που μεταδόθηκε στην Περσία και τον 6ο αι. στο Βυζάντιο.
Στην αρχαία Ελλάδα το μετάξι ήταν γνωστό ως "σήρ" και το μεταξωτό ύφασμα ως "σηρικός". Ήταν γνωστό ότι παράγεται από τον μεταξοσκώληκα σε χώρα που ονόμαζαν "Σηρία" (Κίνα), ενώ τους κινέζους αποκαλούσαν "Σήρες". Ο Αριστοτέλης (Ιστ. Ζώων, 5.55) αναφέρει ότι οι γυναίκες της Κω γνώριζαν την κατεργασία του. Το μετάξι ήταν γνωστό πριν από την εκστρατεία του Αλεξάνδρου, αφού έχει βρεθεί στον Κεραμικό σε ταφή εγγονής του Αλκιβιάδη.
Σύμφωνα με πληροφορίες Βυζαντινών συγγραφέων, ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ιουστινιανός έστειλε στην Κίνα δύο μοναχούς, ειδικά για το μετάξι, το οποίο εκείνη την εποχή είχε διαδοθεί σε μεγάλο βαθμό (το χρησιμοποιούσε ακόμα και η εκκλησία) και ήταν συγχρόνως πανάκριβο. Οι δύο μοναχοί παρακολούθησαν όλη τη διαδικασία εκτροφής του μεταξοσκώληκα και παραγωγής του μεταξιού και φεύγοντας έκρυψαν μέσα στα κούφια μπαστούνια τους αρκετό μεταξόσπορο, που μετέφεραν στο Βυζάντιο. Στα πρώτα χρόνια η βυζαντινή αυλή κρατούσε μυστικό τον τρόπο παραγωγής του μεταξιού από τον υπόλοιπο λαό, που πίστευε ότι το μετάξι προερχόταν από κάποια φυτική ουσία. Σιγά σιγά όμως η τεχνική ξέφυγε από τα ανάκτορα και η μεταξουργία αναπτύχθηκε σε μεγάλο βαθμό σ` όλη την Ελλάδα και ιδιαίτερα στην Πελοπόννησο, που ονομάστηκε από τότε Μοριάς, εξαιτίας της καλλιέργειας της μουριάς. Τον 8ο αι. η μεταξουργία διαδόθηκε στους Άραβες, ύστερα από επιδρομή που έκαναν στην Πελοπόννησο, το 1130 μ.Χ. διαδόθηκε στη Σικελία και από εκεί στην Ιταλία, όπου δημιουργήθηκαν μεγάλα κέντρα βιοτεχνίας μεταξιού (Φλωρεντία, Βενετία, Γένουα, Λούκα, Μιλάνο). Στην Αβινιόν κατά το 14ο αι. η μεταξουργία υποστηρίχθηκε από τους πάπες και γενικά σ` όλα τα κράτη οι ηγεμόνες φρόντισαν να την αναπτύξουν με κάθε τρόπο.