 |
| (Αθήνα, 1951 - 7 Ιανουαρίου 2009) |
Η Μαρία Δημητριάδη
υπήρξε ερμηνεύτρια
που συνδέθηκε από νωρίς με το πολιτικό τραγούδι. Επιχείρησε αρκετές φορές στην καριέρα της και την ερμηνεία λυρικότερων στίχων. Γεννήθηκε στον Ταύρο
το 1951. Ξεκίνησε την καριέρα της στη δισκογραφία με το "Ένα Πρωινό
(Άνναμπελ)", ένα ερωτικό τραγούδι που ακουγόταν στην ταινία «Κορίτσια
στον ήλιο», με τον Γιάννη Βόγλη και την Άνν Λόνμπεργκ. Ήταν
βασική ερμηνεύτρια των τραγουδιών του Μίκη Θεοδωράκη και του Θάνου
Μικρούτσικου. Ήταν από τις πρώτες τραγουδίστριες του Γιάννη Μαρκόπουλου.
Στη δεκαετία του ΄80 επέστρεψε στη δισκογραφία ερμηνεύοντας έργα
διαφορετικού ύφους, όπως Μάνο Χατζιδάκι και Στέφανο Κορκολή. Η Μαρία
Δημητριάδη ήταν αδερφή της ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΑΝΟΥ
και πρώτη σύζυγος του παρουσιαστή και μουσικού Ανδρέα Μικρούτσικου, με
τον οποίο γνωρίστηκε κατά τη διάρκεια των γεγονότων του Πολυτεχνείου
όντας και οι δύο μέλη του παράνομου τότε ΕΚΚΕ. Μαζί απέκτησαν
ένα γιο,
τον Στέργιο, χάριν του οποίου είχε αποσυρθεί από τη δισκογραφία.
Απεβίωσε στις 7 Ιανουαρίου του 2009 στο νοσοκομείο '"Ευαγγελισμός", όπου
είχε εισαχθεί για σπάνια πνευμονική νόσο. Επιθυμία της ήταν να μην ταφεί και να αποτεφρωθεί.
Την Ρωμιοσύνη μην την κλαίς
http://www.youtube.com/watch?v=ImimvEuvRjc
Αρ.8. Απο "Τα Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας" του Γιάννη Ρίτσου.
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Εκτέλεση:: Μαρία Δημητριάδη
Το χρονικό του έργου περιγράφει ο ίδιος ο Γ. Ρίτσος, το 1973:
«Τα Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας, εκτός απ' το 16 και 17, γράφτηκαν σε μια μέρα - στις 16 του Σεπτέμβρη του 1968 - στο Παρθένι της Λέρου, ύστερ' από μήνυμα του Μίκη Θεοδωράκη με την παράκληση να μελοποιήσει κάτι δικό μου ανέκδοτο. Τα ξαναδούλεψα στο Καρλόβασι της Σάμου το Νοέμβρη του 1969. Το 16 και 17 γράφτηκαν την Πρωτομαγιά του 1970. Το 7 αλλάχτηκε ριζικά το Γενάρη του 1973. Δε σκόπευα να δημοσιεύσω τα Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα κι είχα ζητήσει να μη μεταφραστούν και εκδοθούν, παρά μόνο να τραγουδηθούν. Αλλά, να, που τα περισσότερα δημοσιεύτηκαν κιόλας σε διάφορα ντόπια και ξένα περιοδικά κ' έχουν γίνει δύο γαλλικές μεταφράσεις (...) και δεν ξέρω σε πόσες άλλες γλώσσες... Έτσι, δεν υπάρχει πια λόγος να επιμείνω στην αρχική μου απόφαση. Και τα Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα είναι αφιερωμένα στον Μίκη Θεοδωράκη. » Μάνος Ορφανουδάκης
18 Λιανοτράγουδα της Πικρής Πατρίδας
1. Αναβάφτιση 2. Αυγή 3. Δε φτάνει 4. Εδώ το φως 5. Επιτύμβιο 6. Καρτέρεμα 7. Κουβέντα με ένα λουλούδι 8. Λαός 9. Μνημόσυνο 10. Ο ταμένος 11. Πράσινη μέρα 12. Συλλείτουργο 13. Τ' άσπρο ξωκλήσι 14. Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις 15. Το κυκλάμινο 16. Το νερό 17. Το χτίσιμο 18. Λιγνά Κορίτσια
Ο Γιάννης Ρίτσος (Μονεμβασιά 1 Μαΐου 1909 - Αθήνα 11 Νοεμβρίου 1990) δημοσίευσε πάνω από εκατό ποιητικές συλλογές και συνθέσεις, εννέα μυθιστορήματα, τέσσερα θεατρικά έργα και μελέτες. Πολλές μεταφράσεις, χρονογραφήματα και άλλα δημοσιεύματα συμπληρώνουν το έργο του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο 1921 άρχισε να συνεργάζεται με τη «Διάπλαση των Παίδων». Συνεισέφερε επίσης ποιήματα στο φιλολογικό παράρτημα της «Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας» του Πυρσού. Το 1934 εκδόθηκε η πρώτη ποιητική συλλογή του με τίτλο «Τρακτέρ», ενώ ξεκίνησε να δημοσιεύει στον «Ριζοσπάστη» τη στήλη «Γράμματα για το Μέτωπο». Την ίδια χρονιά γίνεται μέλος του ΚΚΕ, στο οποίο παρέμεινε πιστός μέχρι τον θάνατό του. Το 1935 κυκλοφορούν οι «Πυραμίδες», το 1936 ο «Επιτάφιος» και το 1937 «Το τραγούδι της αδελφής μου». Έλαβε ενεργά μέρος στην Εθνική Αντίσταση, ενώ κατά το χρονικό διάστημα 1948-1952 εξορίστηκε σε διάφορα νησιά. Συγκεκριμένα συλλαμβάνεται τον Ιούλιο του 1948 και εξορίζεται στη Λήμνο, κατόπιν στη Μακρόνησο (Μάιος 1949) και το 1950 στον Άγιο Ευστράτιο. Μετά την απελευθέρωσή του τον Αύγουστο του 1952 έρχεται στην Αθήνα και προσχωρεί στην ΕΔΑ. Το 1954 παντρεύεται με την παιδίατρο Γαρυφαλιά (Φαλίτσα) Γεωργιάδη κι ένα χρόνο αργότερα γεννιέται η -μοναδική- κόρη τους Ελευθερία (Έρη). Το 1956, τον ίδιο χρόνο δηλαδή, τιμήθηκε με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη «Σονάτα του Σεληνόφωτος».
Το 1968 προτάθηκε για το βραβείο Νομπέλ το οποίο δεν πήρε διότι θεωρήθηκε στρατευμένος ποιητής (δηλαδή ήταν μέλος του ΚΚΕ). Το 1975 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και το 1977 τιμήθηκε με το Βραβείο Ειρήνης Λένιν.
Το Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κίνημα Ελλάδας (ΕΚΚΕ) είναι μαρξιστική-λενινιστική οργάνωση της Ελλάδας. Ιδρύθηκε το 1970 από Έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες, διωκόμενους από τη Χούντα, στο Δυτικό Βερολίνο. Οι ιδεολογικές της αναφορές βρίσκονται στο Μαοϊσμό. Στην Προγραμματική Διακήρυξη του, που ψηφίστηκε στο ιδρυτικό συνέδριο την άνοιξη του 1970, το ΕΚΚΕ υποστήριζε ότι ο χαρακτήρας της Επανάστασης στην Ελλάδα θα είναι σοσιαλιστικός, σε αντίθεση με την ΟΜΛΕ, την άλλη μαρξιστική-λενινιστική οργάνωση στην Ελλάδα, που υποστήριζε τον αντιιμπεριαλιστικό λαϊκοδημοκρατικό της χαρακτήρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ΕΚΚΕ, μέσω της φοιτητικής του παράταξης ΑΑΣΠΕ (Αντιφασιστική Αντιϊμπεριαλιστική Σπουδαστική Παράταξη Ελλάδας), πρωτοστάτησε στον Αντιδικτατορικό Αγώνα, όπως αυτό φαίνεται και από το μεγάλο αριθμό μελών της στην επιτροπή κατάληψης του Πολυτεχνείου το 1973. Πολλά μέλη του συνελήφθησαν και βασανίστηκαν επί Δικτατορίας, με χαρακτηριστικότερη περίπτωση εκείνη του Χρήστου Μπίστη.
Το ΕΚΚΕ αποτέλεσε ιδρυτική συνιστώσα της πολιτικής συμμαχίας ΑΝΤΑΡΣΥΑ (Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία για την Ανατροπή) που ιδρύθηκε τον Ιανουάριο του 2009.
Η φοιτητική παράταξη που πρόσκειται στο ΕΚΚΕ συγχωνεύτηκε στην Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση (ΕΑΑΚ).
Εκδίδει το περιοδικό "Κόκκινο Δελτίο", ενώ η νεολαία του εκδίδει την "Κόκκινη Σφήνα".
18 Λιανοτράγουδα της Πικρής Πατρίδας
ΑπάντησηΔιαγραφήΔίσκος του Μίκη Θεοδωράκη ο οποίος περιέχει μελοποιημένα ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου. Πρόκειται για 18 τετράστιχα του Γιάννη Ρίτσου, εκ των οποίων τα 16 ο ποιητής τα έγραψε στο Παρθένι της Λέρου στις 16/9/1968, ύστερα από κρυφή έκκληση του Μίκη Θεοδωράκη. Τα άλλα δύο τα έγραψε στη Σάμο την Πρωτομαγιά του 1970. Τα ποιήματα είναι γραμμένα στη φόρμα των δημοτικών λιανοτράγουδων, σε ιαμβικούς δεκαπεντασύλλαβους στίχους, με πυκνό αλλά λιτό ύφος. Η σύνθεση του δίσκου έγινε στο Παρίσι τη διετία 1971-1973 από τον Μίκη Θεοδωράκη, και η πρώτη εκτέλεση στις 17 Ιανουαρίου 1973 στο Albert Hall με τραγουδιστές τους: Μαρία Φαραντούρη, Πέτρο Πανδή, Αφροδίτη Μάνου, Αχιλλέα Κωστούλη και τον ίδιο το συνθέτη. Η πρώτη ηχογράφηση του έργου έγινε το 1973 στο Παρίσι με τους ίδιους τραγουδιστές και κυκλοφόρησε στην Γαλλία την ίδια χρονιά από την EMI France. Παράλληλα ηχογραφήθηκε και στην Ελλάδα, κρυφά κατά τη διάρκεια της Χούντας, με τον Γιώργο Νταλάρα και την Άννα Βίσση. Με την πτώση της χούντας κυκλοφόρησαν στην Ελλάδα πρώτα η έκδοση με τον Νταλάρα και μετά η έκδοση με Φαραντούρη, Πανδή, Μάνου και Κωστούλη. Λίγους μήνες αργότερα κυκλοφόρησε και τρίτη έκδοση του έργου με την Μ.Δημητριάδη, Ε.Βιτάλη, Κ.Καμένο, Σ.Πασπαράκη και Σ.Κρυστάλη.
Ο Μίκης Θεοδωράκης έχει δηλώσει σχετικά με αυτόν τον δίσκο:
"Νομίζω ότι στα μέσα του 1972 ήρθε ο Γιώργος Νταλάρας στο Παρίσι μαζί με τον Αχιλλέα Θεοφίλου. Θυμάμαι μια ολόκληρη μέρα που τους έπαιζα και τραγουδούσα τα νέα μου τραγούδια και ανάμεσά τους τα Λιανοτράγουδα. Τότε τα πρωτάκουσε και μαζί με την εταιρεία αποφάσισαν να τα κυκλοφορήσουν παρά την απαγόρευση. Πρέπει να σημειωθεί ότι την εποχή εκείνη ξέσπασαν τα γεγονότα στο Πολυτεχνείο, οπότε η απαγόρευση της μουσικής μου από τη Χούντα, που ίσχυε πάντα, έγινε ακόμα πιο αυστηρή. Ήταν ένα τόλμημα να ηχογραφήσουν και να κυκλοφορήσουν αυτό το έργο κάτω από τη μύτη της σπαρασσόμενης Χούντας. Γι'αυτό κι εγώ, εξόριστος ακόμα, υποδέχτηκα αυτή την πράξη με συγκίνηση και ευγνωμοσύνη. Το ίδιο εξακολουθώ να αισθάνομαι και σήμερα. Τους ευχαριστώ".