Η οικογένειά του Νάσιουτζικ ήταν από τις πλουσιότερες της πόλης, και στην ιδιοκτησία της είχε το εργοστάσιο από το οποίο ηλεκτροδοτούνταν οι Σέρρες και η ευρύτερη περιοχή. Ο ίδιος σπούδασε χημεία στο ΑΠΘ. Την περίοδο της Κατοχής, οργανώθηκε στο ΕΑΜ και την ΕΠΟΝ, ενώ το 1947, την περίοδο του Εμφυλίου, οργάνωσε επίθεση με χειροβομβίδες στο εργοστάσιο της οικογένειάς του, καθώς ο πατέρας του ήταν δεξιός. Αναγκάστηκε να υπηρετήσει στον Εθνικό Στρατό και συνελήφθη από τους κομμουνιστές αιχμάλωτος. Στάλθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Αλβανία του Χότζα, όπου παρέμεινε οκτώ χρόνια. Μετά την απελευθέρωσή του από εκεί, μετέβη στην Αθήνα, όπου -μαζί με τα αδέλφια του ασχολήθηκε- με τις επιχειρήσεις και τη συγγραφή.
Την πρώτη του εμφάνιση στα γράμματα την έκανε το 1967 με το έργο "Οι Ρίζες", και τα επόμενα χρόνια συνέγραψε και δημοσίευσε διάφορα βιβλία και δοκίμια, μεταξύ των οποίων και τα: "Φυσική και άνθρωπος" (1969), "Βιολογία του χρόνου" (1970), "Το τραύμα του Αδάμ" (1971), "Πεδίο και ανταγωνισμός" (1974), "Το σήμερα και το αύριο" (1982), "Αναζητήσεις" (1984), "Σκέψη και ύπαρξης" (1985). Από το 1970 συνεργαζόταν με την εφ. Το Βήμα, δημοσιεύοντας επιστημονικά και φιλοσοφικά άρθρα. Αρθρογραφούσε, επίσης, στα περ. Ιωλκός, Νέα Εστία και Τομές. Εκείνα τα χρόνια είχε επίσης και έντονη κοινωνική παρουσία και δράση, και πολλές φορές συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου και την υπουργό Πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη, ενώ συμμετείχε ως ομιλητής σε συνέδρια για την ειρήνη, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον σοσιαλισμό, και τον πυρηνικό αφοπλισμό.
Στις 24 Σεπτεμβρίου 1984 εντοπίζεται δολοφονημενος στο διαμέρισμά του στο Κολωνάκι με 97 σφυρί, ο συγγραφέας Αθανάσιος Διαμαντόπουλος, γραμματέας της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών. Ο Νάσιουτζικ συνελήφθη από την Αστυνομία με βάση τις μαρτυρίες μιας γειτόνισσας του θύματος. Αρνήθηκε την ενοχή του και στη συνέχεια αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει με χάπια. Τελικά, η προσαγωγή του στον ανακριτή έγινε στις αρχές Απριλίου του 1985. Η δίκη ήταν πολύκροτη και απασχόλησε έντονα τα ΜΜΕ και την κοινή γνώμη. Η πρώτη απόφαση του δικαστηρίου, στις 27 Μαΐου 1988, ήταν αθωωτική για τον Νάσιουτζικ λόγω αμφιβολιών. Με απόφαση όμως του Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου διατάχθηκε η επανάληψη της δίκης, που ορίστηκε για τον Ιούνιο του 1990. Ο Νάσιουτζικ παρότι απέδρασε στο εξωτερικό, τελικά επέστρεψε για να δικαστεί. Το Εφετείο τον καταδίκασε σε 15 χρόνια κάθειρξη το 1993. Αποφυλακίστηκε το 1995, καθώς έκανε χρήση των ευνοϊκών διατάξεων για τους ηλικιωμένους καταδικασθέντες. Το 1994 κυκλοφόρησε το βιβλίο του "Της φυλακής".
Απεβίωσε στις 17 Φεβρουαρίου 2005. Με τη σύζυγό του, τη μεταφράστρια και συγγραφέα Ζωή Νάσιουτζικ, απέκτησαν δυο κόρες: την Αρετή και τη συγγραφέα Παυλίνα Νάσιουτζικ.
.jpeg)
.jpg)
