ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΑΛΗ: Ελληνο-Ιταλίδα λόγια με φιλελληνική δράση
Γεννήθηκε στο Λιβόρνο το 1798, και ο πατέρας της ήταν Ηπειρώτης. Παντρεύτηκε τον Φερντινάντο Μπαρτολομέι και εγκαταστάθηκε στην Φλωρεντία. Η δράση της εστιάστηκε στην ενίσχυση του απελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων, με μεγάλη οικονομική και κοινωνική συνεισφορά. Το σπίτι της ήταν κέντρο συνάντησης των Φιλελλήνων μεταξύ 1824 και 1826, ενώ έκανε φιλολογικές συσκέψεις. Ονομάστηκε ακόμη και «νέα Σαπφώ». Δημοσίευσε πλήθος πεζογραφημάτων και ποιημάτων στα πιο έγκριτα περιοδικά. Πέθανε το 1875.
Η τραγουδίστρια Ιωάννα Άλβα είναι γνωστή από τις πολυακουσμένες επιτυχίες που τραγούδησε (“Κάν’ υπομονή ώσπου νά’ρθει καλοκαίρι”, “Τί τα θες, τί τα γυρεύεις”, “Είναι η ζωή σου ζωή μου” κ.ά.) ενώ θα παίξει και σε δύο ταινίες το "Αδούλωτοι σκλάβοι" του 1946 όπου τραγουδά το “Αργεί” [το πρώτο κινηματογραφικό τραγούδι του Μάνου Χατζηδάκι] και το "Ραντεβού με τον Έρωτα" (1957).
"Το πραγματικό της όνομα πριν γίνει Ιωάννα Άλβα ήταν Αναγνωστοπούλου. Όπως διαβάζω σε παλιό περιοδικό ποικίλης ύλης ξεκίνησε την καριέρα της σαν μπαλαρινούλα της Λυρικής Σκηνής, αλλά γρήγορα την κέρδισε το τραγούδι και ήδη το 1944 είχε αποκτήσει τους πρώτους φανατικούς της θαυμαστές, όταν την παρουσίασε στο πάλκο ο μαέστρος Γιώργος Μυρογιάννης. Οι δίσκοι ήρθαν αργότερα, όταν ξαναλειτούργησε το εργοστάσιο της Κολούμπια. Εκείνη υπέγραψε συμβόλαιο με τις εταιρίες Οντεόν και Παρλοφών και λέω να αναφέρω εδώ μερικούς τίτλους από τα τραγούδια που ηχογράφησε: Γύρνα πάλι, Το στερνό μας το βράδυ, Ό,τι και να μού κάνεις στο συγχωρώ, Έλα μαζί μου και δεν θα χάσεις, Έλα να σε μάθω ν'αγαπάς, Κάτσε φρόνιμα, Πού να τό'ξερα τότε, Ό,τι μού'χεις κάνει θα μού το πληρώσεις, Είν' η ζωή σου η ζωή μου, εδώ δίπλα στον Φώτη Πολυμέρη κλπ.κλπ. Τραγούδια στους ρυθμούς του βαλς, του ταγκό, της ρούμπας, του σουίνγκ. Πήρατε μια ιδέα. Όμως στό ρεπερτόριό της είχε και τη Ρόζμαρι απ' την ομώνυμη αμερικάνικη οπερέτα κι ένα σπανιόλικο σουξέ της δημοφιλούς εκείνα τα χρόνια Ίσα Περέιρα, που η Γεωργία Βασιλειάδου είχε υποδυθεί σε νούμερό της ως Λύσσα Μπατιρέιρα. Ας έρθουμε όμως τώρα στον Μάνο Χατζιδάκι. Όταν το 1946 ο Μάνος γράφει για την ταινία Αδούλωτοι σκλάβοι το πρώτο του κινηματογραφικό τραγούδι, η Ιωάννα Άλβα αναλαμβάνει να το τραγουδήσει στο φακό, συμμετέχοντας - όπως την ήθελε το σενάριο του Βίωνα Παπαμιχάλη - σε ομάδα αντίστασης κατά των Γερμανών κατακτητών. Αυτή τη σκηνή προτείνω να δούμε κι εμείς τώρα, γυρίζοντας το ρολόι του χρόνου 71 χρόνια πίσω. Ο τίτλος του τραγουδιού Αργεί νά'ρθει το πρωί. Να προσθέσω πως η Ιωάννα Άλβα έφυγε απ'τη ζωή στις 6 Νοεμβρίου του 2005." Γιώργος Παπαστεφάνου
Η ηθοποιός Σμαρούλα Γιούλη γεννήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 1930 στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Δημήτρη Ροντήρη. Στον κινηματογράφο έκανε την πρώτη της εμφάνιση σε ηλικία 11 ετών, στην ταινία «Φωνή της καρδιάς», δίπλα στον Αιμίλιο Βεάκη. Το 1948 συμμετείχε στην επιθεώρηση των Σακελλάριου -Γιαννακόπουλου «Ανθρωποι, άνθρωποι» και στην κινηματογραφική ταινία "Χαμένοι Άγγελοι" του Νίκου Τσιφόρου. Συνεργάστηκε με τον θίασο της Κατερίνας Ανδρεάδη και το 1960 απέκτησε δική της θεατρική στέγη και μαζί με τον σύζυγό της, Βαγγέλη Λιβαδά, ανέβασε πολλά ελληνικά και ξένα έργα Τη δεκαετία του '80, σε συνεργασία με τον σύζυγό της, παρουσίασε και πρωταγωνίστησε σε πολλά μιούζικαλ. Πέθανε στις 7 Μαρτίου 2012, περίπου τρεις μήνες μετά τον θάνατο του συζύγου της, σε ηλικία 82 ετών.
Γεώργιος Καστριώτης ή Σκεντέρμπεης (1404/5-1468) Άρχοντας και στρατιωτικός ο οποίος αντιστάθηκε για χρόνια στην εισβολή των Οθωμανών και θεωρείται ως ο "εθνικός ήρωας" της Αλβανίας και είναι γνωστός στην αλβανική βιβλιογραφία σαν Γκιέργκι Καστριότι
Σήφης Βλαστός -Αρχηγός αποτυχημένης απόπειρας εξέγερσης ενάντια στη Δημοκρατία της Βενετίας στην υπερπόντια αποικία της Κρήτης κατά το 15ο αιώνα
Μπαρμπαρόσα (1499 ή 1484 -1546) Αρχιναύαρχος του οθωμανικού στόλου και κουρσάρος των ακτών της Μπαρμπαριάς (σημερινής Αλγερίας). Η μητέρα του ήταν Ελληνίδα και ο πατέρας του μάλλον Γεννίτσατος
Ιάκωβος Βασιλικός (1511-1563) Κυβερνήτης της Μολδαβίας. Ο Ιωάννης Ιάκωβος Ηρακλείδης ήταν ο πρώτος Έλληνας που επιδίωξε με σοβαρές προϋποθέσεις την απελευθέρωση της Ελλάδας από την ξένη κυριαρχία, αναστατώνοντας με τη δράση του ολόκληρη την Ευρώπη.
Ιωάννης Φωκάς ή Απόστολος Βαλεριάνος (1536-1602)Έλληνας θαλασσοπόρος, που εξερεύνησε τις δυτικές ακτές της Βορείου Αμερικής για λογαριασμό του ισπανικού θρόνου. Είναι νωστός με το ισπανικό όνομα Juan de Fuca και το όνομά του δόθηκε σε στενό ανάμεσα στη νήσο Βανκούβερ και τις ΗΠΑ, το οποίο οδηγεί στο λιμάνι του Βανκούβερ.
Μητρ. Λαρίσης -Τρίκης Διονύσιος Β΄(-1611) Ο επονομαζόμενος και Φιλόσοφος ή, από τους εχθρούς του, Σκυλόσοφος. Εξαπέλυσε δύο αποτυχημένες αγροτικές εξεγέρσεις εναντίον των Τούρκων και κατά τη δεύτερη από αυτές, συνελήφθη και βρήκε μαρτυρικό θάνατο
Παναγιώτης Νικούσιος (1613-1673) Ο πρώτος Έλληνας Μεγάλος Δραγουμάνος (Διερμηνέας) της Υψηλής Πύλης
Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος «ο εξ απορρήτων» (1641-1709) Φαναριώτης ιατρός και διπλωμάτης
Κωνσταντίνος Γεράκης(1647-1688) Πρωθυπουργός του Σιάμ (σημερινής Ταϊλάνδης)
Ιωάννης Καλλιμάχης (1690-1780) Πρίγκηπας της Μολδαβίας
Θεόκλητος Πολυειδής (1698-1759) -Λόγιος, επίσκοπος και εκπαιδευτικός, ο οποίος φαίνεται να βρίσκεται πίσω από του χρησμολογικού κειμένου "Αγαθάγγελος" και είχε ως σκοπό να τονώσει τις ελπίδες των υποδούλων Ελλήνων για την απελευθέρωσή τους
Κωνσταντίνος Μαυροκορδάτος (1711-1769) Φαναριώτης ηγεμόνας, ο οποίος ανέλαβε συνολικά έξι φορές την ηγεμονία της Βλαχίας και τέσσερις της Μολδαβίας
Κοσμάς ο Αιτωλός (1714-1779)
Δασκαλογιάννης (1725-1771) Επαναστάτης των Ορλωφικών, μίας εκ των μεγαλύτερων προεπαναστατικών εξεγέρσεων στον Ελλαδικό χώρο
Νικόλαος Μαυρογένης (1735-1790) Δραγουμάνος του στόλου και ηγεμόνας της Βλαχίας
Αδαμάντιος Κοραής (1748-1833) -Από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του νεοελληνικού διαφωτισμού
Χρήστος Καψάλης(1751-1826) Δημογέροντας και πολεμιστής του Μεσολογγίου
Λάμπρος Κατσώνης (1752-1805) Πλοίαρχος του Ρωσικού Αυτοκρατορικού Ναυτικού
Ιωάννης Καρατζάς (1754-1844) Ηγεμόνας της Βλαχίας
Δημήτριος Γαλανός ο «Αθηναίος» (1760-1833) Ο πρώτος και πλέον εύγλωττος Έλληνας Ινδολόγος των νεότερων χρόνων
Καπετάν Νικόλας Κεφαλάς (περ. 1763-1847) Ζακυνθινός ναυτικός ο οποίος δραστηριοποιήθηκε υπέρ του Αγώνα της Εθνικής Παλιγγενεσίαα. Πολυγραφότατος, ανέπτυξε μεγάλη συγγραφική δράση, κατά κύριο λόγο με έργα ναυτικού περιεχομένου
Λάζαρος Κουντουριώτης (1769-1852) Επιφανής οικονομικός παράγοντας οποίος βοήθησε με τεράστια ποσά της επανάστασης του 1821.
Εμμανουήλ Παπάς (1772-1821) -Έμπορος, τραπεζίτης, μέλος της Φιλικής Εταιρείας και αγωνιστής του 1821. Πρωτεργάτης της εξέγερσης στη Χαλκιδική και μία από τις αγνότερες και ηρωικότερες μορφές του ΄21
Αντώνης Κατσαντώνης (1775-1809) Ονομαστός Έλληνας Σαρακατσάνος κλέφτης ο οποίος έδρασε επί Τουρκοκρατίας στα προεπαναστατικά χρόνια στις περιοχές των Αγράφων, του Βάλτου και του Ξηρομέρου Αιτωλοακαρνανίας
Ιωάννης Καποδίστριας (1776-1831) ΥΠΕΞ της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και αργότερα πρώτος Κυβερνήτης του νέου ελληνικού κράτους
Παναγιώτης Σέκερης(1783-1847) Μέλος της Φιλικής Εταιρείας και κύριος χρηματοδότης της επανάστασης
Μιχαήλ Σούτσος ή Βόδας (1784-1864) Μέγας διερμηνέας της Υψηλής Πύλης και ηγεμόνας της Μολδαβίας
Αντώνης Οικονόμου (1785-1821) Πλοίαρχος και αγωνιστής του 1821 ο οποίος έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην εξέγερση των Υδραίων παραμερίζοντας τους πρόκριτους και προύχοντες του νησιού
Κοσμάς Φλαμιάτος (1786-1852) Κοσμοκαλόγερος συνέγραψε μιαν "Ερμηνεία των Χρησμών" του Αγαθαγγέλο
Βάσος Μαυροβουνιώτης (1790-1847) -Σερβικής καταγωγής Έλληνας στρατηγός
Απόστολος Αρσάκη (1792-1874) Έλληνας βλάχικης καταγωγής ευεργέτης και πολιτικός στη Ρουμανία, ο οποίος διετέλεσε και πρωθυπουργός
Αθανάσιος Ραζή-Κότσικας (1798-1826) Αγωνιστής της Επανάστασης του 1821. Στρατιωτικός Αρχηγός και πραγματικός εμπνευστής της οχύρωσης του Μεσολογγίου.
Αναστάσιος Πολυζωίδης (1802-1873) Αντικαποδιστριακός πολιτικός, δημοσιογράφος, συγγραφέας και δικηγόρος. Αρχισυντάκτης της εν Ύδρα εφ. «Απόλλων» ενώ μαζί με τον Γεώργιο Τερτσέτη, αρνήθηκε να υπογράψει την απόφαση καταδίκης των Κολοκοτρώνη και Πλαπούτα.
Ιωάννης ο Τουρκολέκας (1805-1816) -Παιδομάρτυρας και Νεομάρτυρας της Χριστιανοσύνης. Γιος του κλέφτη Σταματέλου Σταματελόπουλου - Τουρκολέκα και μικρότερος αδελφός του Νικηταρά. Φυλακίστηκε μαζί με τον πατέρα του και απαγχονίστηκε από τους Τούρκους αρνούμνος να αλλαξοπιστήσει
Αλέξανδρος Καντακουζηνός(1811-1884) Πολιτικός της νεοσύστατης Ελλάδας και της Ρουμανίας
Γεώργιος Αβέρωφ (1815-1899) Εθνικός Ευεργέτης
Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος (1815-1891) Ιστορικός, συγγραφέας. Χαρακτηρίστηκε ο θεωρητικός της ιστορικής ενότητας αρχαίου, μεσαιωνικού και νεότερου Ελληνισμού και μαζί με τον Σ. Ζαμπέλιο αποτελούν τους "Διόσκουρους" της ελληνικής ιστοριογραφίας του 19ου αιώνα
Σπυρίδων Ζαμπέλιος (1815-1881) Ιστορικός συγγραφέας, φιλόλογος και λογοτέχνης.
Αριστείδης Ανδρόνικος (1862-1952) Ιατρός καισυγγραφέας αντισιωνιστικών καθώς και αντικομμουνιστικών βιβλίων
Βαρθολομαίος Μητρόπουλος (1821-1906) Bartolomé Mitre Martínez, ο πρώτος Πρόεδρος της σύγχρονης Αργεντινήςήταν ελληνικής καταγωγής και πιο συγκεκριμένα Βορειοηπειρώτης
Τιμολέων Βάσσος (1836-1929) Έλληνας στρατιωτικός, γιος του περίφημου στρατηγού του 1821 Βάσου Μαυροβουνιώτη και αδελφός του επίησης στρατηγού Αλέξανδρου Βάσσου
Αναστάσιος Χρηστομάνος (1841-1906) Θεμελιωτής της επιστήμης της χημείας στην Ελλάδα
Βασίλειος Ζαχάρωφ (1849-1936) Έλληνας μεγαλοεπιχειρηματίας, έμπορος όπλων αλλά και ευεργέτης ο οποίος διαδραμάτισε σημαντικό παρασκηνιακό ρόλο στην τότε ευρωπαϊκή πολιτική
Λευκάδιος Χερν (1850-1904) Εθνικός συγγραφέας της Ιαπωνίας γνωστός περισσότερο σαν Γιάκουμο Κοϊζούμι
Μανουήλ Γεδεών (1851-1943)Έλληνας λόγιος, συγγραφέας και ιστοριοδίφης, καθώς και μέγας χαρτοφύλακας του Οικουμενικού Πατριαρχείου, από τους μεγαλύτερους μελετητές του Νεότερου Ελληνισμού
Γιαννούλης Χαλεπάς (1851-1938) Οπιο διακεκριμένος γλύπτης της νεότερης Ελλάδας με μυθιστορηματική ζωή ανάμεσα στην τρέλα και τον θρίαμβο.
Περικλής Γιαννόπουλος (1869-1910) Λογοτέχνης, μεταφραστής και δοκιμιογράφος, υπήρξε ελληνολάτρης διανοητής
Θεόφιλος (1870-1934) -Λαϊκός ζωγράφος
Ιωάννης Μεταξάς (1871-1941) -Στρατιωτικός, πολιτικός και Πρωθυπουργός
Άδωνις Κύρου (1872-1918) Εκδότης και ιδιοκτήτης της Εφ. Εστία. Μετά τον θάνατό του, την έκδοση της εφημερίδας ανέλαβαν οι γυιοί του Αχιλλέας Κύρου και Κύρος Κύρου
Σπύρος Λούης (1873-1940) Μαραθωνοδρόμος
Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή (1873-1950) Μαθηματικός και επιστήμονας
Αρχιμανδρίτης Ελευθέριος Νουφράκης (1874-1941) Στρατιωτικός ιερέας και ιεροκήρυκαςστον Ελληνικό Στρατό, με εμβληματική δράση στους απελευθερωτικούς αγώνες του ελληνικού έθνους τον 20ο αιώνα (Α΄ κ΄ Β΄ Βαλκανικοί πόλεμοι 1912 - 1913, Μικρασιατική εκστρατεία 1919 - 1922, Ελληνοϊταλικός πόλεμος 1940 - 1941). Επίσης, έγινε γνωστός για την τολμηρή πράξη του να τελέσει τη μοναδική Θεία Λειτουργία εντός του Ναού της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη, μετά την Άλωση
Νικόλαος Βότσης (1877-1931) Ανώτατος αξιωματικός του ελληνικού πολεμικού ναυτικού που διετέλεσε ύπατος αρμοστής στη Κωνσταντινούπολη
Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χρυσόστομος Β΄ (1880-1968)
Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος (1881-1949)
Αλέξανδρος Παπάγος (1883-1955) Δύο φορές Αρχιστράτηγος των ελληνικών δυνάμεων κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο και κατά την περίοδο 1949 - 1951 καθώς και Πρωθυπουργός
Νικόλαος Πλαστήρας (1883-1953) "Μαύρος Καβαλλάρης". Στρατιωτικός, κινηματίας, φιλοβενιζελικός πολιτικός και τρεις φορές Πρωθυπουργός
Δημήτριος Καμπέρος (1883-1942) Στρατιωτικός, από τους πρωτοπόρους της Πολεμικής Αεροπορίας στην Ελλάδα
Γεράσιμος Κοντομίχαλος (1883-1954) Από τους σημαντικότερο οικονομικούς παράγοντες του Σουδάν με σημαντική επιρροή στις κυβερνήσεις του Σουδάν και της Ελλάδας
Αλέξανδρος Κορυζής (1885-1941) Ο Πρωθυπουργός του Δεύτερου ΌΧΙ
Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας (1886-1972)
Χαράλαμπος Κατσιμήτρος (1886-1962) Στρατηγός ο οποίος διακρίθηκε στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο του 1940
Ναπολέων Ζέρβας (1891-1957) Στρατιωτικός, Κινηματίας, Ιδρυτής του ΕΔΕΣ και Πολιτικός.
Παύλος Σαντορίνης (1893-1986) Μηχανικός, φυσικός
Κωνσταντίνος Μανιαδάκης (1893-1972) Στρατιωτικός, με κορυφαίο ρόλο στο δικτατορικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου. Δημιούργησε το Υφυπουργείο Δημοσίας Ασφαλείας, που εξελίχθηκε στα μεταπολεμικά χρόνια στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης, ενώ οι βάναυσες μέθοδοί του άφησαν εποχή.
Ιωάννης Χατζηπαύλου Ιωαννίδη (1896--1972) Ιατρός, γενικός διευθυντής του Νοσοκομείου Παίδων Αγίας Σοφίας και Ιδρυτής της φοιτητικής Οργάνωσης Κ.Α.Ρ.Η.
Γεώργιος Γρίβας (1897-1974) Αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού. Αρχηγός των Οργανόσεων Χ και ΕΟΚΑ
Θρασύβουλος Τσακαλώτος (1897-1989) Αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού
Ιωάννης Βουγιουκλάκη (-1943) Νομικός και Νομάρχης. Πατέρας της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Δολοφονήθηκε από τον ΕΛΑΣ
Ιωάννης Συκουτρής (1901-1937) Διαπρεπής φιλόλογος
Αλέξης Κύρου (1901-1969) Διπλωμάτης.
Δημήτρης Βεζανής (1904-1968) Πανεπιστημιακός, πολιτικός επιστήμων, πολιτειολόγος και συνταγματολόγος
Κώστας Περρίκος(1905-1943) Αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας και αρχηγός της αντιστασιακής οργάνωσης ΠΕΑΝ κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής.
Αριστοτέλης Ωνάσης (1906-1975) Μεγιστάνας
Γεώργιος Καρτάλης(1908-1957) Πολιτικός του Κεντρώου χώρου, σημαντικός παράγοντας της ελληνικής πολιτικής σκηνής της δεκαετίας 1940-50
Σπύρος Μαρκεζίνης (1909-2000)Νομομαθής, Πολιτικός και ιστορικός
Γεώργιος Τενεκίδης (1910-1990) Πανεπιστημιακός, διεθνολόγος, νομικός
Οδυσσέας Αγγελής (1912-1987) Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων. Μετά το πραξικόπημα του Ιωαννίδη ετέθη σε κατ' οίκον περιορισμόν. Καταδικάστηκε σε 20ετή κάθειρξη για συμμετοχή στο κίνημα της 21ης Απριλίου. Αυτοκτόνησε στο κελί του, στις φυλακές Κορυδαλλού
Δημήτρης Τσαφέντας (1918-1999) Ο δολοφόνος του πρωθυπουργού της Νοτίου Αφρικής και «Αρχιτέκτονα του Απαρτχάιντ», Χέντρικ Φέρβερντ στις 6/9/1966.
Σπύρο Άγκνιου (1918-1996) Ο 39ος Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ
Γεώργιος Παπαδόπουλος (1919-1999) Αξιωματικός που ηγήθηκε του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου
Νίκος Ντερτιλής (1920-2013) Αξιωματικός του στρατού ξηράς. Αποστασιοποιήθηκε από το καθεστώς Ιωαννίδη που δημιουργήθηκε και αποστρατεύτηκε με το βαθμό του Συνταγματάρχη. Καταδικάστηκε σε ισόβια και παρέμεινε κρατούμενος επί 38 χρόνια στις φυλακές Κορυδαλλού, αρνούμενος να υπογράψει αίτημα αποφυλακίσεως
Αριστόβουλος Μάνεσης (1922-2000) Διαπρεπής πανεπιστημιακός και νομικός
Γεώργιος Γκιόλβας (1923-2003) Εφευρέτης
Ρόδης Κανακάρης - Ρούφος (1924-1972) Διπλωμάτης και συγγραφέας
Κωνσταντίνος Κουκίδης (1924-1941) Εύζωνας που αυτοκτόνησε πηδώντας από τον βράχο αρνούμενος να παραδώσει την Ελληνική σημαία στους Γερμανούς κατακτητές
Κριστίνο Νικολαϊδης (1925-2011) Στρατηγός ελληνικής καταγωγής και μέλος της Στρατιωτικής Δικτατορίας του Μπινιόνε την περίοδο 1982-83
Δημήτριος Λάκκας (1925-1999) -Demetrio Basilio Lakas Gahas, προεδρος του Παναμά την περίοδο 1969-1978.
Ιάκωβος Τσούνης (1925-2021) Εφοπλιστής, βετεράνος του Β΄ Π.Π. και εθνικός ευεργέτης
Τζον Μπραδήμας (1927-2016) -Ελληνοαμερικανός πολιτικός και μέλος ου Κογκρέσου
Βίκτωρ Σαρηγιαννίδης (1929-2013) Αρχαιολόγος
Γιώργος Τσουτσάνης (1929-2020) Διέσωσε τα οστά του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη από την εκδικητική μανία του κατοχικού διοικητή της Τρίπολης Φεστούτσι
Λάκης Σοφιανός (1932-1989) Ποδοσφαιριστής
Ανδρέας Δενδρινός (1933-2016) Συγγραφέας
Μιχάλης Δούντας (1932-2006) Πρέσβης, συγγραφέας
Μάικλ Δουκάκης (1933-) Υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ (1988), κυβερνήτης της Μασσαχουσέτης
Νικόλαος Κατούντας (1943-1974) Στρατιωτικός. Αγνοούμενος από το 1974
Ευάγγελος Φλωράκης (1943-2002) Στρατηγός. Αρχηγός της Ε.Φ. Έχασε τη ζωή του εν ώρα καθήκοντος
Βασίλειος Μαρκεζίνης (1944-) Υιός του Σπύρου Μαρκεζίνη, Νομικός, ακαδημαϊκός και συγγραφέας
Χρήστος Γούδης (1947-) Αστροφυσικός, συγγραφέας
Νίκος Καλογερόπουλος (1952) Ηθοποιός, σκηνοθέτης, σεναριογράφος, ποιητής και τραγουδοποιό
Γιάννης Μάζης (1953-) Καθηγητής Γεωπολιτικής
Θανάσης Ζαφειρίου (1953-2016) Ο μοναδικός επιζών του μεταγωγικού αεροσκάφους ΝΟΡΑΤΛΣ οι έπεσαν από φίλια πυρά κατά την προσπάθεια προσγείωσης στο αεροδρόμιο Λευκωσίας
Μανώλης Μπικάκης (1954-1994) Στρατιώτης, ο οποίος πολέμησε στην Κύπρο κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής του 1974 ως μέλος της Α΄ Μοίρας Καταδρομών
Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ (1956-)
Τέλος ζητώ συγγνώμη εάν εκ παραδρομής απουσιάζουν άλλα σημαίνοντα μα και λησμονημένα πρόσωπα της νεότερης και σύγχρονης ελληνικής ιστορίας αλλά ο κατάλογος θα έπρεπε σε κάποιο σημείο να αυτοπεριοριστεί.
Η δολοφονία του ιατρού, αθλητή και βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόριου Λαμπράκη προκάλεσε σοβαρότατους πολιτικούς τριγμούς στο εσωτερικό της χώρας και παράλληλα διεθνή κατακραυγή για τις αυταρχικές πρακτικές της Κυβέρνησης Καραμανλή και των Σωμάτων Ασφαλείας, που αποδείχθηκε ότι όχι απλώς ανέχονταν, αλλά και εξέθρεψαν τον ανεξέλεγκτο παρακρατικό μηχανισμό με αποτέλεσμα τον θανατό του.Η υπόθεση Λαμπράκη είχε ως αποτέλεσμα την αναζωογόνηση του «Ανένδοτου Αγώνα»του Γεωργίου Παπανδρέου και έπαιξε τον πιο σημαντικό ίσως ρόλο στην πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή τον ίδιο χρόνο.
Ο Γρηγόρης Λαμπράκης γεννήθηκε στις 3 Απριλίου 1912 στην Κερασίτσα Αρκαδίας. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικεύτηκε στη γυναικολογία. Υπήρξε αθλητής με πολλές νίκες σε Πανελληνίους και Βαλκανικούς αγώνες και κατείχε για 23 έτη (ως το 1959) το πανελλήνιο ρεκόρ στο άλμα εις μήκος με επίδοση 7,37 μ. Στην διάρκεια της κατοχής διοργάνωνε με άλλους συναθλητές του αγώνες, διαθέτοντας τα έσοδα σε λαϊκά συσσίτια. Το 1950 κατέλαβε τη θέση του υφηγητή Μαιευτικής-Γυναικολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στις εκλογές του Οκτωβρίου 1961 εξελέγη βουλευτής Πειραιά συνεργαζόμενος με την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ). Ο Λαμπράκης υπήρξε ακόμη ιδρυτικό μέλος και Αντιπρόεδρος της «Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη» και στις 21 Απριλίου 1963 αψηφώντας σχετική απαγόρευση της Αστυνομίας, πραγματοποιεί την "1η Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης", καταφέρνοντας να βαδίσει το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής μόνος του, εν μέσω απειλών, πριν τελικά συλληφθεί και κρατηθεί για μερικές ώρες. Ένα μήνα αργότερα, στις 22 Μαΐου 1963, ο Λαμπράκης θα γίνει δέκτης δολοφονικής επίθεσης καθώς εξερχόταν από συγκέντρωση για την ειρήνη και τον πυρηνικό αφοπλισμό στη Θεσσαλονίκη. Συγκεκριμένα λίγο μετά τις 8 το βράδυ της Τετάρτης22 Μαΐου ο Λαμπράκης ξεκινά από το ξενοδοχείοΚοσμοπολίτ, όπου είχε αφιχθεί τις πρώτες μεταμεσημβρινές ώρες, για να μεταβεί σε εκδήλωση που διοργάνωσε η«Επιτροπή δια την διαθνή ύφεσιν και ειρήνην», στην οποία ήταν ομιλητής. Η κατάσταση όμως ήταν ήδη τεταμένη αφού από τις 6 το απόγευμα πολλές δεκάδες «αντιφρονούντες» είχαν αρχίσει να συγκροτούν αντισυγκέντρωση στα πεζοδρόμια των οδών Σπανδώνη, Ερμού και Βενιζέλου, κοντά στο κτίριο όπου επρόκειτο να γίνει η συγκέντρωση. Στον τόπο της συγκέντρωσης βρίσκονταν ήδη 180 χωροφύλακες εν στολή, καθώς και ο επιθεωρητής Χωροφυλακής Βόρειας Ελλάδας υποστράτηγοςΚωνσταντίνος Μήτσουκαι ο διευθυντής των αστυνομικών δυνάμεων της πόλης, συνταγματάρχης Ευθύμιος Καμουτσής. Κανείς τους όμως δεν έδωσε διαταγή να διαλυθεί η αντισυγκέντρωση. Έτσι ο Γρηγόρης Λαμπράκης προπηλακίστηκε καθώς πήγαινε στο κτίριο όπου βρίσκονταν τα γραφεία του Δημοκρατικού Συνδικαλιστικού Κινήματος, απ' όπου και εκφώνησε μετά από λίγο το λόγο του, κάτω από τις έξαλλες κραυγές του πλήθους των «αγανακτισμένων πολιτών», ενώ έπεφταν βροχή οι πέτρες εναντίον του. Στο μεταξύ, ο βουλευτής Καβάλας της ΕΔΑ Γιώργος Τσαρουχάς, που ήταν περαστικός, έσπευσε κι αυτός για τη συγκέντρωση, αλλά μόλις πλησίασε δέχθηκε άγρια επίθεση από τους «αντιφρονούντες», τραυματίστηκε κι ενώ τον μετέφεραν με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο, δέχθηκε ξανά επίθεση των παρακρατικών στοιχείων που τον κατέβασαν κάτω κι άρχισαν να τον χτυπούν και να τον κλωτσούν μανιωδώς ενώ πολίτες τον μετέφεραν αιμόφυρτο, στον Σταθμό Α΄ Βοηθειών. Την ίδιαν ώρα ο Λαμπράκης, που δεν είχε μάθει τίποτα για την περιπέτεια του Τσαρουχά, ετοιμαζόταν να φύγει και έχοντας πάρει διαβεβαιώσεις ότι ο χώρος είναι καθαρός μαζί με αρκετά άτομα ξεκινούν να περάσουν απέναντι στο ξενοδοχείο. Καθώς διασχίζουν το δρόμο, μία τρίκυκλη μοτοσυκλέτα με ξέφρενη ταχύτητα πέφτει πάνω στην ομάδα του βουλευτή και των φίλων του, ενώ κάποιος που ήταν ανεβασμένος στην καρότσα, χτυπά με ένα λοστό τον Λαμπράκη στο κεφάλι. Ο βουλευτής σωριάστηκε αιμόφυρτος στο έδαφος και ένας από τους παρευρισκόμενους οπαδούς του Λαμπράκη, ο Μανώλης Χατζηαποστόλου, πηδά μέσα στην καρότσα του τρίκυκλου με σκοπό να σταματήσει το όχημα, που αναπτύσσοντας ταχύτητα φεύγει αμέσως. Ακολουθεί άγρια πάλη μεταξύ Χατζηαποστόλου και του άντρα στην καρότσα. Το τρίκυκλο ακινητοποιείται, και ο οδηγός της κατεβαίνει και με γκλομπ στο χέρι χτυπά τον Χατζηαποστόλου, έως ότου εμφανίζεται ένας απλός τροχονόμος, ο οποίος μη γνωρίζοντας όσα είχαν προηγηθεί, συλλαμβάνει τον οδηγό του τρικύκλου κατόπιν υποδείξεων αυτόπτων μαρτύρων. Ο Λαμπράκης μεταφέρεται στονοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, όπου διαπιστώνεται ότι ο βουλευτής ήταν θανάσιμα τραυματισμένος. Ηκυβέρνησηδιαθέτει αμέσως ειδικό αεροσκάφος για να μεταφέρει στη συμπρωτεύουσα τον ειδικό νευροχειρουργό Δώρο Οικονόμου, για να χειρουργήσει τον βουλευτή της ΕΔΑ που χαροπάλευε. Η γνωμάτευσή του όμως ήταν παρόμοια με εκείνη του καθηγητήΝικόλαου Καβαζαράκη, του νοσοκομείου της Θεσσαλονίκης. Τέσσερις μέρες μετά τον θανάσιμο τραυματισμό του, στη 1:22 μετά τα μεσάνυχτα της26ης Μαΐου, ο Γρηγόρης Λαμπράκης πεθαίνει.
Η χώρα θα περιέλθει τότε σε μία άνευ προηγουμένου πολιτική κρίση, με τα κόμματα της αντιπολίτευσης και το σύνολο του κεντρώου και αριστερού Τύπου να κάνουν λόγο από την πρώτη στιγμή για οργανωμένο σχέδιο δολοφονίας αντίθετα η επίσημη αστυνομική εκδοχή των γεγονότων, ήταν ότι επρόκειτο για τροχαίο ατύχημα και αυτήν υιοθέτησε αρχικά και η κυβέρνηση. Η σορός του Λαμπράκη μεταφέρεται στηνΑθήνα, στο ναό του Αγίου Ελευθερίου και η σορός του εκτίθεται σε λαϊκό προσκύνημα, ενώ η νεκρώσιμη ακολουθία λαμβάνει χώρα στηΜητρόπολη, στις 4 το απόγευμα της 28ης Μαΐου. Την κηδεία παρακολούθησαν όλοι οι αρχηγοί και οι βουλευτές των κομμάτων της αντιπολίτευσης και δεκάδες χιλιάδες λαού. Η κατακραυγή για τη δολοφονία Λαμπράκη και τις αποκαλύψεις για την άμεση εμπλοκή της Αστυνομίας, ήταν τόσο μεγάλη που οδήγησε σε παραίτηση της κυβέρνησης Καραμανλή μέσα σε λιγότερο από τρεις βδομάδες από το έγκλημα (11 Ιουνίου 1963). Σχηματίστηκε άμεσα νέα κυβέρνηση της ΕΡΕ υπό τον Παναγιώτη Πιπινέλη. Το Σεπτέμβριο ο ανακριτής Χρήστος Σαρτζετάκης σε συμφωνία με τον εισαγγελέα Δελαπόρτα διέταξε την προφυλάκιση των ανώτατων αξιωματικών της χωροφυλακής. Το Νοέμβριο γίνονται εθνικές εκλογές τις οποίες κέρδισε η Ένωση Κέντρου και την ίδια χρονιά ιδρύονται η «Νεολαία Λαμπράκη», της οποίας πρώτος πρόεδρος εκλέχτηκε ο Μίκης Θεοδωράκης ενώ, μετά την εκλογική του ήττα, ο Κ. Καραμανλής βρέθηκε αυτοεξόριστος στο Παρίσι αφού προηγουμένως οι σχέσεις του με το παλάτι είχαν διαρραγεί οριστικά.
Στις 3 Οκτωβρίου του 1966 ξεκινά στο ΚακουργιοδικείοΘεσσαλονίκης η δίκη των κατηγορουμένων για τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη και τον βαρύ τραυματισμό του Γιώργου Τσαρουχά. Η υπόθεση θα κλείνει και τυπικά στις 28 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους όταν και ανακοινώνεται η ετυμηγορία των ενόρκων με βάση την οποίατο δικαστήριο θα επιβάλει τις ακόλουθες ποινές: στον οδηγός του τρίκυκλου Σπύρο Γκοτζαμάνη κάθειρξη 11 ετών, στον συνοδηγό ττου τρίκυκλου Μανώλη Εμμανουηλίδη κάθειρξη 8½ ετών, για επικίνδυνες σωματικές βλάβες σε βάρος του Γιώργου Τσαρουχάστον τον Χρ. Φωκά φυλάκιση 15 μηνών, στον Ξ. Γιοσμά φυλάκιση ενός έτους ενώ μικρότερες ποινές -για «διατάραξιν οικιακής ειρήνης»- στους Γ. Λεονάρδο, Γ. Ντόγκα, Κ. Παραπάρα, Ο. Κοντουλέα και Ν. Παπαδόπουλο.
Ήταν κάποτε δυο φίλοι
https://www.youtube.com/watch?v=Q0FB0FqET6s
Ποίηση: Τάσος Λειβαδίτης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Η υπόθεση της δολοφονίας Λαμπράκη έχει καταγραφεί στο μυθιστορηματικό «Ζ» (από το «Ζει») τουΒασίλη Βασιλικού. Το βιβλίο έγινε το 1969 ταινίαΖαπό τονΚώστα Γαβρά, με τονΥβ Μοντάνστο ρόλο του Λαμπράκη, τονΖαν Λουί Τρεντινιάνστο ρόλο του Σαρτζετάκη και τηνΕιρήνη Παππάστο ρόλο της συζύγου του Λαμπράκη.
Από το 1983 ο Κλασικός Μαραθώνιος Αθηνώνδιεξάγεται στη μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη κάθε Νοέμβριο.
Ο μαέστρος Αλέξανδρος Αινιάν γεννληθηκε στις24 Δεκεμβρίου1908 στον Πειραιά. Σπούδασε μουσική με τουςΜάριο Βάρβογλη,Παναγιώτη Γλυκοφρύδη,Φιλοκτήτη Οικονομίδη, και αποφοίτησε από τοΕλληνικό Ωδείοτο1929. Ίδρυσε την πρώτη παιδική χορωδία στον Πειραιά, το 1937, στην οποία συμμετείχαν ογδόντα παιδιά 7-14 ετών. Κατά την κατοχή μετέφερρε τη δραστηριότητά του στην Αθήνα, με την «Χορωδία Αινιάν», μια εικοσαμελή ομάδα παιδιών, και την κατοπινή «ορχήστρα πνευστών «Αινιάν Τζαζ», μέχρι το 1947. Το διάστημα 1947-1950 εργάζεται στο Παρίσι σαν ενορχηστρωτής σε μουσικό εκδοτικό οίκο. Από το 1953, με την «Εκκλησιαστική Χορωδία», εμφανίζεται επανειλημένα στο ραδιόφωνο, καθώς και με τη «Χορωδία Αινιάν» σε πολλές εκπομπές. Παράλληλα εργάσθηκε ως ενορχηστρωτής και διευθυντής ορχήστρας στη ραδιοφωνία. Το 1959 προσκαλείται από το Δήμο Λαμιέων, όπου το 1960, ιδρύει τη «Δημοτική Χορωδία Λαμίας», καθώς και τη μοναδική στην Ελλάδα μουσική σχολή με οικοτροφείο και δωρεάν φοίτηση, για παιδιά φτωχών οικογενειών από όλη την Ελλάδα. Στις 20 Απριλίου 1964 εμφανίζεται με τη «Συμφωνική Ορχήστρα Πνευστών και Χορωδίας» του Δημοτικού Ωδείου Λαμίας στο Θέατρο Ακροπόλ. Λόγω αλλαγής της δημοτικής αρχής το 1964-1965, μεταφέρει τις δραστηριότητές του στον Πειραιά, όπου ιδρύει τη «Δημοτική Χορωδία Πειραιώς». Το σύνολο εμφανιζόταν ως ανεξάρτητος οργανισμός με πρωτοβουλία των μελών του ως «Αρμονία Αινιάν» (1966-1969). Υπήρξε διευθυντής του Ωδείου Ορφείον Αθηνών (1968-1969) και ιδρυτής του μη κερδοσκοπικού οργανισμού «Αρμονία Αινιάν» και της νέας ομώνυμης μικτής χορωδίας (1977). Ο Αινιάν ανέπτυξε ένα πρωτότυπο σύστημα διδασκαλίας της μουσικής, βασισμένο στην καλλιέργεια της μουσικότητας μέσα από την εμπειρία. Συχνά οι μαθητές του άλλαζαν ρόλους από τραγουδιστές σε μουσικοί. Η καθηγήτρια της μουσικής Λιλή Τσιτριμπίνη δίδαξε στο Μουσικό Γυμνάσιο Παλλήνης επί χρόνια το σύστημα αυτό. Στους μαθητές του συγκαταλέγονται οιΜηνάς Αλεξιάδης,Στέλλα Γαδέδη,Θεόδωρος Δημήτριεφ,Γιώργος Κακίτσης,Λευτέρης Μπινιάρης,Θύμιος Τζοβανάκης,Γιώργος Χουλιάρας, και πολλοί άλλοι. Απεβίωσε στις 20 Φεβρουαρίου 1983 στην Αθήνα.
Η Μαρία Παπαγιάννη είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας βιβλίων για παιδιά και εφήβους. Γεννήθηκε στη Λάρισα το 1964 και σπούδασε ελληνική φιλολογία στο ΑΠΘ. Μετακόμισε στην Αθήνα και ξεκίνησε να εργάζεται σαν δημοσιογράφος στο ραδιόφωνο, στην τηλεόραση, σε εφημερίδες και σε περιοδικά. Το 1996 παντρεύτηκε με τον μουσικοσυνθέτηΘάνο Μικρούτσικο και μαζί απέκτησαν δύο παιδιά. Το 2001 εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο. Τα τελευταία χρόνια έχει αφοσιωθεί στη συγγραφή βιβλίων για παιδιά και εφήβους και στην μετάφραση βιβλίων στα ελληνικά. Έχει γράψει θεατρικά έργα για παιδιά, έργα για κουκλοθέατρο καθώς και λιμπρέτα. Έχει κερδίσει αρκετά βραβεία για το λογοτεχνικό της έργο, συμπεριλαμβανομένων του βραβείου ΙΒΒΥ Καλύτερου Παιδικού Βιβλίου και του Εθνικού Βραβείου Νεανικής Λογοτεχνίας. Το 2012 έγινε μέλος της επιτροπής τουDas außergewöhnliche BuchdesKinder- und Jugendprogrammsστο Διεθνές Φεστιβαλ Λογοτεχνίας του Βερολίνου.
Η ποιήτρια και κληρονόμος των πνευματικών δικαιωμάτων του έργου του Οδυσσέα Ελύτη, Ιουλίτα Ηλιοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία (ΒΝΕΣ) στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και θέατρο στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών. Γράφει ποίηση, δοκίμια και παραμύθια και έχουν εκδοθεί πέντε ποιητικά της βιβλία καθώς και η μετάφραση της στο έργο του P. E. Shelley "Υπεράσπιση της ποίησης" καθώς και το δοκίμιο "Η κούκλα". Το 2000 έγραψε το λιμπρέτο στην όπερα του Γιώργου Κουρουπού "Το καράβι του έλατου", ενώ το 2002 το ποιητικό κείμενο στη λυρική τραγωδία "Ιοκάστη" του ίδιου συνθέτη που παρουσιάστηκε στο θέατρο του Ευρωπαϊκού Κέντρου Δελφών. Τα παραμύθια της "Τι ζητάει ο Ζήνων;" και "Η Πράσινη Σκουφίτσα", σε μουσική Άλκη Μπαλτά και Γιώργου Κουρουπού, αντίστοιχα, παρουσιάστηκαν στην Αθήνα και αλλού. Παράλληλα με την ποίηση γράφει δοκίμια, μελετά και έχει πραγματοποιήσει πολλές ομιλίες για το έργο του Οδυσσέα Ελύτη, του οποίου υπήρξε σύντροφος του για 13χρόνια. Επίσης, επιμελείται εκδόσεις βιβλίων. Επί δεκατρία χρόνια συνεργάστηκε με την Ορχήστρα των Χρωμάτων και το Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη στη δημιουργία προγραμμάτων λόγου και μουσικής. Με τον Σπύρο Σακκά και τον Γιώργο Κουρουπό παρουσιάζουν μουσικά προγράμματα βασισμένα στην ποίηση. Ένα από αυτά, αφιερωμένο στην ποίηση του Ελύτη, κυκλοφόρησε σε CD-βιβλίο με τίτλο "Με το λύχνο του άστρου".
Ο Γιώργος Αρσενάκος είναι ο CEO και συνιδρυτής τηςPanik Records, μέλος του ομίλου Panik Entertainment Group. Τελείωσε το 4ο Γενικό Λύκειο Καλλιθέας και σπούδασε στο Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (1999-2003). Εργάστηκε σε μεγάλες δισκογραφικές εταιρίες, πριν την ίδρυση της Panik, την οποία κατάφερε να κάνει leader της αγοράς και πρωταγωνίστρια στα καλλιτεχνικά δρώμενα. Η εταιρεία ιδρύθηκε από τον Πάρη Κασιδόκωστα - Λάτση και τον Γιώργο Αρσενάκοτο 2011 και σήμερα είναι η νούμερο 1 ελληνική δισκογραφική εταιρεία, διαθέτοντας πέντε δισκογραφικά labels και δύο divisions (δημόσιες σχέσεις και live events).
