"Τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα·" (Προς Τιμόθεον Β') Ενδεικτικά της δημοφιλίας του την εποχή αμέσως μετά το τέλος των βαλκανικών πολέμων είναι το προσωνύμιο «Κωνσταντίνος ΙΒ» (για να συσχετίζεται έτσι με τον τελευταίο βασιλιά Κωνσταντίνο ΙΑ΄ Παλαιολόγο) αλλά και το «Ο γιός του Αητού». Το παρωνύμιο αυτό έγινε τόσο δημοφιλές από το 1916 και μετά όταν πρωτοεμφανίστηκε στην θεατρική επιθεώρηση, "Ξιφίρ Φαλέρ", ώστε μετατράπηκε σε βασιλικό θούριο, το οποίο τραγούδαγαν με πάθος οι ένθερμοι βασιλόφρονες στις αντιπαραθέσεις τους με τους ένθερμους βενιζελικούς στα χρόνια του Ελληνικού Διχασμού.
Γνωστότερα των έργων του είναι: "Η Μουσική" (Απ΄ των Αγγέλων τα στόματα κλεμμένη), "Πες μου τι έχω στη καρδιά", "Αν μ΄ αγαπούσες", "Το φίλημα", "Η θάλασσα", "Η άκαρδη", "Η πεταλούδα", "Σερενάτα", "Αγάπη μου κοιμήσου", "Ζαφείρια είναι τα μάτια σου", "Το μίσος", "Αστέρω" της ομώνυμης ταινίας), "Ρεμβασμός", "Ξύπνα" κ.ά.π.
Από τα χορωδιακά του ωραιότερα είναι: "Το κοντογούνι"," Ο καθρέπτης" από τον "Βασιληά ανήλιαγο" του Πολέμη.
Επιτυχίες: «Ζεχρά», «Κάτι με τραβά κοντά σου», «Είπα να σβήσω τα παλιά», «Με τυλίξανε δύο φίνες», «Κάνε μου το κέφι», «Άντρα θέλω ντερμπεντέρη», «Όμορφη Αθήνα», «Ακρόπολη-Πλάκα», «Καλό σου Ταξίδι», «Πρέζα όταν πιείς» (που διασκευασμένο σε «Ούζο όταν πιείς»)
Η ζωή της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Αστυνομίας άρχισε το 1900, με πρώτο διευθυντή της τον Α. Τζοζεφέν. Το 1924, τον Τζοζεφέν διαδέχθηκε ο Άντζελο ντι Άννα, ο οποίος και διατήρησε το αξίωμα μέχρι το 1929, όταν διεκόπη η λειτουργία της Ορχήστρας. Μετά από σιωπή έξι ετών, το Σεπτέμβριο του 1935, τα ηνία ανέλαβε ο B.W.S. Cox, πρώην διευθυντής της Φιλαρμονικής του Sherwood Foresters. Εικοσιπέντε ήταν τα μέλη της σε αρχικό στάδιο για να αυξηθούν το 1936 σε τριάντα.
Δεν είχαν την πλήρη μουσική παιδεία και εξειδίκευση, είχαν όμως όρεξη και μεράκι. Τα περισσότερα μέλη είχαν μουσικές γνώσεις από τη συμμετοχή τους στις Φιλαρμονικές των Σχολείων και των Δημαρχείων, στις οποίες συμμετείχαν από τα παιδικά τους χρόνια. Χρησιμοποιούσαν όργανα παλιά, γερμανικής, ιταλικής και γαλλικής κατασκευής. Άλλοι πάλι είχαν πολύ περιορισμένες γνώσεις και ελάχιστοι γνώριζαν τα κλειδιά του φα και του ντο, απαραίτητα για τις στρατιωτικές φιλαρμονικές.
Ένα από τα βασικά προβλήματα που έπρεπε να ξεπεράσει η Φιλαρμονική Ορχήστρα αρχικά, ήταν η εκμάθηση των αγγλικών μουσικών όρων. Επίσης, δυσκολία υπήρξε και στην απόκτηση των κατάλληλων οργάνων. Έτσι, η Φιλαρμονική αναγκαζόταν αρχικά να δανείζεται ορισμένα όργανα. Όμως ούτε το εμπόδιο αυτό, ούτε τα άλλα κατάφεραν να κάμψουν το ηθικό των συμμετεχόντων.
Η εξέλιξη
Με την ισχυρή θέληση των μελών και την ικανότητα του Διευθυντή, η Φιλαρμονική πραγματοποίησε μεγάλα και αισθητά βήματα βελτίωσης. Από το Δεκέμβριο του 1935, όταν άρχισαν οι πρώτες δημόσιες εμφανίσεις της, απέσπασε τον έπαινο, ενώ σταδιακά και μέχρι το 1936 τα ευρωπαϊκά μουσικά ιδιώματα, που ως τότε φάνταζαν παράξενα, είχαν γίνει απόλυτα κατανοητά. Το 1937, ο Lient H.B. Atkins, Διευθυντής της Βασιλικής Μουσικής Σχολής, επισκέφθηκε την Κύπρο. Η Φιλαρμονική της Αστυνομίας έπαιξε υπό τη διεύθυνσή του και μετά το πέρας της συναυλίας τα σχόλιά του ήταν ιδιαίτερα κολακευτικά. Την βρήκε μια από τις καλύτερες φιλαρμονικές ορχήστρες της Μέσης Ανατολής.
Η Φιλαρμονική συνέχισε την ανοδική της πορεία και μάλιστα το 1940, όταν αναγκάστηκε να αναστείλει τις εργασίες της λόγω πολέμου, ήταν από τις καλύτερες στο νησί. Την περίοδο εκείνη τα όργανα φυλάχτηκαν και τα μέλη της ανέλαβαν άλλα καθήκοντα, όπως τηλεφωνητές και φύλακες.
Το 1943, η Φιλαρμονική Ορχήστρα έμεινε ακέφαλη αφού αποχώρησε ο διευθυντής της B.W.S. Cox. Στις επίσημες εκδηλώσεις που προέκυπταν τον καιρό εκείνο, η Φιλαρμονική διευθυνόταν από τον επιλοχία Banzamian, ενώ το 1946 κατέλαβε τη θέση ο G. Hardy, πρώην διευθυντής της Φιλαρμονικής της Ταξιαρχίας των τυφεκιοφόρων. Ο Hardy αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το πόστο του τέσσερα χρόνια αργότερα για λόγους υγείας.
Οι εναλλαγές στη θέση του Διευθυντή ήταν αρκετά συχνές. Θετικό ήταν το γεγονός ότι ο A.G. O’ Connor ανέλαβε καθήκοντα διευθυντή και παρέμεινε στη δύναμη για εννέα συναπτά έτη μέχρι την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Από τότε μέχρι και σήμερα, τη διεύθυνση της Ορχήστρας αναλαμβάνουν εξ’ ολοκλήρου Κύπριοι. Από το 1960 μέχρι το 1979, διετέλεσε ο Φρίξος Γεωργίου. Κατόπιν ανέλαβε ο Μιχαλάκης Ηλία ενώ το 1998 ακολούθησε ο Ανώτερος Υπαστυνόμος Ευστάθιος Παπαευρυβιάδης.
Σήμερα η Φιλαρμονική, με Μαέτρο απο το 2005 τον υπαστυνόμο Γιώργο Αδάμου, μετρά εικοσοεπτά μέλη,εκ των οποίων επτά είναι γυναίκες. Το ποιοτικό επίπεδό της είναι πολύ ψηλό έχοντας στις τάξεις της άρτια καταρτισμένους μουσικούς και αποσπά τα ευμενή σχόλια του κοινού στις εκδηλώσεις στις οποίες παρουσιάζεται. Είναι ένα δραστήριο σώμα. Κάνει διακόσες με διακόσιες πενήντα εμφανίσεις το χρόνο καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα υπηρεσιών κυρίως κοινωνικού, φιλανθρωπικού, ψυχαγωγικού και καλλιτεχνικού χαρακτήρα. Σημαντική είναι επίσης η συμβολή της σε όλες τις κυβερνητικές και εθνικές εκδηλώσεις. Αποτελεί πλέον το κατεξοχήν μέσο επικοινωνίας μεταξύ των πολιτών και της Αστυνομίας.
