.jpeg)
Το πραγματικό του ονοματεπώνυμο ήταν Νικόλαος Καλαμαράς και γεννήθηκε στις 27 Μαΐου 1907 στη Λωζάνη της Ελβετίας. Ήταν γιος του εισοδηματία Ιωάννη Καλαμάρη και της Ρόζας Καρατζά, η οποία καταγόταν από την παλιά φαναριώτικη οικογένεια Καρατζά ενώ ήταν απευθείας απόγονος του Γεώργιου Κουντουριώτη και του Μάρκου Μπότσαρη. Σε νεαρή ηλικία ο Νικόλαος εγκαταστάθηκε μαζί με την οικογένειά του στην Αθήνα και φοίτησε στην Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Την περίοδο αυτή, δηλαδή μεταξύ 1924 με 1927 υπήρξε μέλος της Φοιτητικής Συντροφιάς. Το 1933 εξέδωσε ως Νικήτας Ράντος την πρώτη του συλλογή, "Ποιήματα", και το 1934 αναχώρησε για το Παρίσι, όπου εντάχθηκε στην υπερρεαλιστική ομάδα. Στα προλεγόμενα ενός τρίτου μανιφέστου του υπερρεαλισμού, ο Αντρέ Μπρετόν τον κατέταξε στα «πιο φωτεινά και τα πιο τολμηρά» μυαλά της εποχής. Μέχρι το 1937 ζούσε ταξιδεύοντας ανάμεσα στην Αθήνα και το Παρίσι, όπου τελικά εγκαταστάθηκε μέχρι το 1939, όταν έφυγε για την Λισαβόνα, όπου έμεινε για έναν χρόνο, και μετά μετέβη στην Νέα Υόρκη. Στην δεκαετία του ’60 και του ’70 ταξίδεψε στην Ελλάδα και παρέμεινε για μικρό χρονικό διάστημα, αλλά τελικά επέστρεψε στις Η.Π.Α., όπου έμεινε μέχρι τον θάνατό του.
Εκτός από το ποιητικό του έργο μετέφρασε Τ. Σ. Έλιοτ και Λουί Αραγκόν και συνεργάστηκε με ελληνικά και διεθνή περιοδικά όπου δημοσίευε θεωρητικά κείμενα και δοκίμια ως Μ. Σπιέρος και N.Calas.
Το 1977 τιμήθηκε με το Κρατικό βραβείο ποίησης για την συλλογή του "Οδός Νικήτα Ράντου", που είχε δημοσιεύσει με το ψευδώνυμο Νικόλαος Κάλας.
Απεβίωσε στις 31 Δεκεμβρίου 1988, την παραμονή δηλαδή του νέου έτους.
Ποίηση: Νικόλαος Κάλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου