Γεννήθηκε στην Αθήνα τον Μάρτιο του 1907. Παρακολούθησε μαθήματα στη Σορβόνη και έγραψε τη διατριβή "Théâtre Grec Contemporain". Ως δημοσιογράφος (κριτικός και χρονογράφος) συνεργάστηκε από το 1930 με τιςμεγαλύτερες αθηναΐκές εφημερίδες της εποχής εκείνης ενώ επίσης συνεργάστηκε με πολλά ελληνικά και ξένα περιοδικά. Το 1933 έκανε το επίσημο ξεκίνημα του και στο θέατρο. Στις 24 Ιανουαρίου 1936 σημειώνει μεγάλη δημοσιογραφική επιτυχία, όπου με περιπετειώδη τρόπο κατορθώνει να πάρει συνέντευξη από τον Ιταλό δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι μέσα στο Παλάτσο Βενέτσια κατά τη διάρκεια του Β' Ιταλό-Αιθιοπικού πολέμου.
Από το 1945 έως το 1960 έμεινε στις ΗΠΑ όπου έργασθηκε στα Στούντιο της "Τουέντιεθ Σέντσουρι Φοξ" γνωστότερη ως "20th Fox" και για την Τηλεόραση. Συγχρόνως δημοσιογραφεί στον «Εθνικό Κήρυκα» της Νέας Υόρκης και είναι ανταποκριτής των αθηναϊκών εφημερίδων «Τα Νέα» (1948-49 και 1956-58) και «Ακρόπολις» και «Απογευματινή» (1952-1960). Οι συνεντεύξεις του με τα πολιτικά πρόσωπα της Αμερικής της εποχής εκείνης (Αιζενχάουερ, Στήβενσον, Άτσεσον, Χούβερ κ.ά) θεωρούνται ιστορικές. Τα νέα αστέρια του Χόλιγουντ (Μαίριλυν Μονροέ, Τζέιν Ράσελ, Σούζαν Χαίγουορθ, Έλβις Πρίσλεϋ και τόσοι άλλοι) «μιλάνε» μέσα από τις συνεντεύξεις του Λιδωρίκη στο ελληνικό κοινό.
Το 1960 έρχεται και εγκαθίσταται μόνιμα στην Αθήνα και ξεκινάει συνεργασία με όλες τις μεγάλες εφημερίδες της εποχής. Δεν σταματάει όμως τις δημοσιογραφικές αποστολές. Ο «Γύρος του Κόσμου σε 12 ημέρες» τον ταξιδεύει σε Ευρώπη, Ασία και Αμερική και στη συνέχεια: αποστολή δύο μήνες «Αμερική 1970». Στον Λιδωρίκη μιλάνε πολιτικά πρόσωπα, συγγραφείς, καλλιτέχνες, Αμερικάνοι και Έλληνες της Αμερικής, γράφει τις εντυπώσεις του και αναλύει τα προβλήματα (ναρκωτικά, πληθωρισμός, μόλυνση περιβάλλοντος). Και πάλι αποστολές σε κράτη της Ευρώπης και λίγο πριν τον «Αττίλα» ταξίδι στην Κύπρο. Περιοδεία σε όλο το νησί, συνεντεύξεις με όλους τους παράγοντες και με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο για το Κυπριακό πρόβλημα. Το 1973 αποστολή στη Σοβιετική Ένωση, συνδυασμός δημοσιογραφίας και θεατρικού συνεδρίου. Το 1975 μια νέα εφημερίδα γεννιέται η «Ελευθεροτυπία». Συνεργάζεται από την αρχή μαζί της και λίγους μήνες μετά τη γέννηση της, της προφέρει μια μεγάλη επιτυχία: Την αποστολή στη Σιβηρία, την πρώτη μεγάλη αποστολή της εφημερίδας, που είναι και η πρώτη αποστολή Έλληνα δημοσιογράφου στη μακρινή και αχανή περιοχή της Σοβιετικής Ένωσης. Φτάνει ως το Ιρκούτσκ και οι εντυπώσεις και οι συνεντεύξεις του κυκλοφορούν αμέσως σε βιβλίο. Από το 1982 μέχρι το 1987 συνεργάζεται με την εφημερίδα «Έθνος».
Πάνω από 25 θεατρικά έργα του έχουν παιχτεί στο εξωτερικό. Εκτός όμως από το θέατρο και την δημοσιογραφία έγραψε επίσης πεζά, ποιήματα και κριτικές. Ανάμεσα στα έργα του που έχουν παιχτεί είναι και τα: "Νόμος" (1929), "Έξοδος κινδύνου" (1942), κ.ά.
Υπήρξε μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Θεατρικών συγγραφέων και άλλων πνευματικών σωματείων. Είχε λάβει μέρος σε περισσότερες από 20 αποστολές στο εξωτερικό σε διεθνείς πνευματικές συναντήσεις. Είχε βραβευθεί από την Ακαδημία των Αθηνών έχοντας λάβει δύο Πρώτα Κρατικά και ένα Εθνικό Βραβείο, καθώς επίσης του είχαν απονεμηθεί τέσσερα παράσημα και άλλες διακρίσεις. Πολλά έργα του έχουν μεταφραστεί και διασκευαστεί σε μεγάλες σκηνές του εξωτερικού (ΗΠΑ, Παρίσι, Βουδαπέστη, Σερβία, κ.ά.).
Πέθανε στις 28 Μαρτίου 1988.
https://youtu.be/PEBkGdYZhOo?si=2bDhS3fls_BXFGHP
Στίχοι: Αλέκος Λιδωρίκης
Ήταν 13 Δεκεμβρίου του 1972 όταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος δέχτηκε τον Αλέκο Λιδωρίκη στο απέριττα επιβλητικό γραφείο του, στο Προεδρικό Μέγαρο της Λευκωσίας. «Ακμαίος, ευθυτενής με φλογισμένο πάντα το διεισδυτικό του μάτι, με σοβαρή προσήνεια, με ένα χαμόγελο ιδιαίτερα εκφραστικό όταν ο λόγος του διανθίζεται με χιούμορ», γράφει ο δημοσιογράφος Λιδωρίκης. Και ο Μακάριος μιλάει για όλα. Για τα νεανικά του χρόνια όταν ήταν διάκονος στην Αγία Ειρήνη στην Αθήνα. Τότε που μανιωδώς παρακολουθούσε θεατρικές παραστάσεις, κυρίως στο Εθνικό Θέατρο και η θεατρόφιλος τάση του σκανδάλιζε και προκαλούσε «επεισόδια».
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ συνέντευξη παρουσιάστηκε σε μορφή θεατρικού αναλογίου σε μια ιδιαίτερη βραδιά, στο Σπίτι της Κύπρου στην Αθήνα, από τον ηθοποιό Κωνσταντίνο Κωνσταντόπουλο και τον δημοσιογράφο Χρήστο Μιχαηλίδη. Την εκδήλωση, την οποία διοργάνωσαν το «Σπίτι της Κύπρου» και οι Διεθνείς Σχέσεις Πολιτισμού σε συνεργασία με το αρχείο Αλέκου Λιδωρίκη, πλαισίωσε η προβολή σκηνών από το ντοκιμαντέρ «Μακάριος: Η μεγάλη πορεία του 1977» σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Ιωαννίδη.
Στην συνέντευξη του στον Λιδωρίκη ο Μακάριος αναφέρθηκε για τα κοινά σημεία Εκκλησίας και Θεάτρου. Για τη σπουδαιότατη αποστολή των Κρατικών Θεάτρων και του «σωστού» Ελεύθερου Θεάτρου στην Παιδεία. Και συνεχίζει κρίνοντας την καλλιτεχνική και πνευματική κίνηση της Κύπρου, στις μαρτυρικές ώρες και περιστάσεις που βρίσκεται το νησί. Πιστεύει και εύχεται για μια πολύ ευρύτερη πνευματική επικοινωνία της Κύπρου με την Ελλάδα που θα ήταν πολύτιμη και θα ωφελούσε ιδιαίτερα την Κύπρο. Και προχωρεί με γλαφυρότητα σε άλλα θέματα: Στην εξορία του στις Σεϋχέλλες και στη συνέχεια για το θεσμό που εγκαινίασε στην Κένυα της «Ομαδικής Βαπτίσεως» χιλιάδων Αφρικανών στην Ορθοδοξία , τότε την περίοδο της «Επανάστασης των Μάο-Μάο». Και μετά περνάει σε θέματα: Πολιτικά, Διπλωματικά, για τις Ελληνοκυπριακές σχέσεις για να καταλήξει: «Ο Κυπριακός Ελληνισμός εμπνέεται πάντοτε και καθοδηγείται από τα ελληνικά ιδεώδη . Προσβλέπει πάντοτε προς την Ελλάδα ως προς την Μητέρα Πατρίδα. Ανεξαρτήτως δε της λύσεως του κυπριακού ζητήματος θα είναι πάντοτε ψυχικώς ηνωμένος με την Ελλάδα».
https://www.athensvoice.gr/archive/95625/i-synenteyxi-makarioy-ston-aleko-lidoriki/