27/1/14

Τρία Τραγούδια για τον Στρατηγό Γεώργιο Γρίβα-Διγενή (1897-1974)

 Έλληνες,
Όπου και αν ευρίσκεσθε, ακούσατε την φωνή μας.
Εμπρός! Όλοι μαζί για την λευτεριά της Κύπρου μας.

Ε.Ο.Κ.Α.
Ο 
ΑΡΧΗΓΟΣ ΔΙΓΕΝΗΣ 

«Ανέλαβον τον Αγώνα εναντίον των παλαιών φίλων και συμμάχων μου, δια να υπεραμυνθώ των ιδίων ακριβώς ιδεωδών, δια τα οποία είχομεν συμπολεμήσει μετ' αυτών εις τα πεδία του πρώτου και δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Ο αγώνας της Κύπρου ουδέν αντιβρετανικόν ελατήριον υπέκρυπτεν. Υπηγορεύθη από αδήριτον ανάγκην και κατέστη αναγκαίος μετά την διάψευσιν των ελπίδων και των προσδοκιών του Ελληνικού και ιδιαιτέρως του Κυπριακού λαού».

«Διηύθυνα τον αγώνα μόνος άνευ επιτελείου. Ήμην ο αόρατος αρχηγός, εις τον οποίον άπαντες επειθάρχουν με εμπιστοούνην, αλλά και πάντοτε ησθάνοντο την σκιάν μου. Είναι ίσως μοναδικόν παράδειγμα εις την Ιστορίαν επιβολής ενός αρχηγού προς ένα λαόν και πειθαρχία ενός λαού προς αόρατον αρχηγόν».

"Ο Γρίβας είναι εξαιρετικός οργανωτής και ειδικός αρχηγός ανταρτών. Είναι θαρραλέος και ανήρ μεγάλης επιμονής και αντοχής. Είναι αυστρώς πειθαρχικός και τραχύς εις τας συνηθείας του. Φέρεται αμειλίκτως τόσον προς τους υποστηρικτάς του όσον και προς τον ίδιον τον εαυτόν του. Με το όνομα "ΑΡΧΗΓΟΣ ΔΙΓΕΝΗΣ" ο Γρίβας κατέστη μία θρυλική μορφή διά τους Κυπρίους. Με τον Γρίβαν ελεύθερον να δρά εις την Κύπρο, η ΕΟΚΑ η τρομοκρατική οργάνωσις την οποία ο ίδιος εδημιούργησε, θα διατηρήσει δύναμιν ανασυντάξεως και κατά συνέπειαν προκλήσεως αναταραχής ανεξαρτήτως των σοβαρών απωλειών που έχει υποστεί εις το πεδίο της μάχης" («Daily Telegraph» Χάρτινγκ Ιανουάριος 1958).

Ο διεθνής τύπος έγραφε και τα ακόλουθα: "Η ΕΟΚΑ στρατηγικώς είναι αήττητος" (Στρατάρχης Μοντγκόμερυ).«Η ΕΟΚΑ δεν αποτελείται απλώς από ένα σκληρό πυρήνα στα βουνά και ένα δύο άνδρες σε κρυψώνες στις πόλεις. Η ΕΟΚΑ είναι η κορυφή του παγόβουνου η οποία φαίνεται πάνω από το νερό, ο δε υπόλοιπος ελληνικός πληθυσμός αποτελεί την υπόγεια μάζα του αντιστασιακού κινήματος.»(Πήτερ Μπένενσον). «Η ΕΟΚΑ είναι αδύνατο να ηττηθεί» («Ομπσέρβερ», «Ντέιλι Χέραλντ»). «Ένας στρατάρχης, τρεις στρατηγοί και 40.000 Βρετανοί στρατιώται δεν απεδείχθησαν ικανοί να νικήσουν της ΕΟΚΑ («Ημερήσιος Κήρυκας»). «Ο Διγενής μεταξύ των μεγαλυτέρων ανταρτών ηγετών όλων των εποχών» («Ντέλι Μέιλ»).«Οι πολιτικές και στρατιωτικές Αρχές της Κύπρου παραδέχονται τώρα ότι η ΕΟΚΑ είναι αδύνατον να συντριβεί» («Ομπσέρβερ»). «Ο Χάρντιγκ απέρχεται ηττημένος» (Σκότσμαν). «Στρατηγέ, ο αγώνας σας με γοήτευσε και αποτέλεσε παράδειγμα για την απελευθέρωση της Πατρίδας μου. Συγχαρητήρια, Εύχομαι η Δημοκρατία και η Δικαιοσύνη να βασιλεύσουν επιτέλους στον κόσμο"» (Φιντέλ Κάστρο, 1959).«Εφήρμοσα κατά τον απελευθερωτικό αγώνα της χώρας μου, τα αντάρτικα σχέδια που είχε χρησημοποιήσει ο στρατηός Γρίβας στον αγώνα της ΕΟΚΑ» (Φιντέλ Κάστρο, 1974) «Ο Διγενής ήταν για μας μυθική μορφή. Ο αγώνας του μάς ενέπνεε. Ήταν μεγάλος ηγέτης»(Σάιμους Μέρφι). «Είμαι συγκλονισμένος από την προσωπικότητα του ασύλληπτου Διγενή» (Σιόν Μακστίφεν).

Ακόμη και μετά το τέλος του Αγώνος η Βασιλική Ακαδημία Αθηνών απονείμει προς τον γενναίο στρατηγό το Χρυσό Μετάλλιο, την ύψιστη δηλαδή τιμή απ' όσες διαθέτει, κατά την πανηγυρική της συνεδρία της 24ης Μαρτίου 1959. Η Ελληνική Βουλή τον ανακηρύσσει ως "Αξιον της πατρίδος", ενώ του απονέμεται και το χρυσό περιδέραιο του Απ. Βαρνάβα από τον Αρχ. Μακάριο τον Γ΄.
"Η Βουλή των Ελλήνων τιμώσα τον γενναίον στρατιωτώτην και άπαντας τους λοιπούς υπό την ηγεσία του αγωνισθέντας διά την ελευθερίαν της Κύπρου, αποτίει φόρον τιμής προς τους ηρωϊκούς νεκρούς και τα θύματα του ένδοξου αγώνος, εκφράζει δε την βαθείαν ευγνωμοσύνην του Έθνους προς πάντας τους γενναίους μαχητάς. Κηρύσσει τον ένδοξο και ηρωϊκόν αξιωματικόν του Ελληνικού Στρατού Γεώργιον Γρίβα -Διγενή άξιον της Πατρίδος"   

Γεια και χαρά σας αδελφοί
https://www.youtube.com/watch?v=FzWQ4GSWsHs



 Ο τομεάρχης της Σολέας, υπασπιστής του στρατηγού και αγωνιστής Γρηγόρης Γρηγοράς λέει σχετικά για τον Στρατηγό: "Συναντήθηκα και συνεργάσθηκα μαζί του. Ήταν τρομερά αποφασιστικός, πολύ αυστηρός στις διαταγές αλλά και δίκαιος στις αποφάσείς του. Ποτέ δεν έπερνε αποφάσεις εν βρασμώ ψυχής. Με την ικανότητα, την αγωνιστικότητα και το πείσμα του κατόρθωσε τους απειροπόλεμος Κυπρίους να τους μετατρέψει σε σύντομο χρονικό διάστημα σε καλούς και έξυπνους αντάρτες. Είχε τρομερή αντοχή στο περπάτημα. Στις πορείες δεν τον φτάναμε εμείς οι νέοι. Ας σημειωθεί ότι τρεφόταν κυρίως με φρούτα. Μα πάνω απ΄όλα ο Γεώργιος Γρίβας Διγενής, ο θρυλικός πια αρχηγός της Ε.Ο.Κ.Α., ήταν ένας αγνός πατριώτης, ένας πραγματικός Έλληνας. Καμμίαν άλλην φιλοδοξία δεν είχε. Στόχος του: η Ένωση με την μητέρα Ελλάδα." Από το βιβλίο "Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ Ε.Ο.Κ.Α. 1955-1959 του Γεώργιου Γιάγκου Ασσιώτη σελ 35, εκδόσεις Κ. Επιφανίου  

Πρώτη τ΄ Απρίλη      
https://www.youtube.com/watch?v=q1JPETRcUW0


Ο Διγενής πέθανε στο κρησφύγετό του στις 27 Ιανουαρίου 1974 στη Λεμεσό και τάφηκε στην αυλή του σπιτιού εκείνου. Λίγες μέρες αργότερα, στις 31 Ιανουαρίου και η Κυπριακή Βουλή τον ανακήρυξε "Άξιον τέκνον της Κύπρου, διά τας εξαιρέτους υπηρεσίας τας οποίας προσέφερε πρις την ιδιαιτέρα του πατρίδα", ο δε Μακάριος κήρυξε τριήμερο εθνικό πένθος. Όλα του τα υπάρχοντα, τα δώρησε στο ίδρυμα που είχε δημιουργήσει. Ο Γεώργιος Γρίβας κατά τη διάρκεια της ζωής του έκδωσε τα βιβλία: "Πολιτικαί προβλέψεις", "Τα απομνημονεύματα του αγώνος της ΕΟΚΑ" και "Η τακτική του ανταρτοπολέμου".

Η Λευτεριά κερδίζεται με το σπαθί του σκλάβου
https://www.youtube.com/watch?v=02mTauF_KCo
Στίχοι-Μουσική: Αντρέας Αντρέου Ερμηνεία: Κώστας Σμοκοβίτης
Από το νέο Cd 'Ο Κώστας Σμοκοβίτης Δεν Ξεχνά και Τραγουδά Κύπρος 1974'



Κέρβερος (Σπύρος Παπαγεωργίου) Εφ. «Πατρίς» 28/1/1974
"Έπεσεν ο βαθύσκιος δρυς υπό την σκιάν του οποίου το Έθνος των Ελλήνων εγνώρισε ημέρας μεγαλείου και ανατάσεως. Ο μυθικός Διγενής υπέκυψε χθες εις τα μαρμαρένια αλώνια, αφού εκτυπήθη γενναίως με τον Χάροντα. Ο ακατάβλητος κατεβλήθη από την κοινήν μοίραν των ανθρώπων. Και διήλθε την Αχερουσίαν, όπου ο ψυχοπομπός περιδεής τον ωδήγησε δια να συναντήση τους συντρόφους και τα παλληκάρια του μετά των οποίων ηγωνίσθη αγώνας ωραίους και μεγάλους υπέρ τον ήμισι αιώνα. Να συναντήσει εκείνους που άφησαν τα οστά των να λευκαίνωνται εις τον Σαγγάριον, εκείνους που εις την κατάλευκον απεραντοσύνη της Πίνδου έγραψαν επάνω εις το χιόνι καταπόρφυρον τον Ύμνος εις την Ελευθερίαν, εκείνους οι οποίοι έστησαν τείχος απόρθητον τα ηρωικά στήθη των εις το  Θησείο και εις το Παγκράτι και αλλαχού της Ελλάδος, εκείνους τους αλησμόνητους έφηβους της ΕΟΚΑ τους οποίους μετέτρψε με τη θερμουργόν πνοήν του εις ημίθεους και ήρωας!"

"Κι έτσι θα μείνουμε τώρα με δύο Διγενίδης. Έναν του θρύλου που μαρτυρείται αιώνια από την βράχινη παλάμη του Πενταδακτύλου, κι έναν της πραγματικότητας που ζήσαμε. Και γίνεται τούτο το πρωτοφανές: Για πρώτη φορά κινδυνεύει ένας μυθικός ήρωας, μια και βρέθηκε ένας πραγματικός να του δώση νέες απίθανες διαστάσεις!"  

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΡΙΒΑΣ - ΔΙΓΕΝΗΣ

Ομιλία του Στρατηγού Γεώργιου Γρίβα Διγενή


ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΑΡΧΗΓΟΥ ΔΙΓΕΝΗ ΣΤΗΝ ΜΟΡΦΟΥ

4 σχόλια:

  1. Γεννηθείς στις 23 Μαΐου 1897 (5 Ιουνίου στο Ιουλιανό ημερολόγιο) στην ενορία Χρυσαλινιώτισσα της Λευκωσίας, το τέταρτο στη σειρά παιδί, από έξι, του Θεοδώρου Γρίβα και της Καλομοίρας Χατζημιχαήλ, αλλά μεγάλωσε στο πατρικό του σπίτι στο Τρίκωμο Αμμοχώστου. Φοίτησε αρχικά στο δημοτικό σχολείο του χωριού του και στη συνέχεια στο Παγκύπριο Γυμνάσιο Λευκωσίας (1909-15) όπου έδειξε προσήλωση στη μόρφωση και τον αθλητισμό.

    Γαλουχημένος με το όραμα μιας Μεγάλης Ελλάδας αναχωρεί το 1916 για την Αθήνα όπου μπαίνει στη Σχολή Ευελπίδων. Το 1919 αποφοιτά με το βαθμό του ανθυπολοχαγού και τοποθετείται στο Μικρασιατικό μέτωπο με τη Χ Μεραρχία. Λαμβάνει μέρος στις μεγάλες εξορμήσεις και μάχες του Γ’ Σώματος Στρατού από τη Σμύρνη στην Πάνορμο και στο Εσκί Σεχίρ και φτάνει πέρα από τις όχθες του Σαγγάριου ποταμού σε απόσταση 70 χλμ μόνο από την Άγκυρα.

    Μετά την υποχώρηση του ελληνικού στρατού και το καταστροφικό τέλος της Μικρασιατικής εκστρατείας τοποθετείται στη Ραιδεστό Θράκης, παρασημοφορείται για την αντρεία του και προβιβάζεται σε υπολοχαγό.

    Β΄ παγκόσμιος πόλεμος και γερμανική κατοχή
    Τα χρόνια του μεσοπολέμου συνεχίζει με ενθουσιασμό τη στρατιωτική του κατάρτιση και σταδιοδρομία. Επιλέγεται για φοίτηση στις στρατιωτικές σχολές της Ελλάδας και της Γαλλίας και διορίζεται καθηγητής στη Σχολή Πολέμου. Προβιβάζεται σε λοχαγό το 1925 και ταγματάρχη το 1935. Παντρεύεται στην Αθήνα το 1937 τη Βασιλική Ντέκα. Το 1939 αποσπάται στο Γραφείο Επιχειρήσεων του Γενικού Επιτελείου στρατού και συμβάλλει στην κατάστρωση των επιτελικών αμυντικών σχεδίων των Ηπειρωτικών συνόρων. Εκεί τον βρίσκει η ιταλική επίθεση τον Οκτώβριο 1940 και το Δεκέμβριο, μετά από έμμονη αίτησή του, φτάνει στο Αλβανικό μέτωπο και ως επιτελάρχης της 2ης Μεραρχίας την εμψυχώνει σε ηρωικές νικηφόρους εξορμήσεις ενάντια στα ιταλικά στρατεύματα.

    Μετά τη συνθηκολόγηση επιστρέφει στην Αθήνα όπου το 1943 ιδρύει τη μυστική οργάνωση «Χ» με αντικειμενικό σκοπό να πλήξει, σε συνεργασία με τους Συμμάχους, τα γερμανοϊταλικά κατοχικά στρατεύματα. Τελικά όμως η «Χ» προβάλλει σθεναρή αντίσταση στο Θησείο εναντίον των Δεκεμβριανών επιθέσεων του ΕΛΑΣ το 1944 που στόχευαν στον έλεγχο της Αθήνας. Το 1946 με αίτησή του αποστρατεύεται αλλά οι προσπάθειές του να πολιτευτεί δε βρίσκουν λαϊκό έρεισμα.

    Ο απελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ
    Από το 1950 προσανατολίζεται προς την ιδέα της απελευθέρωσης της Κύπρου από το Βρετανικό αποικιακό ζυγό και την ένωσή της με τον εθνικό κορμό. Ως μέλος της Επιτροπής Αγώνος Κύπρου υπογράφει με τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο Γ’ τον ενωτικό όρκο και συνεργάζεται μαζί του για την προετοιμασία επαναστατικού κινήματος. Από τη μυστική άφιξή του στη Μεγαλόνησο το Νιόβρη του 1954 αρχίζει την προπαρασκευή του ένοπλου απελευθερωτικού αγώνα. Ιδρύει την ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών) και την 1η Απριλίου 1955 με εγκύκλιο που υπογράφει ως «Διγενής» κι εκκωφαντικές εκρήξεις στις μεγαλουπόλεις εγκαινιάζει την έναρξη μιας σκληρής και άνισης τετραετούς αναμέτρησης με σύνθημα «Αυτοδιάθεση – Ένωση».

    Από τη Λευκωσία, απ’ όπου κατευθύνει τις πρώτες επιχειρήσεις της ΕΟΚΑ, μετακινείται στα βουνά του Τροόδους όπου εκπαιδεύει και καθοδηγεί τις αντάρτικες ομάδες που είχε ήδη διοργανώσει. Διαφεύγει από τις έρευνες και τον ασφυκτικό κλοιό των Βρετανικών στρατευμάτων στα Σπήλια το Δεκέμβριο του 1955 και στον Κύκκο το Μάιο του 1956. Ένα μήνα πιο ύστερα κατεβαίνει στη Λεμεσό και από αυτό το κρησφύγετο κατευθύνει τον αγώνα της ΕΟΚΑ, του οποίου, από της εξορίας του Αρχιεπισκόπου το 1956, αναλαμβάνει πέρα από τη στρατιωτική, και την πολιτική ευθύνη.

    Με προκηρύξεις και με τη δράση της ΕΟΚΑ που τη χαρακτηρίζουν πατριωτικά συνθήματα, διαδηλώσεις, απεργίες, επιθέσεις, ενέδρες, δολιοφθορές και μάχες ανταρτών, εξυψώνει το φρόνημα και το ηθικό του κυπριακού λαού και οδηγεί άνδρες, γυναίκες και παιδιά σε πράξεις αυτοθυσίας και αυταπάρνησης για το ιδανικό της ελευθερίας και της Ένωσης. Η αντίδραση των Βρετανών με κατ’οίκον περιορισμούς, ομαδικές συλλήψεις, φυλακίσεις, βασανιστήρια και απαγχονισμούς αποτυχαίνει να καταβάλει την ΕΟΚΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στις αρχές του 1959, με την υπογραφή των Συμφωνιών Ζυρίχης – Λονδίνου και την ανακήρυξη της Κύπρου σε ανεξάρτητο κράτος, διστακτικά διατάζει τον τερματισμό του ένοπλου αγώνα, αφού ο αντικειμενικός σκοπός της Ένωσης δεν είχε επιτευχθεί.

    Γυρίζει στην Ελλάδα με τιμές μετά τις Συμφωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου
    Το Μάρτιο του 1959 βγαίνει από το υπόγειο κρησφύγετό του νικητής κι αναχωρεί για την Αθήνα όπου του επιφυλάσσεται υποδοχή ήρωα ενώ η Βουλή των Ελλήνων του απονέμει τον ανώτατο τίτλο «Άξιος της Πατρίδος» και η Ακαδημία Αθηνών το «Χρυσούν Μετάλλιον», την ανωτάτην των τιμών της. Το 1960 εγκαταλείπει σε διάστημα μερικών μόνο μηνών μια δεύτερη προσπάθειά του να πολιτευτεί ως αρχηγός της Κίνησης Εθνικής Αναγέννησης.

    Επιστρέφει ξανά στην Κύπρο το 1964
    Επανέρχεται στην Κύπρο το 1964 ύστερα από την ανταρσία των Τουρκοκυπρίων και ως Αρχηγός της Ανωτάτης Στρατιωτικής Διοίκησης Αμύνης Κύπρου (ΑΣΔΑΚ) αναλαμβάνει με τη συμπαράσταση του τότε πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου και του υπουργού εθνικής άμυνας Πέτρου Γαρουφαλιά, τη συγκρότηση της Εθνικής Φρουράς και την ανοικοδόμηση ενός αξιόλογου αμυντικού συστήματος. Μετά τις επιχειρήσεις Κοφίνου – Αγίου Θεοδώρου και το τελεσίγραφο της Τουρκίας προς την Ελλάδα το Νοέμβριο του 1967 η στρατιωτική κυβέρνηση, που τον Απρίλιο επέβαλε στρατιωτικό νόμο στη χώρα, τον ανακαλεί μαζί με την ελληνική μεραρχία στην Αθήνα.

    Υπό περιορισμό στην Αθήνα επιχειρεί την ανατροπή της Χούντας
    Από το 1968 ως το 1969 κι ενώ βρίσκεται υπό κατ΄οίκον περιορισμό στην Αθήνα, προετοιμάζει μυστικό αντιχουντικό κίνημα με στόχο την ανατροπή της στρατιωτικής κυβέρνησης και την επαναφορά της δημοκρατίας στη χώρα. Συνεργάζεται με ένα αριθμό αξιωματικών του Ελληνικού στρατού, τους περισσότερους από τους οποίους είχε αποστρατεύσει η Χούντα, όπως τους Δημήτριο Οπρόπουλο, Σπύρο Μουστακλή, Νικόλαο Λύτρα και Γεώργιο Καρούσο καθώς και με Κυπρίους φοιτητές και πρώην αγωνιστές της ΕΟΚΑ. Διοργανώνει ένοπλες ομάδες κυρίως στην Αθήνα και την Αττική τις οποίες εξοπλίζει με όπλα, πυρομαχικά και εκρηκτικές ύλες που έμπιστοί του μεταφέρουν μυστικά από την Κύπρο. Επίσης παλιοί αγωνιστές της ΕΟΚΑ μεταβαίνουν από την Κύπρο στην Αθήνα όπου εκπαιδεύουν τα μέλη των αντιχουντικών ομάδων του Γρίβα. Μετά όμως από προδοσία τα βασικά στελέχη της κίνησης του Γρίβα συλλαμβάνονται από τις αρχές και φυλακίζονται.

    Απόδραση του και η τελευταία του επιστροφή στην Κύπρο
    Η ανακάλυψη των σχεδίων του από τη Χούντα, τον ωθεί σε μυστική διαφυγή του ξανά στην Κύπρο όπου οραματίζεται την πραγματοποίηση του σκοπού της ζωής του, την Ένωση της Μεγαλονήσου με την Ελλάδα. Διοργανώνει το ένοπλο σώμα ΕΟΚΑ Β που χρησιμοποιεί ως μοχλό πίεσης προς τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο για αλλαγή στρατηγικής. Αλλά τα σχέδιά του να πείσει ή να πιέσει το Μακάριο να εγκολπωθεί τότε τη γραμμή «Αυτοδιάθεση–΄Ενωση» αποτυχαίνουν.

    Ο θάναντός του
    Ο ξαφνικός θάνατος του Γεωργίου Γρίβα Διγενή από καρδιακή προσβολή στις 27 Ιανουαρίου 1974 αφήνει το όνειρό του για ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα απραγματοποίητο.Την κηδεία του στο χώρο του κρησφυγέτου του στη Λεμεσό παρακολούθησαν δεκάδες χιλιάδες λαού, η Κυπριακή Κυβέρνηση κήρυξε τριήμερο πένθος ενώ η Βουλή των Αντιπροσώπων της Κύπρου τρεις μέρες μετά το θάνατό του τον ανακήρυξε «Άξιον τέκνον της ιδιαιτέρας αυτού πατρίδος».

    Του συγγραφέως Λεωνίδα Λεωνίδου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο ΓΕΡΟ ΓΡΙΒΑΣ ΕΦΥΦΕ ΚΑΙ ΠΗΓΕ ΓΙΑ ΤΑ ΞΕΝΑ
    ΚΙ ΑΦΗΣΕ ΠΙΣΩ ΤΟΥΣ ΤΡΕΛΟΥΣ
    ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΣΑΝ ΚΑΙ ΜΕΝΑ
    ΑΧ ΓΕΡΟ ΓΡΙΒΑ ΗΜΙΘΕΕ ΚΑΝΕ ΕΟΚΑ Γ
    ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΞΑΝΑΓΑΜΑ.

    ΚΡΑΤΑ ΜΑΝΑ ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΙ ΑΛΛΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ
    ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟ ΓΡΙΒΑ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΣΟΥΝ ΦΡΟΝΙΜΑ.

    ΖΕΙ ΖΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΚΑΘΟΔΗΓΕΙ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΡΙΒΑΣ ΔΙΓΕΝΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Υπέροχο..ρίγη συγκίνησης..και δάκρυα στα μάτια κάθε Ε Λ Λ Η Ν Α... Θα ήθελα να βρώ αυτούς τους συγκινητικούς στίχους.. Που μπορώ; Αν κάποιος τους έχει..θα παρακαλούσα να μου τους δώσει..Ευχαριστώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Συνολικες Προβολες