Ο Κώστας Φέρρης γεννήθηκε στις 18 Απριλίου 1935 στο Κάιρο της Αιγύπτου. Είναι Έλληνας και η οικογένεια του έχει κυπριακές και λιβανέζικες καταβολές. Η παιδεία του ήταν προσανατολισμένη στο διεθνή ορίζοντα, αλλά βασισμένη στις ελληνικές ρίζες του. Σπούδασε στην Αμπέτειο Σχολή και στη Δραματική Σχολή του Τάκη Τσάκωνα στο Κάιρο, στην Ανωτέρα Σχολή Κινηματογράφου στην Αθήνα, και συνέχισε τις σπουδές του με stages στη Ναντέρ και στη Σορβόννη, στο Παρίσι. Απ` το 1957 εγκαθίσταται στην Ελλάδα. Δουλεύει ως βοηθός σκηνοθέτη σε περισσότερες από 60 ταινίες μυθοπλασίας. Συνεργάζεται με τα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου (Μιχάλη Κακογιάννη, Νίκο Κούνδουρο, Τάκη Κανελλόπουλο, Γρηγόρη Γρηγορίου, Άντριου Μάρτον, Τζέιμς Νίλσον, Ρόμπερτ Άλντριχ, Έντουαρντ Μολινάρο, Ρίτσαρντ Σαραφιάν, Λάζλο Μπένεντεκ, Ρίτσαρντ Γουίλσον, Πιέρ Καστ, Ζαν-Ντανιέλ Πολέ κ.ά.). Εντάσσεται στην ομάδα έρευνας για το ρεμπέτικο τραγούδι, και συγχρόνως δημιουργείται, με δική του κυρίως πρωτοβουλία, η Ομάδα για την ανανέωση του Ελληνικού Κινηματογράφου. Μέχρι το 1967, σκηνοθετεί την πρώτη του ταινία μικρού μήκους, "Τα ματόκλαδά σου λάμπουν" (1961). To 1963 συμμετέχει ως ένας εκ των δύο τεχνικών βοηθών στην ταινία του σκηνοθέτη Μανώλη Σκουλούδη "Ένας ντελικανής" και το 1965 σκηνοθετεί την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, "Μερικές το προτιμούν χακί". Από πριν, αλλά και κατά τη διάρκεια της εξορίας του στο Παρίσι (1967-1973), συνεργάζεται στενά με το Γάλλο σκηνοθέτη (και φίλο του από το 1962) Ζαν Ντανιέλ Πολέ. Μαζί του συμμετέχει ενεργά στο κίνημα του Μάη του 1968. Σ` αυτό το χρονικό διάστημα γνωρίζεται επίσης με τους Volker Schloendorf, Werner Hertzog, Barbet Schroeder, Nicholas Ray, Samuel Fuller, Ruy Guerra, Anatole και Pascale Dauman και άλλους. Το σενάριο μιας ταινίας, μία όπερα και ένα ροκ-ορατόριο σφραγίζουν την Παρισινή του περίοδο.
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, το 1973, σκηνοθετεί τις ταινίες:
"Η Φόνισσα", 1974,
"Προμηθέας σε δεύτερο πρόσωπο", 1975,
"Δυο φεγγάρια τον Αύγουστο", 1978,
"Ρεμπέτικο", 1983 (Αργυρή Άρκτος Φεστιβάλ Βερολίνου, 1984 και Μεγάλο Βραβείο Φεστιβάλ Αλεξάνδρειας, 1985), και
"Oh Babylon", 1988,
καθώς και εννέα τηλεοπτικές σειρές, συνολικής διάρκειας περίπου 120 ωρών, για την Ελληνική τηλεόραση, αλλά και περισσότερες από 80 ώρες μουσικών προγραμμάτων, ντοκιμαντέρ, εκπαιδευτικών και ερευνητικών ταινιών. Χαρακτηριστικές είναι οι σκληρές πολεμικές σκηνοθετών -κριτικών, στις οποίες ο Φέρρης πρωτοστατεί από το 1974 ως το 1990. Σκηνοθέτης και σεναριογράφος, κινηματογράφου, θεάτρου, πολυμέσων και άλλων θεαμάτων, λιμπρετίστας, στιχουργός, θεωρητικός του οπτικοακουστικού, παραγωγός ταινιών και μουσικών έργων, μοντέρ και ενίοτε ηθοποιός, ή τραγουδιστής, κατά καιρούς δημοσιογράφος, εκδότης, τηλεοπτικός παρουσιαστής και δάσκαλος σκηνοθεσίας, με τρία διεθνή βραβεία και περισσότερα από 30 εθνικά, μέλος της Ακαδημίας Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, ο Κώστας Φέρρης υπήρξε ένας από τους πλέον πολυπράγμονες κινηματογραφικούς δημιουργούς στη χώρα μας.
Το «Καφέ Αμάν» δημιουργήθηκε το 2001, και εμφανίστηκε επανειλημμένα από τότε, σε νυχτερινά κέντρα και σε δεκάδες συναυλίες, στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Τα τελευταία χρόνια, με σκηνοθεσία του Κώστα Φέρρη και μουσική διεύθυνση της συζύγου του Κώστα Φέρρη, Θέσιας Παναγιώτου, πραγματοποιήθηκαν 60 ωριαίες εκπομπές για την ΕΤ3, με τον τίτλο «Ονείρου Ελλάς». Απ' αυτήν μάλιστα προέκυψαν 4 κασετίνες με 32 cd με τα 500 τραγούδια της σειράς.
Τι το ΄θελα να μπλέξω (Κ. Φέρρης και το Καφέ Αμάν)
https://www.youtube.com/watch?v=yQbQgsOmr_M Στίχοι: Χαράλαμπος Βασιλειάδης, Τσάντας Μουσική: Βασίλης Τσιτσάνης Πρώτη Εκτέλεση: Πρόδρομος Τσαουσακης, 1948
Άλλα σπουδαία τραγούδια του Φέρρη: Η ξενιτιά, Ήτανε μια φορά (Ξυλούρης), Εσύ είσαι το θύμα, Το μινόρε της αγάπης, Κυπριακό (Λεονάρδου), Το φανταράκι (Ζαμπέτας), Ονείρου Ελλάς (Παπαδόπουλος)
Τηλεοπτικές σειρές "Οι Έμποροι των Εθνών", 52 επεισόδια, ΕΡΤ, 1973-1974 "Μενεξεδένια Πολιτεία", 30 επεισόδια, ΕΡΤ, 1975 "Η Ωραία Ελένη των γαϊδάρων", 26 επεισόδια, ΕΡΤ, 1976 "Έρωτας και επανάσταση", 6 επεισόδια, ΕΡΤ, 1978 "Έγκλημα στο Ψυχικό", 20 επεισόδια, ΕΡΤ, 1979 "Οικογένεια Ζαρντή", 14 επεισόδια, ΕΡΤ, 1982 "Απόδραση", 13 επεισόδια, ΕΡΤ, 1985 "Ρεμπέτικο" η μίνι σειρά, 4 επεισόδια, ΕΡΤ, 1985 "Καίτη Γκρέϋ: Η ζωή μου" (Σαν παραμύθι), 280 λεπτά, ανέκδοτο Μουσικές και θεατρικές τηλεοπτικές σειρές "Η Συνέλευση των ζώων", μουσικό παραμύθι σε video art, 30 λεπτά, ΕΡΤ 1982 "Κοινής αποδοχής", μουσική-θεατρική σειρά 13 επεισόδια, ΕΡΤ 1989 "Έλα στο φως", σε συνεργασία με τον Μίνω Βολανάκη, μουσική-θεατρική σειρά, 13 επεισόδια, ΕΡΤ 1990 "Απόψε στου Θωμά", μουσική σειρά, 13 επεισόδια, ΕΡΤ 1990. "Κινηματογράφος & Μουσική", μουσική - κινηματογραφική σειρά 4 επεισοδια, ΕΡΤ 3 2001
Διακρίσεις και Συμμετοχές Μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου Πρόεδρος Κριτικής Επιτροπής, φεστιβάλ Βαλκανικού Κινηματογράφου, 1981 Μέλος του Συμβουλίου του European Script Fund, 1996-1997 (Λονδίνο) Μέλος της Γαλλικής Εταιρίας θεατρικών Συγγραφέων (S.A.C.D.) Εκπρόσωπος της Ελλάδας στη FERA (Ομοσπονδία Ευρωπαίων Σκηνοθετών) Εισηγητής στο Ευρωκοινοβούλιο, 1996, για την Παιδεία του Οπτικοακουστικού Λόγου.
Του Κώστα Χαρδαβέλλα
Ο βραβευμένος πολλές φορές σε Ελλάδα και εξωτερικό για τις κινηματογραφικές του ταινίες Κώστας Φέρρης, αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να ζήσει, δεν έχει ούτε ένα ευρώ για τα στοιχειώδη, γιατί ενώ το ελληνικό κράτος του χρωστάει πολλές χιλιάδες ευρώ για ταινίες του που έχουν παιχτεί στην κρατική ΕΡΤ, δεν του παρέχει τη δυνατότητα να πάρει φορολογική ενημερότητα, για να μπορέσει να εισπράξει αυτό το ποσό από τη ΔΤ για να ζήσει.
Αιτία μία παλιά... από 20ετίας! δικαστική οικονομική εκκρεμότητα, για την οποία ο ίδιος ούτε γνώση ούτε ουσιαστική ευθύνη φέρει.
Σε χθεσινή μας συζήτηση ο Κώστας Φέρρης μου είπε: «Δεν μπορώ πλέον να ζήσω, δεν υπάρχει διέξοδος για μένα και τη γυναίκα μου και επιβιώνουμε με τη βοήθεια φίλων». Απόλυτα αξιοπρεπής ο Κώστας Φέρρης δεν ζητάει τον οίκτο κανενός, ούτε φυσικά του ελληνικού κράτους, αλλά ζητάει τη δυνατότητα να εισπράξει από το δημόσιο τα οφειλόμενα σε αυτόν, για να μπορέσει να κρατηθεί στη ζωή.
Παράλληλα, η σύζυγός του Θέσια, μία από τις ικανότερες δημοσιογράφους της κρατικής τηλεόρασης, προτίμησε να μην υποταχθεί στους εκβιασμούς για τη ΔΤ και δεν έκανε αίτηση για να την κρατήσουν στο νέο κρατικό κανάλι, παραμένοντας στους μαχητές για την ανεξάρτητη και ελεύθερη τηλεόραση με όλους τους εργαζομένους στη θέση τους.
Έτσι το ζεύγος Κώστα Φέρρη έχει μηδενικά εισοδήματα και δεν έχει τη δυνατότητα να επιβιώσει. Στη σκέψη του διάσημου έλληνα σκηνοθέτη είναι και η λύση να πάει να ζήσει στην Αίγυπτο (ο ίδιος έχει γεννηθεί στην Αλεξάνδρεια) «εκεί όπου μπορείς με 100 ευρώ το μήνα να ζήσεις υποτυπωδώς», όπως μου είπε ο Κώστας Φέρρης.
Είναι ντροπή και αίσχος για τα υπουργεία Πολιτισμού και Οικονομικών να έχουν καταδικάσει δύο δημιουργικούς ανθρώπους, τον Κώστα Φέρρη (που είναι πρόεδρος σε μεγάλα ευρωπαϊκά ιδρύματα και φεστιβάλ κινηματογράφου) και τη σύζυγό του Θέσια, σε αργό θάνατο.
Το Καφέ-Αμάν (όνομα που πιθανώς να προήλθε ίσως από το τούρκικο Μάνι Καβέσι), ήταν είδος λαϊκού καφενείου της προπολεμικής Ελλάδας μέσα στο οποίο δύο ή τρεις τραγουδιστές, οι επωνομαζόμενοι αμανετζήδες, αυτοσχεδίαζαν λέγοντας στίχους, συχνά στη μορφή του διαλόγου μεταξύ τους, πάντα σε ελεύθερο ρυθμό και μελωδία. Χαρακτηριστικό ήταν το επαναλαμβανόμενο επιφώνημα "αμάν, αμάν" που προσπαθούσαν με αυτό οι τραγουδιστές να κερδίσουν χρόνο για ν`αυτοσχεδιάσουν καινούργιους στίχους. Άλλη συνώνυμη ονομασία τέτοιου τύπου καφενείου ήταν και το Καφέ Σαντούρ, που ήταν συνηθέστερη στη Μικρά Ασία, και κυρίως στη Σμύρνη. Τα δε τραγούδια που άδονταν σ΄ αυτά λέγονταν αμανέδες ή μανέδες ή αμάνι.
Από τις παλιότερες μορφές αυτών των τραγουδιών ο αμανές, όπως το έλεγαν οι Ελληνες, ή "μανές", κατά τους Τούρκους, οι "αμάνι" κατά τους Μικρασιάτες, ήταν ακριβώς αυτό το ημι-αυτοσχέδιο τραγούδι που χαρακτηριζόταν από τη διασπορά ανάμεσα στους στίχους μεγάλων μελισμάτων πάνω στη λέξη αμάν και που ως επί το πλείστον ήταν καταθλιπτικού περιεχομένου.
Σε αντιδιαστολή αυτού του τύπου των καφενείων της παλιάς ελλάδας ήταν τα γνωστά πολυτελείας καφενεία Καφέ-Σαντάν όπου ακόμη και μικροί θίασοι παρουσίαζαν πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα.
Τελικά τα Καφέ Αμάν έπαψαν να υφίστανται μετά από ειδική απαγορευτική διάταξη του καθεστώτος του Μεταξά το 1937 με την οποία και απαγορεύθηκαν οι αμανέδες, σε δημόσιους χώρους σε όλη την ελληνική επικράτεια θεωρούμενοι (εσφαλμένα) ως καθαρό τουρκικό είδος.
Ένα από τα ωραία χαρακτηριστικά λαϊκά τραγούδια που αναφέρονται στα Καφέ αμάν είναι και οι στίχοι του ακόλουθου τραγουδιού που πρωτακούσθηκε στην Αμερική για κάποιον πλούσιο πλέον μετανάστη σε στοίχους και μουσική του Δημοσθ. Ζάττα με έντονη μίξη δημοτικού τραγουδιού σε ανατολίτικο μοτίβο και που φέρεται να πρωτοτραγούδησε ο Γιάννης Ιωαννίδης:
Ήμουνα μόρτης μια φορά λεβέντης της ΑθήναςΜε λέγανε παλικαρά μα ψόφαγα της πείνας.....................................................Μα τώρα πού΄χω τον παρά και είμαι μεγαλείοΒουτάω σ΄ όλες μια χαρά, είμαι ερωτοπωλείο.Σαν μπαίνω στο καφέ-αμάν τα μάτια σαν σηκώνωΔεν ξέρω αν «γιου-αρ ντεστάντ», κάθε καρδιά πληγώνω
Τηλεοπτικές σειρές
ΑπάντησηΔιαγραφή"Οι Έμποροι των Εθνών", 52 επεισόδια, ΕΡΤ, 1973-1974
"Μενεξεδένια Πολιτεία", 30 επεισόδια, ΕΡΤ, 1975
"Η Ωραία Ελένη των γαϊδάρων", 26 επεισόδια, ΕΡΤ, 1976
"Έρωτας και επανάσταση", 6 επεισόδια, ΕΡΤ, 1978
"Έγκλημα στο Ψυχικό", 20 επεισόδια, ΕΡΤ, 1979
"Οικογένεια Ζαρντή", 14 επεισόδια, ΕΡΤ, 1982
"Απόδραση", 13 επεισόδια, ΕΡΤ, 1985
"Ρεμπέτικο" η μίνι σειρά, 4 επεισόδια, ΕΡΤ, 1985
"Καίτη Γκρέϋ: Η ζωή μου" (Σαν παραμύθι), 280 λεπτά, ανέκδοτο Μουσικές και θεατρικές τηλεοπτικές σειρές
"Η Συνέλευση των ζώων", μουσικό παραμύθι σε video art, 30 λεπτά, ΕΡΤ 1982
"Κοινής αποδοχής", μουσική-θεατρική σειρά 13 επεισόδια, ΕΡΤ 1989
"Έλα στο φως", σε συνεργασία με τον Μίνω Βολανάκη, μουσική-θεατρική σειρά, 13 επεισόδια, ΕΡΤ 1990
"Απόψε στου Θωμά", μουσική σειρά, 13 επεισόδια, ΕΡΤ 1990.
"Κινηματογράφος & Μουσική", μουσική - κινηματογραφική σειρά 4 επεισοδια, ΕΡΤ 3 2001
Διακρίσεις και Συμμετοχές
Μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου
Πρόεδρος Κριτικής Επιτροπής, φεστιβάλ Βαλκανικού Κινηματογράφου, 1981
Μέλος του Συμβουλίου του European Script Fund, 1996-1997 (Λονδίνο)
Μέλος της Γαλλικής Εταιρίας θεατρικών Συγγραφέων (S.A.C.D.)
Εκπρόσωπος της Ελλάδας στη FERA (Ομοσπονδία Ευρωπαίων Σκηνοθετών)
Εισηγητής στο Ευρωκοινοβούλιο, 1996, για την Παιδεία του Οπτικοακουστικού Λόγου.
Του Κώστα Χαρδαβέλλα
Ο βραβευμένος πολλές φορές σε Ελλάδα και εξωτερικό για τις κινηματογραφικές του ταινίες Κώστας Φέρρης, αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να ζήσει, δεν έχει ούτε ένα ευρώ για τα στοιχειώδη, γιατί ενώ το ελληνικό κράτος του χρωστάει πολλές χιλιάδες ευρώ για ταινίες του που έχουν παιχτεί στην κρατική ΕΡΤ, δεν του παρέχει τη δυνατότητα να πάρει φορολογική ενημερότητα, για να μπορέσει να εισπράξει αυτό το ποσό από τη ΔΤ για να ζήσει.
Αιτία μία παλιά... από 20ετίας! δικαστική οικονομική εκκρεμότητα, για την οποία ο ίδιος ούτε γνώση ούτε ουσιαστική ευθύνη φέρει.
Σε χθεσινή μας συζήτηση ο Κώστας Φέρρης μου είπε: «Δεν μπορώ πλέον να ζήσω, δεν υπάρχει διέξοδος για μένα και τη γυναίκα μου και επιβιώνουμε με τη βοήθεια φίλων». Απόλυτα αξιοπρεπής ο Κώστας Φέρρης δεν ζητάει τον οίκτο κανενός, ούτε φυσικά του ελληνικού κράτους, αλλά ζητάει τη δυνατότητα να εισπράξει από το δημόσιο τα οφειλόμενα σε αυτόν, για να μπορέσει να κρατηθεί στη ζωή.
Παράλληλα, η σύζυγός του Θέσια, μία από τις ικανότερες δημοσιογράφους της κρατικής τηλεόρασης, προτίμησε να μην υποταχθεί στους εκβιασμούς για τη ΔΤ και δεν έκανε αίτηση για να την κρατήσουν στο νέο κρατικό κανάλι, παραμένοντας στους μαχητές για την ανεξάρτητη και ελεύθερη τηλεόραση με όλους τους εργαζομένους στη θέση τους.
Έτσι το ζεύγος Κώστα Φέρρη έχει μηδενικά εισοδήματα και δεν έχει τη δυνατότητα να επιβιώσει. Στη σκέψη του διάσημου έλληνα σκηνοθέτη είναι και η λύση να πάει να ζήσει στην Αίγυπτο (ο ίδιος έχει γεννηθεί στην Αλεξάνδρεια) «εκεί όπου μπορείς με 100 ευρώ το μήνα να ζήσεις υποτυπωδώς», όπως μου είπε ο Κώστας Φέρρης.
Είναι ντροπή και αίσχος για τα υπουργεία Πολιτισμού και Οικονομικών να έχουν καταδικάσει δύο δημιουργικούς ανθρώπους, τον Κώστα Φέρρη (που είναι πρόεδρος σε μεγάλα ευρωπαϊκά ιδρύματα και φεστιβάλ κινηματογράφου) και τη σύζυγό του Θέσια, σε αργό θάνατο.
Read more: http://www.newsbomb.gr/ellada/news/story/385370/to-drama-toy-skinotheti-kosta-ferri#ixzz3L71NmwVy
Το Καφέ-Αμάν (όνομα που πιθανώς να προήλθε ίσως από το τούρκικο Μάνι Καβέσι), ήταν είδος λαϊκού καφενείου της προπολεμικής Ελλάδας μέσα στο οποίο δύο ή τρεις τραγουδιστές, οι επωνομαζόμενοι αμανετζήδες, αυτοσχεδίαζαν λέγοντας στίχους, συχνά στη μορφή του διαλόγου μεταξύ τους, πάντα σε ελεύθερο ρυθμό και μελωδία. Χαρακτηριστικό ήταν το επαναλαμβανόμενο επιφώνημα "αμάν, αμάν" που προσπαθούσαν με αυτό οι τραγουδιστές να κερδίσουν χρόνο για ν`αυτοσχεδιάσουν καινούργιους στίχους. Άλλη συνώνυμη ονομασία τέτοιου τύπου καφενείου ήταν και το Καφέ Σαντούρ, που ήταν συνηθέστερη στη Μικρά Ασία, και κυρίως στη Σμύρνη. Τα δε τραγούδια που άδονταν σ΄ αυτά λέγονταν αμανέδες ή μανέδες ή αμάνι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τις παλιότερες μορφές αυτών των τραγουδιών ο αμανές, όπως το έλεγαν οι Ελληνες, ή "μανές", κατά τους Τούρκους, οι "αμάνι" κατά τους Μικρασιάτες, ήταν ακριβώς αυτό το ημι-αυτοσχέδιο τραγούδι που χαρακτηριζόταν από τη διασπορά ανάμεσα στους στίχους μεγάλων μελισμάτων πάνω στη λέξη αμάν και που ως επί το πλείστον ήταν καταθλιπτικού περιεχομένου.
Σε αντιδιαστολή αυτού του τύπου των καφενείων της παλιάς ελλάδας ήταν τα γνωστά πολυτελείας καφενεία Καφέ-Σαντάν όπου ακόμη και μικροί θίασοι παρουσίαζαν πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα.
Τελικά τα Καφέ Αμάν έπαψαν να υφίστανται μετά από ειδική απαγορευτική διάταξη του καθεστώτος του Μεταξά το 1937 με την οποία και απαγορεύθηκαν οι αμανέδες, σε δημόσιους χώρους σε όλη την ελληνική επικράτεια θεωρούμενοι (εσφαλμένα) ως καθαρό τουρκικό είδος.
Ένα από τα ωραία χαρακτηριστικά λαϊκά τραγούδια που αναφέρονται στα Καφέ αμάν είναι και οι στίχοι του ακόλουθου τραγουδιού που πρωτακούσθηκε στην Αμερική για κάποιον πλούσιο πλέον μετανάστη σε στοίχους και μουσική του Δημοσθ. Ζάττα με έντονη μίξη δημοτικού τραγουδιού σε ανατολίτικο μοτίβο και που φέρεται να πρωτοτραγούδησε ο Γιάννης Ιωαννίδης:
Ήμουνα μόρτης μια φορά λεβέντης της ΑθήναςΜε λέγανε παλικαρά μα ψόφαγα της πείνας.....................................................Μα τώρα πού΄χω τον παρά και είμαι μεγαλείοΒουτάω σ΄ όλες μια χαρά, είμαι ερωτοπωλείο.Σαν μπαίνω στο καφέ-αμάν τα μάτια σαν σηκώνωΔεν ξέρω αν «γιου-αρ ντεστάντ», κάθε καρδιά πληγώνω