11/2/15

Ζωρζ Μουστακί (1934-2013)

«Έχω γεννηθεί στην Αλεξάνδρεια και έτσι έχω μια ιδιαίτερη ευαισθησία σε ό,τι ελληνικό έφεραν και έσπειραν οι Πτολεμαίοι στη γενέτειρά μου. Είμαι Έλληνας από πατέρα, μητέρα και παππού, με ρίζες στη Μικρά Ασία, τα Ιωάννινα, τη Ζάκυνθο και την Κέρκυρα. Οι πρόγονοί μου μιλούσαν όλοι ελληνικά. Η θεία μου η Ροζάντι μέχρι τα πέντε χρόνια της αρνιόταν να μιλήσει, έως τη μέρα που ήρθαν στο σπίτι συγγενείς από την Ιταλία. Από τότε, η θεία άρχισε να μιλάει, αλλά μόνο στα ιταλικά. Έτσι, εξαιτίας της επιλεκτικής αλαλίας της θείας μου, τα ελληνικά απαγορεύτηκαν στην οικογένειά μου και η γλώσσα του Δάντη έγινε η μητρική μου γλώσσα.»

O Ζωρζ Μουστακί (γαλ. Georges Moustaki, 3 Μαΐου 1934 − 23 Μαΐου 2013) ήταν τραγουδιστής και συνθέτης, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αλεξάνδρεια. Οι γονείς του έδωσαν στον μικρό Μουστακί και στις αδελφές του γαλλική παιδεία, βάζοντάς τον σε γαλλικό σχολείο. Όμως, δεν απαρνήθηκε τις ελληνικές ρίζες του αν και δεν έμαθε τη γλώσσα. Το 1951 πήγε στο Παρίσι και εντυπωσιάστηκε από τον τραγουδοποιό Ζωρζ Μπρασέν (Georges Brassens) σε τέτοιο βαθμό ώστε άλλαξε το όνομά του από «Γιουσέφ» σε «Ζωρζ».  Ο Μουστακί τραγούδησε σε πολλές γλώσσες: γαλλικά, ιταλικά, ελληνικά, πορτογαλικά, ισπανικά, αγγλικά και αραβικά. Τα εκατοντάδες τραγούδια του έχουν ρομαντικό ύφος και οι στίχοι του είναι ποιητικοί. Οι μελωδίες του είναι απλές και εύκολα αφομοιώσιμες από το κοινό. Εκτός από τον ίδιο, τα τραγούδια του έχουν τραγουδήσει σπουδαίοι τραγουδιστές και τραγουδίστριες, όπως η Εντίτ Πιάφ (μεταξύ άλλων το περίφημο: Μιλόρντ - Milord), η Δαλιδά (όπως τη μεγάλη επιτυχία Gigi l'amoroso), η Barbara, η Μπριζίτ Φοντέν, ο Χέρμπερτ Παγκανί, η Φρανς Γκαλ, η Σίντι Ντανιέλ, η Μελίνα Μερκούρη, ο Αντώνης Καλογιάννης. Τη δεκαετία του 1960 μετέφρασε στα γαλλικά και τραγούδησε τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκη. Έτσι ξανασυνδέεται με την ελληνική του ρίζα και το 1966 επισκέπτεται την Ελλάδα για πρώτη φορά. Αργότερα θα πει πολλά τραγούδια του Χατζιδάκη, μεταξύ άλλων την «Πορνογραφία».

Ο Μέτοικος (PART 2) 
https://www.youtube.com/watch?v=wJdpK87UAYs&spfreload=10
Πρωτότυποι Στίχοι (Γαλλικά): Ζωρζ Μουστακί
Ελληνική Απόδοση: Δημήτρης Χριστοδούλου
Μουσική: Ζωρζ Μουσττακί


Ma Solitude (Μοναξιά)
https://www.youtube.com/watch?v=nxUi6ecdDzQ&spfreload=10
Πρωτότυποι Στίχοι (Γαλλικά): Ζωρζ Μουστακί
Ελληνική Απόδοση: Δημήτρης Χριστοδούλου
Μουσική: Ζωρζ Μουσττακί
Εκτέλεση: Ζωρζ Μουστακί - Αντώνης Καλογιάννης



5 σχόλια:

  1. Le métèque. ( Ο μέτοικος στο Γαλλικό πρωτότυπο de Georges Moustaki)

    Avec ma gueule de métèque
    De Juif errant, de pâtre grec
    Et mes cheveux aux quatre vents
    Avec mes yeux tout délavés
    Qui me donnent l'air de rêver
    Moi qui ne rêve plus souvent
    Avec mes mains de maraudeur
    De musicien et de rôdeur
    Qui ont pillé tant de jardins
    Avec ma bouche qui a bu
    Qui a embrassé et mordu
    Sans jamais assouvir sa faim

    Avec ma gueule de métèque
    De Juif errant, de pâtre grec
    De voleur et de vagabond
    Avec ma peau qui s'est frottée
    Au soleil de tous les étés
    Et tout ce qui portait jupon
    Avec mon cœur qui a su faire
    Souffrir autant qu'il a souffert
    Sans pour cela faire d'histoires
    Avec mon âme qui n'a plus
    La moindre chance de salut
    Pour éviter le purgatoire

    Avec ma gueule de métèque
    De Juif errant, de pâtre grec
    Et mes cheveux aux quatre vents
    Je viendrai, ma douce captive
    Mon âme sœur, ma source vive
    Je viendrai boire tes vingt ans
    Et je serai prince de sang
    Rêveur ou bien adolescent
    Comme il te plaira de choisir
    Et nous ferons de chaque jour
    Toute une éternité d'amour
    Que nous vivrons à en mourir

    Et nous ferons de chaque jour
    Toute une éternité d'amour
    Que nous vivrons à en mourir.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο μέτοικος

    Σαν σύννεφο απ’ τον καιρό
    μονάχο μες τον ουρανό
    πήρα παιδί τους δρόμους

    Περπάτησα όλη τη γη
    μ’ ένα τραγούδι στην καρδιά
    και τη βροχή στους ώμους

    Μ’ αυτά τα χέρια σαν φτερά
    που δεν εγνώρισαν χαρά
    πάλεψα με το κύμα

    Κι είχα βαθιά μου μια πληγή
    αγάπη που δε βρήκε γη
    χαμένη μες το κρίμα

    Με πρόσωπο τόσο πικρό
    από τον ήλιο το σκληρό
    χάθηκα μες τη νύχτα

    Κι ο έρωτας με πήγε κει
    που `χα στα χείλη το φιλί
    μα συντροφιά δεν είχα

    Με την καρδιά μου μια πληγή
    περπάτησα σ’ αυτή τη γη
    που είχα να τη ζήσω

    Μα μου τα πήρανε μαζί
    το όνειρο και την αυγή
    και φεύγω πριν αρχίσω

    Σαν σύννεφο απ’ τον καιρό
    μονάχο μες τον ουρανό
    θα `ρθω ξανά κοντά σου

    Μέσα σε κείνη τη βροχή
    που σ’ άφησα κάποιο πρωί
    κι έχασα τη ζωή μου

    Θα `ρθω ξανά απ’ τα παλιά
    σαν το πουλί απ’ το νοτιά
    την πόρτα να χτυπήσω

    Θα `ναι μια άνοιξη πικρή
    που όλα θ’ ανοίγουνε στη γη
    κι απ’ την αρχή θ’ αρχίσω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ma Solitude (Μοναξιά στα Γαλλικά)

    Pour avoir si souvent dormi, avec ma solitude,
    Je m'en suis faite presque une amie, une douce habitude.
    Elle ne me quitte pas d'un pas, fidele comme une ombre.
    Elle m'a suivi ca et la, aux quatres coins du monde.
    Non, je ne suis jamais seul, avec ma solitude.
    Quand elle est au creux de mon lit, elle prend toute la place,
    Et nous passons de longues nuits, tous les deux face a face.
    Je ne sais vraiment pas jusqu'ou, ira cette complice,
    Faudra-t-il que j'y prenne gout, ou, que je reagisse?
    Non, je ne suis jamais seul avec ma solitude.
    Par elle, j'ai autant appris, que j'ai verse de larmes.
    Si parfois je la repudie, jamais elle ne desarme.
    Et, si je preferais l'amour, d'une autre courtisane,
    Elle sera a mon dernier jour, ma dernire compagne.
    Non, je ne suis jamais seul avec ma solitude.
    Non, je ne suis jamais seul avec ma solitude.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μοναξιά

    Έζησα μες στην παγωνιά, χωρίς την αγκαλιά σου,
    μα σε σκεφτόμουνα βαθιά, σαν να ’μουνα κοντά σου,
    μέρες και νύχτες πέρασα και ήσουν η σκιά μου,
    εσύ που είσαι μια ζωή και είσ’ η μοναξιά μου.

    Ποτέ δεν είμαι μοναχός μέσα στη μοναξιά μου.

    Έρχεσαι πάντα σιωπηλή, κοντά μου σαν τραγούδι,
    κήπος βαθύς ο ύπνος μας κι εσύ λευκό λουλούδι,
    στ’ αλήθεια πού θα πάει αυτό, με σένα μοναξιά μου,
    να πνίγομαι στα όνειρα κι εσύ να ’σαι κοντά μου.

    Ποτέ δεν είμαι μοναχός μέσα στη μοναξιά μου.

    Μ’ έμαθες τόσα μοναξιά και τόσα έχω χάσει,
    που κι αν μ’ αφήσεις μια στιγμή, τίποτα δε θ’ αλλάξει
    κι αν έζησα στη μοναξιά, ποτέ δεν ήμουν μόνος
    κι αν πέρναγε η μια πληγή, με τύλιγε ο πόνος.

    Ποτέ δεν είμαι μοναχός μέσα στη μοναξιά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δισκογραφία

    17 ans
    Adolescence
    Alexandrie
    Amandes
    Aphorisme
    As-tu brisé un coeur ?
    Ave Maria
    Bahia
    Balance
    Ballade en fumée
    Ballade pour cinq instruments
    Ballade de nulle part
    Blessure
    Blue jeans blues
    Boucle d'oreille
    Bye bye Bahia
    Bye bye Bahia
    Chanson
    Calix Bento
    Cantique
    Ce soir mon amour
    C'est là
    Chanson cri
    Chanson de Patsy
    Chanson du mois de juin
    Chanson pour elle
    Chansons
    Chante ta nostalgie
    Chanter tout haut
    Chaque instant est une vie
    Dans mon Hamac
    Danse
    De Shanghai à Bangkok
    Déclaration
    Donne du rhum à ton homme
    Eden Blues
    Eldorado
    En Méditérranée
    En voyage
    Et pourtant dans le monde
    Flamenco des Flandres
    Gardez vos filles
    Gaspard
    Gestes
    Grand-pere
    Heureusement qu'il y a de l'herbe
    Hiroshima
    Il faudra mourir un jour
    Il est trop tard
    Il y avait un jardin
    Images
    J'ai vu des rois serviles
    Je m'appelle Daisy
    Je ne sais pas où tu commences
    Je suis un autre
    Joseph
    Kaimos (anglais)
    Kaimos (grec)
    La carte du tendre
    L'acteur
    La dame brune
    La ligne droite
    La philosophie
    La pierre
    La Pinzutu
    L'eau, de l'eau
    Le facteur
    Le maraudeur
    Le mauvais larron
    Le métèque
    Le passager clandestin
    Le petit homme et le grand homme
    Le temps de vivre
    Les amandes
    Les amours finissent un jour
    Les eaux de mars
    Les enfants d'hier
    Les amis
    Les marchands
    Les musiciens
    Les orgues de barbarie
    Les orteils au soleil
    L'homme au coeur blessé
    L'île habitée
    Ma liberté
    Marteau d'or
    Ma solitude
    Marche de Sacco et Vanzetti
    Matin
    Mendiant
    Milord (for Édith Piaf)
    Mon île de France
    Nous n'étions pas pareils
    Où mènent ces routes?
    Pourquoi mon Dieu?
    Requiem pour n'importe qui
    Reveline
    Rien n'a changé
    Sans la nommer
    Sarah
    Tu m'attendais
    Un jour tu es parti
    Votre fille a vingt ans
    Voyage

    Συγγραφέας

    Μια λιγότερο γνωστή ιδιότητά του είναι η συγγραφική. Έχει εκδώσει τέσσερα βιβλία, από τα οποία τρία έχουν κυκλοφορήσει και στα ελληνικά:

    Question la chanson, 1973.
    Τα κορίτσια της μνήμης, 1989.
    Ο γιος της ομίχλης, 2001.
    Η μικρή οδός των κρεοπωλών, 2001.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Συνολικες Προβολες