Τωρινά Μέλη
Αλέξης Καλοφωλιάς (Alex K.) -Μπάσο,φωνή
Γιώργος Καρανικόλας (B.George Bop) - Κιθάρα,φωνή
Χρήστος Μιχαλάτος (Chris B.I.) - Τύμπανα
Οι Last Drive εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στο κλαμπ "Ροντέο" στις 27 Δεκέμβρη 1983 στην Αθήνα. Το γκρουπ έπαιζε κατά βάση γκαράζ με ροκαμπίλλυ και σερφ επιρροές αλλά στη δεκαετία του '90 στράφηκαν σε έναν πιο σκληρό ήχο. Μετά την αποχώρηση του Καρανικόλα και μετά από 12 χρόνια συνεχής παρουσίας (1983-1995) το συγκρότημα διαλύεται έχοντας κάνει φανατικούς φίλους στην Ελλάδα και το εξωτερικό και αφήνοντας τις αναμνήσεις των πολυάριθμων ζωντανών τους εμφανίσεων. Όλοι δημιουργούν και εντάσσονται σε καινούριες μπάντες και παίζουν για χρόνια. Τον Φλεβάρη όμως του 2007 οι Last Drive ανακοίνωσαν την επανασύνδεσή τους.
OI LAST DRIVE ΠΑΙΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΤ2
"Εποχές του ΠΗΓΑΣΟΥ στα Εχάρχεια. Όποιος το έζησε αυτό το μαγαζί ξέρει. Και μετά ΑΛΛΟΘΙ. Τα νειάτα μας ρεεεεεεεεε ..." ΠΑΥΛΟΣ ΙΩΑΚΕΙΜΙΔΗΣ
The Last Drive - Devil May Care
https://www.youtube.com/watch?v=NKf9r3u-sAk&spfreload=10
Πρώην Μέλη
Πάνος Κασιάρης (P.PEP) - Κιθάρα (1981-1983 και 1987-1991)
Νίκος Καπετανόπουλος (Nick "Pop Mind") - Κιθάρα (1981-1987)
Θάνος Αμοργινός (T.H. Lime) - Κιθάρα (1991-2013)
Στέφανος Φλώτσιος - Κιθάρα (2013)
Θάνος Αμοργινός (T.H. Lime) - Κιθάρα (1991-2013)
Στέφανος Φλώτσιος - Κιθάρα (2013)
Οι Last Drive είναι ελληνικό μουσικό συγκρότημα απ' την Αθήνα. Σχηματίστηκαν στην Αθήνα το 1983. Είναι το σημαντικότερο ελληνικό ροκ συγκρότημα της δεκαετίας του '80 κι ένα απ' τα σημαντικότερα της ελληνικής ροκ ιστορίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤις πρώτες τους εμφανίσεις τις πραγματοποίησαν ως τρίο - Alex K. (τραγούδι, μπάσο) Nick (κιθάρα) Chris B.I. (ντραμς).[1], με εξαίρεση την πρώτη συναυλία όπου το σχήμα περιλάμβανε και τον P.PEP.[2] Ένα χρόνο μετά το σχήμα συμπληρώθηκε με το Γιώργο "B. George Bop" Καρανικόλα (ο οποίος έπαιζε μέχρι τότε στους Be Bop Jungle) στην κιθάρα.
1983-1986: Το γκρουπ έπαιζε κατά βάση γκαράζ με ροκαμπίλλυ και σερφ επιρροές. Τη μουσική τους την ονόμαζαν οι ίδιοι Trash Rockabilly. Οι πρώτες τους διασκευές ήταν από fifties, ενώ αργότερα από τα sixties και seventies. Σύμφωνα με τους ίδιους[1], αυτό έγινε επειδή οι επιρροές τους δεν ήταν τόσο από συγκεκριμένα συγκροτήματα, όσο από ένα συγκεκριμένο πνεύμα μουσικής, που διέκρινε και το rockabilly και το garage punk και το seventies punk.
Άρχισαν εμφανίσεις στα undergound στέκια της εποχής, ενώ κάποια από τα μέλη έπαιξαν με τους Blue Light στο πρώτο τους live στον "Πήγασο". Το 1985 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους επτάιντσο σιγνκλ, Midnite Hop, ενώ είχαν ένα κομμάτι και στην κασέτα της Δικαίωμα Διάβασης "Live στο Κύτταρο". Το ΕΡ περιείχε δύο συνθέσεις του Alex - "Poison", "Right by my Side" και μια του George - " Midnight Hop".
1986-1990: Το 1986 κυκλοφόρησε το πρώτο τους LP Underworld Shakedown, κάνοντας αρκετή αίσθηση τόσο για το περιεχόμενό του όσο και για την παραγωγή (των ίδιων των Drive) που ήταν σε ασυνήθιστα ψηλό επίπεδο για τα δεδομένα της ανεξάρτητης σκηνής της εποχής. Συνέχισαν με πολλά live στην Αθήνα και άλλες πόλεις. Άνοιξαν την συναυλία των Watermelon Men (Αθήνα, φθινόπωρο 1987) με τη συμμετοχή του Mike Blood, τραγουδιστή των αυστραλών Lime Spiders[3][1] Την Άνοιξη του 1987 κάνουν την πρώτη περιοδεία στο εξωτερικό, σε Γερμανία, Ιταλία, Ολλανδία και Γαλλία.[2] Παίζουν μαζί με τους Fuzztones, τους Creeps, τους Stomachmouths, τους Dizzy Satellites και άλλους. Μετά τη τουρνέ ο Καπετανόπουλος αποχώρησε και επανήλθε ο Πάνος Κασιάρης. Το 1988, κυκλοφόρησε το Heatwave, δίσκος που τους καθιέρωσε και στη γκαράζ σκηνή της Ευρώπης, επανακυκλοφορώντας (με διαφορετικό εξώφυλλο) από τη γερμανική εταιρία Music Maniac. Η επιτυχία τους αυτή τους έφερε στη Γερμανία όπου συμμετείχαν στο φεστιβάλ "Berlin Independence Days", ηχογραφώντας παράλληλα και το EP Time[4]. Παράλληλα ο ήχος του γκρουπ αρχίζει και γίνεται πιο σκληρός. Ο Πωλ Κάτλερ των Dream Syndicate έγινε ο παραγωγός για τα δυο επόμενα albums.
1990-1995: Το Blood Nirvana, που κυκλοφόρησε το 1990, σηματοδότησε την αλλαγή στον ήχο τους, απογοητεύοντας όμως και τους σκληροπυρηνικούς γκαραζάδες και τελειώνοντας τη συνεργασία τους με τη Music Maniac. Αρχίζουν να γνωρίζουν πλατύτερη επιτυχία και τον ίδιο χρόνο ανακηρύσσονται μπάντα της χρονιάς από τους αναγνώστες του περιοδικού Ποπ & Ροκ. Παίζουν με τους Wipers, τους Jesus & Mary Chain, τους Gun Club και περιοδεύουν τη Γερμανία μαζί με τους Dead Moon. Μετά την περιοδεία, ο Κασιάρης αποχωρεί οριστικά (συνεργάστηκε αργότερα στο artwork του Subliminal) και στη θέση του έρχεται ο Θάνος Αμοργινός που παρέμεινε έως τις αρχές του 2013.
Το 1992 κυκλοφορεί το F*head Entropy. Είναι η πιο ώριμη δουλειά τους και με το νέο τους ήχο παίρνουν μέρος στην τότε έκρηξη της ελληνικής σκηνής. Ακολουθεί περιοδεία στην Ισπανία. Στις 23/12/93 οι Last Drive γιορτάζουν τα δέκα χρόνια τους με ένα Live στο West Club. Το 1994 τελειώνει η συνεργασία τους με τη Hitch Hyke, υπογράφουν με την BMG και κυκλοφορούν το Subliminal, άλμπουμ που ήταν και το τελευταίο τους. Τον επόμενο χρόνο ο Καρανικόλας αφήνει το συγκρότημα μετακινούμενος στις ΗΠΑ και σε μερικούς μήνες οι Last Drive διαλύονται μετά από δώδεκα χρόνια στο δρόμο, έχοντας κάνει φανατικούς φίλους στην Ελλάδα και το εξωτερικό και αφήνοντας τις αναμνήσεις των πολυάριθμων ζωντανών τους εμφανίσεων.
1995-σήμερα: Ο Γιώργος Καρανικόλας συνέχισε με τους Blackmail, που έπαιζαν νεοψυχεδέλεια με έμφαση στις κιθάρες και σε γενικές γραμμές συνέχισαν από εκεί που σταμάτησαν οι Drive. Παλιότερα, το 1986, ο Καρανικόλας είχε κυκλοφορήσει το EP "Το Φως Και Η Σκιά Του" (12" EP, 1986, Wipe Out, WOR 4) με τη συνεργασία (εκτελεστικά) 2 ακόμα μελών των Last Drive. (Alex K. και Chris B.I)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Αλέξης Καλοφωλιάς μαζί με το Θάνο Αμοργινό δημιούργησαν τους Earthbound το 1998. Έγραψαν μαζί και την μουσική για την ταινία Σώσε με του Στράτου Τζίτζη. Ο Θάνος Αμοργινός έγραψε μουσική και για το θέατρο, ενώ συμμετείχε και στο συγκρότημα Space Cakes (Αθήνα). Ο Χρήστος Μιχαλάτος έπαιξε για ένα διάστημα στην ροκαμπίλλυ μπάντα The Speedballs.
Το Φλεβάρη του 2007 οι Last Drive ανακοίνωσαν την επανασύνδεσή τους για τρεις συναυλίες στην Αθήνα και μια στη Θεσσαλονίκη, το Μάϊο του ίδιου χρόνου. Τον Απρίλη του 2007 επανακυκλοφόρησε το πρώτο τους δισκάκι (Midnite Hop) από τη Blind Bastard Records, ενώ εμφανίστηκαν και στο Open Air Fest και στην Πεσκάρα της Ιταλίας τον Ιούλιο. Τον Μάιο του 2008 έπαιξαν και πάλι στην Αθήνα, τη Λάρισα, τα Γιάννενα και την Θεσσαλονίκη, παρουσιάζοντας και πέντε καινούρια κομμάτια. Τον ίδιο μήνα κυκλοφόρησε ενα διπλό dvd/cd από την Blind Bastard Records με υλικό από τις συναυλίες της προηγούμενης χρονιάς στο Gagarin και τίτλο Time is not important. Το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς μπήκαν στο στούντιο για να ηχογραφήσουν καινούριο δίσκο.[5] Οι ηχογραφήσεις τέλειωσαν το Φλεβάρη του 2009 και ο δίσκος κυκλοφόρησε το Μάιο, με τίτλο Heavy Liquid, αρχικά σε CD από τη δική τους εταιρία Happy Crasher και το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς σε μιά περιορισμένη έκδοση βινυλίων (500 μαύρα και 500 κόκκινα) από την Inner Ear. Από τα κομμάτια του Heavy Liquid εμπνεύστηκαν 31 έλληνες καλλιτέχνες και το Μάιο του 2010 κυκλοφόρησε μιά συλλογή με έργα τέχνης και κόμικς από τις εκδόσεις Tilt. Η συλλογή είχε τίτλο At the Drive Ink και περιελάμβανε εκτός των άλλων και έργα των δύο παλαιότερων μελών του γκρουπ Νίκου Καπετανόπουλου και Πάνου Κασιάρη, οι οποίοι ασχολούνται πλέον με τις εικόνες. Την ίδια χρονιά παρουσιάστηκε στους κινηματογράφους ένα μεγάλου μήκους ντοκυμαντέρ του σκηνοθέτη Δημήτρη Κοτσέλη με τίτλο 20000 Miles Ahead: A Last Drive Story που καλύπτει την ιστορία του συγκροτήματος από το 1983 μέχρι και τις συναυλίες της επανένωσης. Τον Οκτώβριο του 2010 το συγκρότημα συμμετείχε με το κομμάτι "Love & Terror" στο CD/βιβλιαράκι Horror & Romance, που αποτέλεσε τον κατάλογο της ομώνυμης προσωπικής έκθεσης του ζωγράφου Στέφανου Ρόκου.