Για τη ζωή του ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά και δεν έχουμε πληροφορίες για το πατρώνυμό του, ώστε να επιτευχθεί με βεβαιότητα η ταύτισή του με βάση τις αρχειακές πηγές. Φαίνεται πως ανήκε σε παλιά, και πιθανόν αρχοντική οικογένεια της Κρήτης. Δεν γνωρίζουμε ακριβώς πότε έζησε, αλλά πιθανότατα γεννήθηκε στα μέσα του 16ου και πέθανε στις αρχές του 17ου. Από το έργο του Χορτάτση αλλά και από μαρτυρίες της εποχής συμπεραίνει κανείς ότι είχε ευρεία μόρφωση. Δεν μπορεί να αποκλειστεί και η πιθανότητα να είχε σπουδάσει στην Ιταλία. Είναι βέβαιο πως παρακολουθούσε το σύγχρονο με αυτόν ιταλικό θέατρο και γνώριζε τους κλασικούς Λατίνους συγγραφείς. Φαίνεται ότι είχε και επαφές με βενετούς ευγενείς, αφού δύο από τα έργα του, η Πανώρια και η Ερωφίλη, είναι αφιερωμένα στον ευγενή από τα Χανιά Μαρκαντώνιο Βιάρο, σημαντικό προστάτη των γραμμάτων, και τον δικηγόρο από τα Χανιά Ιωάννη Μουρμούρη. Εξίσου πιθανό είναι να συμμετείχε και σε κάποια από τις Ακαδημίες που είχαν ιδρυθεί στις μεγάλες κρητικές πόλεις και πρωταγωνιστούσαν στην πνευματική ζωή.
Τέλος, βάσει της χρονολογικής συγγένειας είναι πιθανό ο Χορτάτσης να είναι ο συγγραφέας και της κωμωδίας Στάθης, όπως και τα ιντερμέδια που διασώζονται στα χειρόγραφα των έργων του.
Πάθη από τον έρωτα
https://www.youtube.com/watch?v=mtImDKO0j6w
Ποίηση: Γεώργιος Χορτάτζης
Μελοποίηση: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Φλέρυ Νταντωνάκη
Δίσκος: «Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΡΩΤΙΚΟΣ», 1972
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΠΑΝΑΡΕΤΟΥ
https://www.youtube.com/watch?v=_CAXlbSXkQM
ΑΠΟ ΤΗΝ «ΕΡΩΦΙΛΗ»
https://www.youtube.com/watch?v=_CAXlbSXkQM
ΑΠΟ ΤΗΝ «ΕΡΩΦΙΛΗ»
Η Ερωφίλη είναι μία από τις πιο γνωστές τραγωδίες της κρητικής λογοτεχνίας. Είναι γραμμένo σε 15σύλλαβο ομοιοκατάληκτο στίχο, με εξαίρεση τα χορικά, που είναι γραμμένα σε 11σύλλαβους σε τερτσίνες δηλ. τρίστιχες στροφές. Η τραγωδία αποτελείται από πρόλογο, πέντε πράξεις, χορικά στο τέλος κάθε πράξης και ιντερμέδια (αυτόνομα μουσικοχορευτικά επεισόδια που παρεμβάλλονται μεταξύ των πράξεων). Τα βασικά πρόσωπα είναι τρία: η Ερωφίλη, ο Πανάρετος και ο Βασιλιάς Φιλόγονος όπου ο κάθε ήρωας έχει ένα έμπιστο του πρόσωπο. Τέλος το έργο προλογίζεται από τον Χάρο, που αναφέρεται στην παντοδυναμία του και στη ματαιότητα της δόξας και των υλικών αγαθών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου