Έλληνες ποιητές, ηθοποιοί, τραγουδιστές, μουσικοί και καλλιτέχνες που οδηγήθηκαν στην αυτοκτονία
1. Περικλής Γιαννόπουλος (1869-1910)
(Λογοτέχνης. Ετών: 41. Αιτία θανάτου: Αυτοπυροβολισμός)
2. Κώστας Καρυωτάκης (1896-1928)
(Ποητής. Ετών: 32. Αιτία θανάτου: Αυτοπυροβολισμός)
3. Ιωάννης Συκουτρής (1901-1937)
(Φιλόλογος. Ετών: 36. Αιτία θανάτου: Δηλητηρίαση)
4. Πηνελόποη Δέλτα (1874-1941)
(Συγγραφέας. Ετών: 67. Αιτία θανάτου: Δηλητηρίαση)
5. Λέο Ραπίτης (1906-1957)
(Συνθέτης. Ετών: 51. Αιτία θανάτου: Αυτοπυροβολισμός)
6. Αλέξης Τραϊανός (1944-1980)
(Ποιητής. Ετών: 35. Αιτία θανάτου: Εισπνοή καυσαέριου από την εξάτμιση του αυτοκινήτου του)
7. Μάριον Σίβα (1939-1981)
(Ηθοποιός/Τραγουδίστρια. Ετών: 42 Πτώση από το μπαλκόνι του σπιτιού της)
8. Λευτέρης Βουρνάς (1942-1987)
(Ηθοποιός. Ετών: 45. Αιτία θανάτου: Πτώση από το μπαλκόνι του 3ου ορόφου της πολυκατοικίας που διέμενε)
9. Νικόλας Άσιμος (1949-1988)
(Τραγουδοποιός. Ετών: 38. Αιτία θανάτου: Απαγχονισμός)
10. Κατερίνα Γώγου (1940-1993)
(Ηθοποιός/Ποιήτρια. Ετών. 53. Αιτία θανάτου: Φαρμακευτική Δηλητηρίαση)
11. Ρένα Παγκράτη (1949-1998)
(Ηθοποιός. Ετών: 49. Αιτία θανάτου: Φαρμακευτική Δηλητηρίαση)
12. Δημήτρης Λιαντίνης (1942-1999)
(Πανεπιστημιακός. Ετών: 45, Αιτία θανάτου: / )
13. Βάσος Αδριανός (1943-1999)
(Ηθοποιός: Ετών: 56. Αιτία θανάτου: Πτώση από τη βεράντα του 3ου ορόφου της πολυκατοικίας που διέμενε)
14. Ελευθερία Βιδάκη (1969-2004)
(Ηθοποιός. Ετών: 42. Αιτία θανάτου: Έπεσε από το παράθυρο του κλιμακοστασίου του 4ου ορόφου της πολυκατοικίας όπου διέμεν)
15. Δημήτρης Βογιατζής (1970-2012)
(Ηθοποιός. Ετών: 42. Αιτία θανάτου: Απαγχονισμός)
(Βιδάκη και Βογιατζής έπαιξαν στην τηλεοπτική σειρά "Αέρινες Σιωπές" αλλά όχι στον ίδιο κύκλο)
16. Μυρτώ Τάσιου (1967-2015)
(Κόρη της Κατερίνας Γώγου)
(Ζωγράφος. Ετών 48. Αιτία θανάτου: / )
https://www.youtube.com/watch?v=kmeMlvCqXXI
Ποίηση: Κώστας Καρυωτάκης
Μελοποίηση: Θάνος Λουάς
Εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης
ΙΔΑΝΙΚΟΙ ΑΥΤΟΧΕΙΡΕΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΓυρίζουν τὸ κλειδὶ στὴν πόρτα, παίρνουν
τὰ παλιά, φυλαγμένα γράμματά τους,
διαβάζουν ἥσυχα, κι ἔπειτα σέρνουν
γιὰ τελευταία φορὰ τὰ βήματά τους.
Ἦταν ἡ ζωή τους, λένε, τραγῳδία.
Θεέ μου, τὸ φρικτὸ γέλιο τῶν ἀνθρώπων,
τὰ δάκρυα, ὁ ἵδρως, ἡ νοσταλγία
τῶν οὐρανῶν, ἡ ἐρημιὰ τῶν τόπων.
Στέκονται στὸ παράθυρο, κοιτᾶνε
τὰ δέντρα, τὰ παιδιά, πέρα τὴ φύση,
τοὺς μαρμαράδες ποὺ σφυροκοπᾶνε,
τὸν ἥλιο ποὺ γιὰ πάντα θέλει δύσει.
Ὅλα τελείωσαν. Τὸ σημείωμα νά το,
σύντομο, ἁπλό, βαθύ, καθὼς ταιριάζει,
ἀδιαφορία, συγχώρηση γεμάτο
γιὰ κεῖνον ποὺ θὰ κλαίει καὶ θὰ διαβάζει.
Βλέπουν τὸν καθρέφτη, βλέπουν τὴν ὥρα,
ρωτοῦν ἂν εἶναι τρέλα τάχα ἢ λάθος,
«ὅλα τελείωσαν» ψιθυρίζουν «τώρα»,
πὼς θ᾿ ἀναβάλουν βέβαιοι κατὰ βάθος.
ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ