.jpeg)
Εμφανίσθηκε στα γράμματα πολύ νέος με το ποίημα "Η Βάβω η Τασιά" που δημοσιεύθηκε στο περ. Νουμάς το 1904. Την ίδια χρονιά, ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος ανέβασε στην «Νέα Σκηνή», το θεατρικό έργο του Αυγέρη "Μπροστά στους ανθρώπους". Ο νεαρός Αυγέρης έγινε δεκτός στους καλλιτεχνικούς και λογοτεχνικούς κύκλους της Αθήνας με διθυραμβικές κριτικές. Ακολούθησαν και άλλα ποιήματα και μεταφράσεις αρχαίων ελλήνων και ξένων λογοτεχνών. Το 1921 μετέφρασε τους Άθλιους του Βίκτωρα Ουγκώ.
Η Μικρασιατική Καταστροφή κλόνισε σοβαρά το φιλελεύθερο ιδεολογικό πιστεύω του. Έγραψε ανώνυμα το πεζογράφημα Από την αιχμαλωσία – Κατά το ημερολόγιο του αιχμαλώτου αεροπόρου Β.Κ. (Αθήνα 1923), το οποίο συγκρίνεται ως προς το αντιπολεμικό και ρεαλιστικό του ύφος με την Ζωή εν Τάφω του Μυριβήλη και το Νούμερο 31328 του Βενέζη.
Στα χρόνια του μεσοπολέμου, ο Αυγέρης σταμάτησε να γράφει για να επανέλθει στο γράψιμο στα χρόνια γερμανοϊταλικής κατοχής (1941-44). Στα μεταπολεμικά χρόνια, ασχολήθηκε κυρίως με τον πολιτικό σχολιασμό και την κριτική της λογοτεχνίας σε εφημερίδες και περιοδικά, πάντα από την πλευρά της μαρξιστικής και φιλοσοβιετικής θεώρησης. Παρέμεινε πιστός στις αριστερές του ιδέες.
Πέθανε στην Αθήνα, στις 8 Ιουνίου 1973.
https://youtu.be/_4exj69GhCU?si=_hsN5ScudetoR203
Απαγγελία: Δημήτρης Φιλελές
Ποίηση: Μάρκος Αυγέρης
Ο πατέρας του ήταν φαρμακοποιός στα Ιωάννινα και αγωνιστής του Μακεδονικού Αγώνα. Από τα δύο έως τα οκτώ του χρόνια, ο Μάρκος Αυγέρης έζησε στο χωριό Καρύτσα Ιωαννίνων, που είχε εγκατασταθεί η μητέρα του που είχε προσβληθεί από φυματίωση. Επιστρέφοντας στα Ιωάννινα, συνέχισε τις σπουδές του στην Ζωσιμαία Σχολή. Το καλοκαίρι του 1901 εγκατέλειψε τα Ιωάννινα για να πάει στην Αθήνα και να σπουδάσει ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έλαβε το δίπλωμα του ιατρού το 1907 για να εργαστεί κατόπιν σε διάφορες κλινικές της Αθήνας. Κατά την περίοδο 1912–1922, υπηρέτησε ως ανθυπίατρος στον Ελληνικό Στρατό επί έξι συνολικά χρόνια. Το 1926 διορίσθηκε επιθεωρητής υγιεινής στο Υπουργείο Εργασίας και κατά την διετία 1928–1929 μετεκπαιδεύθηκε στο Παρίσι και στο Βερολίνο στον τομέα της επαγγελματικής υγιεινής. Το 1933 νυμφεύθηκε την Γαλάτεια Καζαντζάκη–Αλεξίου, αδελφή της Έλλης Αλεξίου και πρώτη σύζυγο του Νίκου Καζαντζάκη. Συνέχισε να εργάζεται στο Υπουργείο Εργασίας έως το 1947, οπότε και εκδιώχθηκε από την θέση του για την συμμετοχή του στο ΕΑΜ και το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Μετά τον θάνατο της γυναίκας του (19 Νοεμβρίου 1962), έζησε με την συμπαράσταση της Έλλης Αλεξίου, στην οποία άφησε όλα του τα υπάρχοντα. Πέθανε, πάντα διαυγής και δημιουργικός, σε βαθιά γεράματα.
ΑπάντησηΔιαγραφή