Το Α.Μ.Α.Ν. (1997-2000) ήταν μια κωμική και κατά βάσιν σατιρική εκπομπή της Ελληνικής τηλεόρασης, την οποίαν παρουσίαζαν οι Αντώνης Κανάκης και Σωτήρης Καλυβάτσης. Θεωρείται και είναι μια από τις πιό πετυχημένες σατιρικές εκπομπές με ευρεία αποδοχή από το κοινό. Η εκπομπή ήταν προγραμματισμένη να ξεκινήσει το 1997 στο MEGA, με παρουσιαστές τους κολλητούς φίλους Αντώνη Κανάκη, Σωτήρη Καλυβάτση και Αντώνη Παραρά, όμως μετά από τον ξαφνικό θάνατο του τελευταίου, η εκπομπή ξεκίνησε τον Μαίο του ίδιου έτους,
με παρουσιαστές μόνο τον Κανάκη και τον Καλυβάτση. Για χρόνια υπήρχε η φήμη ότι το "Α.Μ.Α.Ν." προέκυψε από τα αρχικά της φράσης "Αντώνη Μας Άφησες Νωρίς" για τον αδικοχαμένο Αντώνη Παραρά, αν και οι δημιουργοί της εκπομπής έχουν αναφέρει πως δεν ήταν αυτή η πρόθεσή τους. Τον
Παραρά δεν τον αναπλήρωσε κανείς, μετά από κοινή απόφαση των δύο φίλων. Μετά το τέλος του Α.Μ.Α.Ν το 2000, η παρέα Κανάκης-Καλυβάτσης, μαζί με τον Γιάννη Σερβετά αποφάσισαν να κάνουν την εκπομπή Τα Καθάρματα, η οποία αργότερα μετονομάστηκε Α.Μ.Α.Ν.: Τα Καθάρματα.
Α.Μ.Α.Ν.: Τα Καθάρματα (2000 - 2007).
Στην αρχή, η εκπομπή δε θα είχε πολύ σχέση με το Α.Μ.Α.Ν. (για την
ακρίβεια, τα πρώτα επεισόδια δεν είχαν καν Α.Μ.Α.Ν. στον τίτλο), καθώς η
ιδέα ήταν να παρουσιάζουν σκετς ζωντανά στον αέρα (κάτι που δεν είχε
ξαναγίνει στο Α.Μ.Α.Ν., αλλα θύμιζε περισότερο το προγενέστερο Comfuzio)
στο πρώτο μισό της εκπομπής και να κάνουν σχολιασμό της επικαιρότητας
με παρεμβάσεις από το κοινό στο άλλο μισό. Μία από τις ενότητες που περιελάμβανε η εκπομπή, ήταν οι τρεις φίλες οι
οποίες βρισκόντουσαν σε μία καφετέρια και η ξανθιά της παρέας (Αντώνης
Κανάκης) είχε πάντα τις πιο αστείες απορίες. Το concept δεν πέτυχε, και
έτσι ως αποτέλεσμα η εκομπή μετεξελίχθηκε σε συνέχεια του Α.Μ.Α.Ν., με
σπονδυλωτά σατιρικά σκετς πάνω στην καθημερινότητα (προφανώς όχι ζωντανά
στον αέρα).
H ρέγκε (reggae) είναι σύγχρονο μουσικό είδος που αναπτύχθηκε με επίκεντρο τη Τζαμάικα στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Σε σύντομο χρονικό διάστημα εξελίχθηκε σε κυρίαρχο είδος της τζαμαϊκανής μουσικής σκηνής, ενώ παράλληλα διαδόθηκε διεθνώς με αξιοσημείωτη απήχηση στη Βρετανία, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και στην Αφρική. Οι ρίζες της ανιχνεύονται στο παροδοσιακό είδος που ονομάζεται mento και χρονολογείται στα τέλη του 19ου, καθώς και στο είδος τού ska. (Το μέντο χαρακτηρίζεται ως μία κατά βάση λαϊκή και εορταστική μουσική, συνδεδεμένη με το χορό, που αναπτύχθηκε αρχικά στο περιβάλλον των αγροτικών πληθυσμών της Τζαμάικα. Η μουσική σκα, επίσης ρυθμική και χορευτική, αναπτύχθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ΄50, με χαρακτηριστικό ρυθμό 4/4, παρόμοιο με εκείνο του κλασικού rhythm and blues).
Ο μουσικός όρος ρέγκε και ο χαρακτηριστικός ρυθμός που ταυτίζεται με αυτόν χρονολογούνται από το 1968, έτος κυκλοφορίας του τραγουδιού Do the Reggay του συγκροτήματος Toots & the Maytals. Ένας ακόμα εκπρόσωπος της ρέγκε, ο δημοφιλής τραγουδιστής Τζίμι Κλιφ (Jimmy Cliff), κατάφερε να αποκτήσει διεθνή φήμη ως πρωταγωνιστής της ταινίας The Harder They Come (1972), που συνέβαλε σημαντικά στη διάδοση του νέου μουσικού είδους. H ρέγκε διατήρησε κυρίως τοπικό χαρακτήρα κατά τα πρώτα χρόνια διαμόρφωσής της, καθώς οι περισσότεροι εκπρόσωποί της παρέμεναν στη Τζαμάικα ενώ μικρό δείγμα της μουσικής τους ακουγόταν σε ραδιοφωνικούς σταθμούς εκτός της χώρας, κυρίως τραγούδια των Τζίμι Κλιφ και Ντέσμοντ Ντέκερ που περιστασιακά προβάλλονταν στην Αμερική και στην Ευρώπη. Στη δεκαετία του '70 διαδόθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο, κυρίως μέσω Τζαμαϊκανών μεταναστών αλλά και εγχώριων μουσικών, ενώ σημαντική συνεισφορά στη διάδοση της στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε πολλές ακόμα χώρες του κόσμου είχε ο Μποπ Μάρλεϊ, ηγέτης του συγκροτήματος The Wailers και ένας από τους δημοφιλέστερους καλλιτέχνες του είδους παγκοσμίως. Ο Μάρλεΐ εισήγαγε επίσης ορισμένες καινοτομίες στη ρέγκε, επιταχύνοντας ελαφρά το ρυθμό της, χρησιμοποιώντας ενισχυμένες ροκ και μπλουζ κιθάρες καθώς και ένα φωνητικό γκόσπελ τρίο (I-Threes). Επιπλέον, οι Wailers ενσωμάτωσαν στοιχεία δανεισμένα από παραδοσιακούς αφρικανικούς και τζαμαϊκανούς ρυθμούς, όπως και από τους τελετουργικούς τυμπανισμούς που αποτελούσαν μέρος της μουσικής παράδοσης του κινήματος των ΡΑΣΤΑΦΑΡΙ*.
Ο Μπόμπ Μάρλεϊ θεωρείται η αιχμή του δόρατος της ρέγκε μουσικής, αρκετοί μουσικοί συνεισέφεραν επίσης στην εξέλιξη του είδους, με αποτέλεσμα την εμφάνιση αρκετών παραλλαγών του(rockers, lovers rock, dancehall) ενώ από τα τέλη της δεκαετίας του 1960, η ρέγκε συνδέθηκε επίσης στενά με το ρασταφαριανισμό, μεταφέροντας τα κοινωνικά και θρησκευτικά μηνύματά του και συμβάλλοντας στη διάδοσή του. Η ρἐγκε, ως μουσικό είδος εξέφρασε κυρίως τις καταπιεσμένες και οικονομικά υποβαθμισμένες κοινωνικές τάξεις, με συχνές αναφορές στην ανάγκη ισότητας και δικαιοσύνης, όπως αυτές αποτυπώθηκαν στους στίχους των τραγουδιών. Ο τραγουδιστής του συγκροτήματος τωνMaytals, Φρέντερικ Χίμπερτ, όρισε τον όρορέγκε σχολιάζοντας χαρακτηριστικά: «Ρέγκε σημαίνει ό,τι προέρχεται από το λαό, κάτι καθημερινό, από το γκέτο [...] σημαίνει φτώχεια, δεινά, Ρασταφάρι, οτιδήποτε από το γκέτο. Είναι μουσική επαναστατών, ανθρώπων που δεν έχουν αυτό που επιθυμούν».
Ελληνικά Alternative/Ska/Reggae συγκροτήματα: 2002GR, Irie, Soul Fire. In a testube, Laternativa, Locomondo, Lost Bodies, Mindwaltz, Haji Mike
Ο Γιώργος Τσαλίκης γεννήθηκε στην Στυλίδα στις 25 Οκτωβρίου του 1975. Έχει σπουδάσει ιατρική στην Ρουμανία και όπως ο ίδιος είχε δηλώσει "Ήταν εφιάλτης η στιγμή που ξεκίνησε το λεωφορείο για το Βουκουρέστι με κατεύθυνση το άγνωστο. Έφυγα με δάκρυα στα μάτια". Άγνωστος μεταξύ αγνώστων ξεκινά τη ζωή του στην πόλη που τον σημάδεψε. Ένα βράδυ στο Βουκουρέστι ήταν αρκετό για να αλλάξει την πορεία του Γιώργου 180 μοίρες. Ενώ διασκέδαζε με του συμφοιτητές του σε ένα ελληνικό νυχτερινό κέντρο, το “Olympia Pallas”, και ενώ είχε πιει λίγο περισσότερο από το κανονικό, ο Γιώργος σηκώθηκε, πήρε το μικρόφωνο και κατάφερε να σηκώσει ένα μαγαζί όρθιο στον αέρα με την φωνή του και τις μουσικές του επιλογές. Την επόμενη μέρα είχε ήδη πάρει την μεγάλη απόφαση της ζωής του. Όχι στο νυστέρι, ναι στο μικρόφωνο! Παρόλα αυτά δεν παράτησε τις σπουδές του, αντιθέτως παρέμεινε μέχρι και το 1998 αφότου και ολοκλήρωσε το πτυχίο του και επέστρεψε στην Ελλάδα.
Επιτυχίες: Απαγορευμένο, Για σένα τα σπάω, Δεν υπάρχουν αντί στο δρόμο μας, Στα πλήκτρα του κορμιού σου, Δεν σου κάνω τον άγιο, Απαγορευμένο κ.α
Αν ήμουνα παλιόπαιδο ( Video clip )
https://www.youtube.com/watch?v=9b7UkDdSU7Y
Εκτέλεση: Γιώργος Τσαλίκης
Στίχοι: Πάνος Φαλάρας
Μουσική: Βασίλης Κελαϊδής
Η Σαπφώ, (αιολική διάλεκτος Ψαπφώ, (~ 630 - 570 π.Χ.), ήταν Eλληνίδα λυρική ποιήτρια από τη Λέσβο, ιδιαίτερα γνωστή από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα για τα ποιήματά της. Η Σαπφώ έγραψε ερωτικά ποιήματα, ύμνους στους θεούς και επιθαλάμια
(τραγούδια του γάμου). Η ποίησή της δονείται από αυθορμητισμό και έντονα
αισθήματα. Αρκετοί από τους στίχους της μαρτυρούν έντονο ερωτισμό και
λυρισμό. Από τα ποιήματά της, που συνέλεξαν οι Αλεξανδρινοί και δημοσίευσαν σε βιβλία, τα πιο διάσημα ήταν οι Ύμνοι και τα Επιθαλάμια.
Ίσως κανένας άλλος λογοτέχνης δεν μπορεί να συγκριθεί με τη Σαπφώ στην
ομορφιά της σκέψης, στον μελωδικό της στίχο και στην ένταση των
αισθημάτων της. Εκτός από μικρά αποσπάσματα, έχουν διασωθεί ολόκληρα
μόνο ένας Ύμνος στην Αφροδίτη («Ποικιλόθρον' αθάνατ' Αφρόδιτα»), η Ωδή «Ότωι τις έραται»
και ένα αναφερόμενο στο μύθο της Ηούς (Αυγής) και του Τιθωνού. Τρία επιγράμματα με το όνομα της Σαπφούς, από τον Στέφανο του Μελέαγρου, υπάρχουν στην Παλατινή Ανθολογία, εντονότατα αμφισβητούμενα.
Για τη ζωή της ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά. Είναι πιθανό ότι γεννήθηκε στην Ερεσό της Λέσβου. Ήταν σύγχρονη του Αλκαίου και του Πιττακού.
Πατέρας της αναφέρεται ο Σκαμανδρώνυμος και μητέρα της η Κλεΐς. Είχε
επίσης τρεις αδελφούς, τον Λάριχο, τον Χάραξο και τον Ευρύγιο. Ο
φιλόσοφος Μάξιμος ο Τύριος
(β΄ μισό του 2ου μ.Χ. αι.), την περιγράφει ως μικρόσωμη και μελαχρινή. Σύμφωνα με το βυζαντινό λεξικό της Σούδας, πιθανότατα
παντρεύτηκε έναν πλούσιο από την Άνδρο, τον Κερκύλα, με τον οποίο
απέκτησε μια κόρη, που ονομάστηκε κι αυτή Κλεΐδα σύμφωνα με το έθιμο της
εποχής. Λόγω πολιτικών αναταραχών στη Λέσβο που οδήγησαν την
αριστοκρατία του νησιού σε εξορία, η Σαπφώ κατέφυγε προσωρινά στη Σικελία.
Αργότερα, μετά την κατάλυση της τυραννίας του Πιττακού, γύρισε στη Μυτιλήνη, συγκέντρωσε γύρω της νεαρές όμορφες
φίλες από την αριστοκρατία του νησιού και των μικρασιατικών πόλεων, για
να τους διδάξει τις τέχνες της μουσικής και της ποίησης, στην υπηρεσία
της Αφροδίτης και των Μουσών. Αυτή η σχέση, που ήταν εμπνευσμένη από
θρησκευτικές ιδέες, δεν ήταν κάτι που έκανε πρώτη η Σαπφώ. Μαρτυρείται
ότι και άλλες γυναίκες της εποχής διατηρούσαν τέτοιου είδους ωδεία.
Όμως η σχέση της Σαπφούς με τις μαθήτριές της θεωρήθηκε αργότερα
απρεπής, επειδή είχε και ερωτικές διαστάσεις και γι' αυτό έμεινε στην
ιστορία ως «λεσβιακός έρως». Ένας μεταγενέστερος θρύλος λέει ότι η
Σαπφώ, λόγω του ανεκπλήρωτου έρωτά της για τον όμορφο νέο Φάωνα, που την απέρριψε και την εγκατέλειψε, έπεσε από τα βράχια της Λευκάδας
στη θάλασσα. Δεν είναι όμως γνωστό, αν υπήρξε καν πρόσωπο με αυτό το
όνομα ή αν πρόκειται για θρύλο. Πιθανότατα πρόκειται για παρερμηνεία
κάποιου ποιήματός της, όπου η Σαπφώ εξυμνεί την ομορφιά του Φάωνα,
ακόλουθου της Αφροδίτης
Ο Πλάτων την ονομάζει «σοφή» και «δέκατη Μούσα», ο Ανακρέων «ηδυμελή», ο Λουκιανός «μελιxρόν αύχημα Λεσβίων» οι Ιουλιανός και Αντίπατρος «θηλυκό Όμηρο» και «τιμή Λεσβίων γυναικών», ενώ ο Στράβων
«θαυμαστόν τέρας». Ο Οράτιος στη 2η ωδή του μας λέει ότι ακόμα και οι
νεκροί στον κάτω κόσμο ακούν τα τραγούδια της με θαυμασμό σε ιερή σιγή. Μετά τον θάνατό της στην πατρίδα της Λέσβο έκοψαν νόμισμα με τη μορφή της. Στις Συρακούσες και στην Πέργαμο στήθηκαν αγάλματά της, ενώ στις Συρακούσες κατασκευάστηκε και ένα κενοτάφιο σε ανάμνησή της. Σε μεταγενέστερη όμως εποχή, οι Αττικοί κωμωδιογράφοι τη δυσφήμησαν για ομοφυλοφιλικές τάσεις (εξ ου και ο όρος λεσβία). Μολονότι κανένας από τους
συγγραφείς δεν αναφέρει κάτι σχετικό μέχρι την εποχή του Αριστοτέλη, οι κρίσεις αυτές για τη Σαπφώ επικράτησαν. Μάλιστα αναφέρεται ότι η Σαπφώ είχε ερωτευθεί την Ατθίδα, την Τελέσιππα και τη Μεγάρα. Σύγχρονοί μελετητές όπως ο Μίνλερ εκφράζουν αμφιβολίες για το αν η Σαπφώ ήταν όντως λεσβία, έγραψε βιβλίο για να αποκαταστήσει την φήμη της Σαπφούς η οποία και ηυτοκτόνησε χάρις τον έρωτα της για ένα άνδρα.
Κέλομαί σε Γογγύλα πέφανθι λάβοϊσά μα, γλακτίν αν σε δηύτε πόθος αμφιπόταταϊ., ταν καλάν α γαρ κατάγωγις αυτά, απτόαισ' ιδοϊσαν, εγώ δε χαίρω, και γαρ αύτα δη τόδε μέμφεταί σοι Κυπρογένηα.
Σε φωνάζω Γογγύλα, Φανερώσου πάλι κοντά μου, Το χιτώνα τον άσπρο σαν το γάλα όταν φοράς, νά 'ξερες τους πόθους που σε τριγυρίζουν, όμορφη, και πώς χαίρομαι που δεν είμαι εγώ, μα η ίδια η Αφροδίτη που σε μαλώνει.
Το Σούλι έπεσε στα χέρια του Αλή Πασά στα τέλη του 1803. Η συνθήκη της
παράδοσης, που υπογράφηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 1803, επέτρεπε στους
Σουλιώτες να πάρουν τα όπλα τους και να πάνε όπου ήθελαν. Στις 15
Δεκεμβρίου, άνδρες και γυναικόπαιδα χωρίστηκαν σε τρία σώματα με
κατεύθυνση το Ζάλογγο, το Βουλγαρέλι και την Πάργα. Δεν είχαν ξεκινήσει
καλά καλά, όταν ο Αλή Πασάς έδωσε διαταγή να τους χτυπήσουν. Η ομάδα
που κατευθυνόταν στην Πάργα, κατάφερε να ξεφύγει. Οι Τουρκαλβανοί
πρόλαβαν το δεύτερο σώμα στο Ζάλογγο. Οι Σουλιώτες αμύνθηκαν. Ομως, η
μάχη ήταν άνιση. Οι άνδρες έκαναν έξοδο και κάμποσοι κατάφεραν να
σωθούν. Οι γυναίκες (κατ άλλους 60, κατ άλλους 22) οπισθοχώρησαν στον
απόκρημνο βράχο. 16 Δεκεμβρίου 1803, στήσουν χορό και τραγουδώντας γκρεμίσθηκαν με τα
παιδιά τους, προτιμώντας σταράτα το θάνατο παρά την σκλαβιά και την
ατίμωση. Ο χορός του Ζαλόγγου, αποτελεί ένα ιδιαίτερα εντυπωσιακό και
σπανιότατο ιστορικό υπαρκτό γεγονός, που έλαβε χώρα 18 χρόνια πριν την
Ελληνική Επανάσταση του 1821, στη κορυφή του Όρους Ζάλογγο ο οποίος και
κατέληξε εν χορώ κυριολεκτικά, σε μια ομαδική απελπισμένη βρεφοκτονία
και αυτοκτονία ορεσίβιων γυναικών της περιοχής του Σουλίου. Καθόρισε σε μεγάλο βαθμό την γνώμη των Φιλελλήνων στην Ευρώπη κατά την
έναρξη της Ελληνικής Επαναστάσεως, εξιδανικεύοντάς το στις συνειδήσεις
των Φιλελλήνων με συγκινησιακές φορτίσεις και διαστάσεις θαυμασμού. O «Εθνικός μύθος» κατά την κυρία Μαρία Ρεπούση, ο Χορός του Ζαλόγγου! Το τρίτο σώμα, με αρχηγό τον Κίτσο Μπότσαρη, κατάφερε να
φτάσει Βουλγαρέλι. Εμπειρος πολεμιστής ο Μπότσαρης έκρινε πως το μέρος
δεν παρείχε ασφάλεια. Πρότεινε να συνεχίσουν ως τα Αγραφα. Οι πολλοί τον
ακολούθησαν. Εφτασαν εκεί κι οχυρώθηκαν σ' ένα μοναστήρι, στις 22
Δεκεμβρίου. Μια άλλη ομάδα, από 78 γυναικόπαιδα, κατέφυγε στη Ρινιάσα,
χωριό ανάμεσα στην Αρτα και την Πρέβεζα. Στις 23 Δεκεμβρίου 1803, οι
Αλβανοί μπήκαν στο χωριό σφάζοντας όποιον έβρισκαν μπροστά τους. Η Δέσπω
Μπότση με καμιά δεκαριά κόρες, ανίψια κι εγγόνια, πρόλαβε και κλείστηκε
στον πύργο Κούλα του Δημουλά. Οι Αλβανοί την πολιόρκησαν. Πολέμησε,
όσο μπορούσε. Οι εχθροί ήταν πολλοί και οι Αλβανοί την καλούσαν να
παραδοθεί. Εκείνη μάζεψε τους συγγενείς της και τους ρώτησε, αν
προτιμούν την παράδοση ή τον θάνατο. Διάλεξαν το δεύτερο. Συγκέντρωσε
στη μέση του πύργου όση πυρίτιδα της απέμενε. Οταν οι Αλβανοί μπήκαν
μέσα, της έβαλε φωτιά. Ανατινάχτηκαν όλοι.
Αναφορά Χριστόφορου Περραιβού, στο βιβλίο του Ιστορίας του Σουλίου και της Πάργας, 1815. Ξένοι περιηγητές όπως, ο Ιάκωβος Μπαρτόλντυ, ο Γουλιέλμος Μαρτίνος Ληκ, ο Χόλαντ, ο Φραγκίσκος Πουκεβίλ, ο Κλωντ Φωριέλ και Έλληνες ιστορικοί όπως ο Χριστόφορος Περρραιβός μαρτυρούν το γεγονος.
«Αι
γυναίκες δε κατά την δευτέραν ημέραν βλέπουσαι ταύτην τη κτηνώδη
περίστασιν, εσυνάχθησαν έως εξήκοντα, επάνω εις έναν πετρώδη κρημνόν.
Εκεί εσυμβουλεύθησαν και απεφάσισαν ότι καλύτερα να ριφθούν κάτω από τον
κρημνόν διά να αποθάνουν, πάρεξ να παραδοθούν διά σκλάβες εις χείρας
των Τούρκων. Όθεν αρπάξαντες με τας ιδίας των χείρας τα άκακα και
τρυφερά βρέφη, τα έρριπτον κάτω εις τον κρημνόν. Έπειτα αι μητέρες
πιάνοντας η μία με την άλλη τα χέρια τους άρχισαν και εχόρευαν,
χορεύουσαι δε επηδούσαν ευχαρίστως μίαν κατόπιν της άλλης από τον
κρημνόν. Μερικαί όμως δεν απέθανον, επειδή έπιπτον επάνω εις τα παιδία
των και τους συντρόφους, των οποίων τα σώματα ήταν καρφωμένα πάνω εις
τες μυτερές πέτρες του κρημνού»
Της Δέσπως Μπότση
https://www.youtube.com/watch?v=fZDJkcojlAk
Στις 23 Δεκεμβρίου 1803, στον πύργο του Δημουλά στο χωριό Ρηνιάσα (Ριζά)
της Πρέβεζας, η Σουλιώτισσα Δέσπω Σέχου-Μπότση με τις κόρες, τις νύφες
και τα εγγόνια της, αφού αντιστάθηκαν και πολέμησαν τους Τουρκαλβανούς,
που τους κατεδίωκαν, ανατινάχτηκαν για να μην πέσουν στα εχθρικά χέρια
και πέρασαν στην ιστορία.
-Γιώργαινα ρίξε τ' άρματα, δεν είναι εδώ το Σούλι, εδώ είσαι σκλάβα του πασά, σκλάβα των Αρβανίτων".
-Το Σούλι κι αν προσκύνησε κι αν τούρκεψεν η Κιάφα, η Δέσπω αφέντες Λιάπηδες δεν έκαμε, δεν κάνει.
"Δεύτερο Ζάλογγο"
Μετά την παράδοση του Σουλίου, τον Δεκέμβριο του 1803 οι Σουλιώτες άρχισαν να εγκαταλείπουν το Σούλι κατά ομάδες. Η πιο τυχερη, η ομάδα του Φώτου Τζαβέλα, θα καταφέρει με αρκετές δυσκολίες να φτάσει σώα και αβλαβής στην Πάργα, και από κει στα Ιόνια νησιά. Η δεύτερη ομάδα όμως, αυτή, στο Ζάλογγο θα χτυπηθεί από τα στρατεύματα του Αλή Πασά (που παραβίασε τους όρους της συνθήκης, και άρχισε να κυνηγάει τους Σουλιώτες). Η τρίτη από τις ομάδες που δημιουργήθηκαν, αυτή με αρχηγό τον Νότη Μπότσαρη, αν και κατάφερε να φτάσει με ασφάλεια στο χωριό Βουργαρέλι, —χωριό στο οποίο είχαν αποφασίσει να κατοικήσουν μόνιμα— μόλις έμαθαν την παραβίαση των όρων της συνθήκης από τον Αλή Πασά και τις επιθέσεις των στρατιωτών του στους Σουλιώτες, αποφάσισε να φύγει από το χωριό.
Η Μάχη στο Σέλτσο (τελευταία επιχείρηση της πολιορκίας του Σέλτσου), έλαβε χώρα , την 23η Απριλίου του 1804, στην περιοχή του χωριού Πηγές Άρτας, στην Ιερά Μονή Σέλτσου, ανάμεσα στους Σουλιώτες και τα στρατεύματα του Αλή Πασά. Από τους 1.400 περίπου Σουλιώτες που είχαν καταφύγει στην Ιερά Μονή στο Σέλτσο διασώθηκαν μόνο 65. Περισσότερα από 250 γυναικόπαιδα για να μην πέσουν στα χεριά των εχθρών έπεσαν στον γκρεμό.
Η εφ. "Η Καθημερινή" αναφέρει ότι "…Η Μάχη του Σέλτσου και η τελευταία θυσία των Σουλιωτών το 1804, είναι ένα δεύτερο Ζάλογγο, τραγικότερο ίσως, σχετικά άγνωστο στο ευρύ κοινό".
Της Λένως
«Τούρκοι, για μην παιδεύεστε, μην έρχεστε σιμά μου,
σέρνω φουσέκια στην ποδιά και βόλια στις μπαλάσκες.
— Κόρη, για ρίξε τ' άρματα, γλίτωσε τη ζωή σου.
— Τι λέτε, μωρ' παλιότουρκοι και σεις παλιοζαγάρια;
Εγώ είμαι η Λένω Μπότσαρη, η αδερφή του Γιάννη,
και ζωντανή δεν πιάνουμαι εις των Τουρκών τα χέρια».
"Νέο Ζάλογγο"
Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε και στα χρόνια της Εθνικής Παλιγγενεσίας. Συγκεκριμένο στην Νάουσα το 1822, κατά την πολιορκία και την καταστροφή της πόλης από τους Τούρκους, αρκετές Ναουσαίες με τα παιδιά και τα μωρά τους, παίρνοντας ίσως δύναμη και από τις Σουλιώτισσες, πήδηξαν όλες μαζί, μία-μία στα αφρισμένα νερά του ποταμού Αράπιτσα, από τον γκρεμό, προτιμώντας τον βέβαιο θάνατο πάρα την την σκλαβιά και την ατίμωση.
"Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κρήτη. Τελειώνοντας το σχολείο ήρθε στην Αθήνα για σπουδές θεάτρου και μουσικής, όπου την άκουσε ο Χρήστος Λεοντής. Έτσι βρέθηκε να συμμετέχει σε μια συναυλία του και, κατόπιν, να συνεργάζεται με τον Νίκο Ξυλούρη στις εμφανίσεις του σε κέντρα επί δύο σαιζόν και στα Ξυλουρέικα
(1978), έναν από τους τελευταίους του δίσκους. Στη συνέχεια ασχολήθηκε
με το ρεμπέτικο και το σμυρνέικο τραγούδι. Για επτά χρόνια συνεργάστηκε
με τον Μπάμπη Γκολέ στο πάλκο αλλά και σε τρεις δίσκους. Επίσης, με τους
Μπάμπη Τσέρτο, Γιώργο Ξηντάρη, Μιχάλη Γεννήτσαρη, Ρεμπέτικη Κομπανία,
Αντώνη Ρεπάνη, Γιάννη Ντουνιά, Χαρούλα Λαμπράκη, Γιώργο Τζώρτζη, Γιάννη
Λεμπέση και άλλους, σε συναυλίες και εμφανίσεις. Έχει
πάρει μέρος σε συναυλίες στην Ολλανδία, τη Γερμανία, την Πολωνία, την
Αγγλία, την Κύπρο, το Ισραήλ και σε πολλές πόλεις της Ελλάδας. Η
δισκογραφία της περιλαμβάνει τους δίσκους Μανάκι μου (GSF, 1995), Στο Καφέ Αμάν (GSF, 1998). Συμμετέχει επίσης στο δίσκους Ρεμπέτικη συνάντηση (Δίκτυο, 2009) των Γιάννη Σακελλαράκη και Δημήτρη Κοντογιάννη, Η σπίθα γίνεται φωτιά (Legend, 2010), του Γιάννη Λεμπέση, Τα Παραγκάκια (Δίκτυο, 2012) του Γιάννη Αθανασίου κ.ά."http://diktiopm.gr/
Συρματοπλέγματα Βαριά ( Video clip )
http://www.youtube.com/watch?v=X5DKhIZK3yo
Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Μουσική Μπάμπης Μπακάλης, Κουβάς
Εκτέλεση: Κατερίνα Σκορδαλάκη Άλλες Εκτελέσεις: Βίκυ Μοσχολιού
Όσο βαρούν τα σίδερα - Κατερίνα Σκορδαλάκη
http://www.youtube.com/watch?v=kcY-E6TUIEY
"Το
τραγούδι αυτό εγραψε ο Στέλιος Φουσταλιεράκης (ΦΟΥΣΤΑΛΙΕΡΗΣ) βασισμενο σε
κρητική/μικρασιάτικη λαϊκή μουσική .. και ο Φουσταλιέρης το ειπε πρώτος
τη δεκαετία του 60 ? ..πολυ πριν τον Ξυλουρη! Στο τραγουδι η ρεμπετισα Κατερίνα Σκορδαλάκη. " Thanos GR
"Γεννήθηκε στις αρχές του '50 (από πατέρα Μήλειο και μητέρα Κρητικιά) στους Αγίους Αναργύρους Αθηνών. Πήγε σχολείο στους Αγίους και μετά δούλευε ως κλητήρας στην τότε Columbia στην Ριζούπολη, ενώ έπαιζε μπάσκετ στον Ιωνικό Νέας Φιλαδέλφειας. Έδωσε εξετάσεις και πέρασε στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών Επιστημών και όταν τελείωσε τη σχολή σπούδασε marketing. Τα ίδια χρόνια έβαζε μουσική ως DJ στις “Καρυάτιδες” της Πλάκας. Συνέχισε να εργάζεται στην ΜΙΝΟΣ-ΕΜΙ απεσταλμένος στην Κρήτη ως πωλητής. Έμεινε εκεί τρία χρόνια και απέκτησε μεγάλη εμπειρία. Όταν συναντιέται με τους “ΠΥΞ ΛΑΞ” είναι Marketing Director στην ΜΙΝΟΣ-ΕΜΙ, θέση που την ευθύνη της επιλογής έχει η ΕΜΙ Αγγλίας και έχει ως παραγωγός χρυσούς και πλατινένιους δίσκους. Επίσης, έχει κάνει μια μεγάλη επιτυχία με τους “Dreamer and the full moon” και το τραγούδι “Sandrina” που είχε αγγλικούς στίχους. Αυτό το maxi single πούλησε 49.000 αντίτυπα και ανέβηκε στις πρώτες θέσεις των καταλόγων της Ιταλίας, Ελβετίας, Γαλλίας κ.ά. Συμμετέχει στην παραγωγή του πρώτου και του τρίτου δίσκου των Πυξ Λαξ και γίνεται μέλος του συγκροτήματος γράφοντας στίχους, μουσική και κάνοντας φωνητικά. Συμμετείχε στον δίσκο του Παπακωνσταντίνου: "Προσέχω δυστυχώς" στον οποίο έγραψε στίχους και μουσική στα περισσότερα τραγούδια ενώ έχει συνεργαστεί και με τους Όναρ. Έχει γράψει και έχει συμμετάσχει σε πολλούς δίσκους, με κυριότερο τον καταπληκτικό δίσκο με τίτλο «Μέχρι να πάρεις παγωτό, σε βρίσκει ο Χειμώνας» μαζί με τον Πάνο Κατσιμίχα όπου τους ξανάφερε να τραγουδούν παρέα. Όλα τα τραγούδια που έδωσαν νόημα στην λαχτάρα μας και την δίψα μας για ακρόαση με νόημα και ουσία. Όλα τα τραγούδια που αγαπήσαμε λιώνοντας τα βινύλια και τα cd που δισκογραφούσαν, από τις πρώτες μέρες της κυκλοφορίας τους. Πρόσφατα κυκλοφόρησε ο νέος του δίσκος με τίτλο «Τ’ αστέρια θα είναι πάντα μακριά» με τραγούδια όπως το «φθινόπωρο» να κάνουν για μια ακόμη φορά την αίσθηση και σήμερα Τριτη 13 Απριλιου πεθανε...."
Η τελευταία ζωντανή εμφάνιση του Μάνου Ξυδούς ήταν στις 8 Απριλίου 2010 στην Κύπρο.
O μπαμπούλας τραγουδάει μόνος τις νύχτες -Live http://www.youtube.com/watch?v=iFhTHkTEdN8 Στίχοι: Μάνος Ξυδούς & Γιάννης Σπυρόπουλος, Μπαχ Μουσική: Φίλιππος Πλιάτσικας
"Ένα πέπλο της σιωπής, θα σκεπάζει σαν μπαμπούλας* την ζωή μας"
Πἐντε μικρά σημεία:
1) Από το 1984έως και το1986 υπήρξε ιδρυτικό μέλος των Dreamer and the Full Moon μαζί με τους Νίκο & Γιάννη Πιπινέλη, Γιώργο Γκικοδήμο, Γιάννη Ευσταθίου, Τόλη Σκαμαντζούρα και Σωτήρη Τσούκαλη. Η πρώτη ονομασία του συγκροτήματος λεγόταν Banana Moon. Χαρακτηριστικό του εν λόγω (αγγλόφωνου και ελληνικού γκρούπ) ήταν οι δημόσιες εμφανίσεις τους, κατά τις οποίες φορούσαν κουκούλες. 2) Ο Μάνος, ήταν συντονιστής παραγωγής (βοηθός του παραγωγού Θ. Σαράντη) στον δημοφιλή δίσκο Φλου του Παύλου Σιδηρόπουλου με τη Σπυριδούλα (1979). Ενώ υπήρξε παραγωγός σε αρκετούς δίσκους διαφόρων Ελλήνων καλλιτεχνών. 3) Ο Ξυδούς εντάσσεται επίσημα στους Πυξ Λαξ ως μέλος το 1993. Κάποια από τα τραγούδια των Πυξ Λαξ που φέρουν την σφραγίδα του είτε ερμηνευτικά είτε ως δημιουργού είναι τα "Πούλα με", "Εσύ εκεί", "Χωρίς ντροπή", "Μόνο για εκείνη μη μου λες", "Με στέλνεις", "Τι ζητάς", "Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ", "Η εικόνα του χειμώνα", "Άχρηστα ρολόγια", "Δεν θα δακρύσω πια για σένα", "Τα δοκάρια στο γρασίδι περιμένουν τα παιδιά", "Κάνε κάτι και για σένα", "Πυξίδα", "Υou get in love" κ.α. 4) Ο Μάνος ήταν ο ιθύνων νους κάποιων συνεργασιών Ελλήνων μουσικών με δημοφιλείς ξένους καλλιτέχνες, όπως εκείνης του Μιχάλη Ρακιντζή με τον Ian Gillan των Deep Purple, αλλά και των Πυξ Λαξ με τους Eric Budron των Animals, Gordon Gano των Violent Femmes, Marc Almond των Soft Cell, και Steve Wynn. 5) Τέλος, ήταν εκείνος που το 1977 κατέβαλε προσπάθειες για να εκδοθεί πολύ αργότερα ο πρώτος δίσκος των Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα "Ζεστά Ποτά" το 1985 και για τον λόγο αυτό στο ένθετο του δίσκου οι αδεφλοί Κατσιμίχα του αφιερώσαν τον Φάνη, αλλά και ως αργότερα υπεύθυνος για την έναρξη της προσωπικής δισκογραφικής πορείας του Μιλτιάδη Πασχαλίδη(μετά τους Χαϊνηδες).
και οι 2 μέλη των Dreamer & the full Moon
Στις αρχές της δεκατίας του ΄90 δημιουργούν ένα δικό τους γκρουπ τους O.P.A.
Techno, Hip hop, Ελέκτρο, λαϊκα κ.α
"Oι O.P.A. ήταν ένα καταπληκτικό συγκρότημα! Εκπροσώπησε μια μουσική που στην Ελλάδα δεν ήταν ευρέως διαδεδομένη και έτσι έκανε αμέσως αίσθηση. Συνδύαζε διάφορα είδη και το αποτέλεσμα ήταν σε αρκετές περιπτώσεις πολύ όμορφο. Θα ξεχώριζα τα τραγούδια "Καρδιά μου", "Μες στα Δυο της Μάτια" και το "Αγάπη μου" μία αισθαντική μπαλάντα. Κρίμα που διαλύθηκαν. Πρέπει να ΄χουν βγάλει 4 δίσκους. Εν+τάξει, Κάνουμε τα αστεία σοβαρά, Τράγων χορός* και Μητέρα Γη. Αν δεν απατώμαι υπήρξαν στο σκηνικό από το 1990 έως το 1996. Ο ένας εκ των δύο, ο μελαχρινός, ακόμα συνθέτει τραγούδια, χωρίς την ανάλογη 90ς επιτυχία-γεύση." sunset89
Κομπολόι ( Video clip )
http://www.youtube.com/watch?v=Vb7kwQq4gmc
Από το δίσκο "Μητέρα Γή"
Κορόιδο ΕΝ+ΤΑΞΕΙ ( Video clip )
http://www.youtube.com/watch?v=Tfo-MagZsUM
Στίχοι: Γιώργος Γκικοδήμας
Μουσική: Γιάννης Ευσταθίου Η παραγωγή του δίσκου έφερε την υπογραφή των Σεκόντου Μπουχάγιερ και του Μάνου Ξυδούς
Το 1994 οι δύο μακρυμάλληδες, επανέρχονται με το πιο πολυσυζητημένο album της καριέρας τους! Το «Τράγων χορός». Εδώ αξίζει να σημειωθεί πως το τραγούδι "Τράγων χορός" είναι ένα από τα ελάχιστα,
ίσως, το μοναδικό ελληνικό κομμάτι που γράφτηκε ανάποδα/reverse, αφού
στην κανονική του εκτέλεση τα λόγια δεν βγάζουν κανένα απολύτως νόημα ή
έστω κάποια λέξη, ενώ όταν προσπαθήσουμε να ακούσουμε το ίδιο κομμάτι ανάποδα,
ακούγονται πεντακάθαρα τα λόγια και το μήνυμά του... Ο λόγος είναι πολύ
απλός, τα παιδιά είχαν έξυπνο manager και προσπάθησαν να πουλήσουν το
κομμάτι σαν να υπήρχε ένα "Παγανιστικό/Σατανικό/Κρυφίον νόημα" όπως λένει ότι υπάρχει στο "Hotel California" κτλ κτλ..
Κυπριακό μουσικό συγκρότημα που ιδρύθηκε στη Λευκωσία το 2011
Μέλη
Αντώνης Αντωνίου - τζουράς, τραγούδι
Δημήτρης Γιασεμίδης - Πνευστά, τραγούδι
Άγγελος Ιωνάς - κιθάρα, τραγούδι
Αν και το κάθε μέλος έχει διαφορετικό μουσικό υπόβαθρο, και οι τρεις μουσικοί είναι φανερά επηρεασμένοι από την Κυπριακή μουσική παράδοση σε διάφορα επίπεδα. Το μουσικό σχήμα εστιάζει στον μοναδικό χαρακτήρα της Κυπριακής μουσικής παραδοσιακής μουσικής, εμπλουτίζοντας παραδοσιακά τραγούδια, σε νέες εκτελέσεις, με παραλλαγές στη μελωδία, στο ρυθμό καθώς και ηχητικές πρωτοτυπίες που προσδίδουν στο συγκρότημα ένα ξεχωριστό μουσικό ύφος. Το συγκρότημα συνδυάζει μουσικά το παραδοσιακό στοιχείο με νεώτερα μουσικά είδη. Επίσης, το ρεπερτόριό τους περιλαμβάνει δικές τους συνθέσεις στην Κυπριακή διάλεκτο, με πηγή έμπνευσης τη σύγχρονη κυπριακή κοινωνία, για παράδειγμα την πρόσφατη χρηματοπιστωτική κρίση που έπληξε το νησί καθώς και το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα της χώρας.
The Monsieur Doumani Documentary
https://www.youtube.com/watch?v=NFXrP5xkzyk
Τσιάκκαρα Μάκκαρα @ Carcere Borbonico di Avellino 01/08/2013
Ο Γιώργος Αλκαίος (γεννημένος στις 24 Δεκεμβρίου 1971) είναι Ελληνοπορτογάλλος καλλιτέχνης και τραγουδιστής. Πατέρας του είναι ο Γιάννη Βασιλείου, ο γνωστός ελαφρο-λαϊκός τραγουδιστής. Ξεκίνησε τη καριέρα του το 1989
μετά από εμφάνισή του σε ελληνικό reality show "Έλα στο Φως", στην ΕΤ2. Μετά από μια σύντομη
πορεία υποκριτικής στην σκηνή, ο Αλκαίος αφοσιώθηκε στη μουσική. Το
πρώτο του Single, "Τι Τι", τον έκανε δημοφιλή. Το μουσικό στυλ που τον διακρίνει συνδυάζει ελληνικά και ανατολικά στοιχεία με τη σύγχρονη ποπ μουσική. Μέχρι σήμερα έχει διακριθεί με 5 πλατινένιους δίσκους και 9 χρυσά άλμπουμ. Ο Αλκαίος εκπροσώπησε την Ελλάδα στο Διαγωνισμό Τραγουδιού Eurovision 2010 με το τραγούδι "ΩΠΑ!". Από νεαρή ηλικία ο Γιώργος έδειξε την αγάπη του για τη μουσική και
τον αθλητισμό. Η πρώτη του εμπειρία με τη μουσική και το θέατρο ήρθε σε
μια θερινή κατασκήνωση στην Βαρυμπόμπη,
όπου και διετέλεσε υπεύθυνος για 4 χρόνια. Στην ηλικία των
δεκαέξι ο Αλκαίος παράτησε το σχολείο για να γίνει ένας ηλεκτρολόγος
ακολουθώντας τη Σχολή Δέλτα, όπου απέκτησε πτυχίο. Πλέον τα τελευταία χρόνια ζει μόνιμα στη Μήλο.
Συγχώρεσέ με ( Video Clip ) https://www.youtube.com/watch?v=pYeOYAf8jHo Στίχοι-Μουσική-Εκτέλεση: Γιώργος Αλκαίος
Φιλική Συμμετοχή στο Video clip και η ΝΑΝΑ ΠΑΛΑΙΤΣΑΚΗ
"Τα γυρίσματα του videoclip έγιναν στον Πειραιά. Μπροστά στο κτήριο του Παπαστράτου." snoopyk81
Άμα δεν σε δώ
https://www.youtube.com/watch?v=-HbBRfLmr1M
Στίχοι: Ύδωρ Μουσική: Γιώργος Αλκαίος
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Αλκαίος & Αρετή Κετιμέ ( Ντουέτο )
Η Κατερίνα Στανίση αφηγείται τη ζωή της στο Lifo.gr
Γεννήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 1957 στη Νάουσα. Σε ηλικία επτά ετών, μαζί με την οικογένειά της έφυγαν στην Γερμανία, λόγω της φτώχειας και της ανεργίας που μάστιζε την δεκαετία του '60 την Ελλάδα. Εργάστηκε σε εργοστάσια, στην λάντζα εστιατορίων και ως οικιακή βοηθός. Σε ηλικία 16 ετών ανεβήκε για πρώτη φορά στο πάλκο, στο νυχτερινό κέντρο "Maxim" στην Γερμανία, όπου γνώρισε τον γνωστό αντζέντη Νίκολσον, ο οποίος την παρότρυνε να επιστρέψει στην Ελλάδα και να ασχοληθεί επαγγελματικά με το τραγούδι. Tο 1974 επιστρέφει στην Ελλάδα μαζί με την οικογένειά της και ο αντζέντής της, της κλείνει την πρώτη επαγγελματική της συνεργασία στο νυχτερινό κέντρο "Mocambo" στην Λάρισα. Δύο χρόνια μετά, στην Θεσσαλονίκη, άρχισε την συνεργασία της με την μεγάλη λαϊκή τραγουδίστρια Ρίτα Σακελλαρίου, της οποίας υπήρξε νύφη της. Όμως στο θέμα γάμος απέτυχε, (ξύλο κλπ). Το 1982, κι ενώ εμφανίζεται στο νυχτερινό κέντρο "Καρουσάκης" μαζί με την Σακελλαρίου και τον ανερχόμενο Αντύπα, ο μαέστρος της ορχήστρας και συνθέτης μεγάλων επιτυχιών Τάκης Μουσαφίρης θα της χαρίσει την πρώτη της επιτυχία, το τραγούδι "Μυστικέ μου έρωτα", ο οποίος έγινε χρυσός έναντι των 88.000 αντιτύπων και την καθιέρωσε στην νυχτερινή ζωή της Αθήνας.
Μεγάλες Επιτυχίες: "Άγιε μου Σώστη σώσε με", "Αναστατώνομαι", "Να σου κάνω μια ερώτηση", "Τότε", "Χόρεψε-Χόρεψε" κ.ά.
Μυστικέ μου έρωτα ( Video clip )
http://www.youtube.com/watch?v=-y9k7b_VL-k Στίχοι-Μουσική: Τάκης Μουσαφίρης Πρώτη Εκτέλεση: Κατερίνα Στανίση
"Το «Μυστικέ μου έρωτα» ξεκίνησα να το τραγουδώ στις Τζιτζιφιές, στο μαγαζί του Κώστα του Καρουσάκη. Όταν το «χτύπησα» σε δίσκο, γινόταν χλαπαταγή: έφευγαν τραπέζια στην πίστα, πιάτα προσγειώνονταν στο κεφάλι και στα πόδια μου, τα φορέματά μου άλλαζαν χρώμα και γίνονταν κόκκινα απ' τα γαρίφαλα που με έλουζαν, σχηματίζονταν ουρές στην πόρτα του καμαρινιού μου για να με δει ο κόσμος και να τους δώσω αυτόγραφο. Τα πόδια μου έχουν ακόμα σημάδια από τα πιάτα που με μάτωσαν, χαρακιές βαθιές και μεγάλες. Παρ' όλα αυτά, ωραίες εποχές! Δεν θα υπάρξουν ποτέ ξανά. Κρίμα που δεν θα τις ζήσει η σημερινή νεολαία."
Ο μεγάλοςΣτέλιος Καζαντζίδης είχε δηλώσει ότι η Κατερινα Στανίση και η Πίτσα Παπαδοπούλου αποτελούν τις αυθεντικότερες λαϊκές τραγουδίστριες της Ελλάδας.[1] Ενώ με τον ίδιο σεβασμό μίλησε και ο μουσικοσυνθέτης Σταμάτης Κραουνάκης. Ακόμη και ο πανεπιστημιακός καθηγητής Κώστας Ζουράρις την έχει χαρακτηρίσει "ιέρεια του λαϊκού τραγουδιού".
Σ΄έχω κάνει Θεό ( Video clip )
http://www.youtube.com/watch?v=luvQo3h-tVk
Στίχοι: Φώντας Θεοδώρου
Μουσική: Πάνος Καπίρης
Πρώτη Εκτέλεση: Κατερίνα Στανίση
Άλλες Εκτελέσεις: Γιώργος Μαζωνάκης
"Astonishing !!! Just amazing .. i am russian but i can say for sure i would fall in love with the song ! Bravo"Vi Ka
Ήδη από τις πρώτες κι όλας τάξεις του γυμνασίου, ο Μιχάλης έδειξε έντονο ενδιαφέρον για τη μουσική. Αργότερα, φοιτητής στην Αγγλία,
ασχολιόταν εξ ολοκλήρου στον ελεύθερο χρόνο του με τη
μουσική. Μάλιστα, ο καλλιτέχνης ήταν ο μοναδικός λευκός που έπαιζε
κιθάρα στο Μπρίξτον. Λίγο αργότερα πήρε το πτυχίο του Μηχανολόγου Μηχανικού, αν και δεν ακολούθησε τελικά το επάγγελμα που σπούδασε. Παράλληλα με τη μουσική του καριέρα, ασχολήθηκε με τους υπολογιστές. Υπήρξε ο πρώτος στην Ελλάδα που χρησιμοποίησε υπολογιστή για να συνθέσει μουσική. Στις αρχές της δεκαετίας του '80 ίδρυσε τους Scraptown όπου ο ίδιος έπαιζε κιθάρα και τραγουδούσε. Οι Scraptown κυκλοφόρησαν 3 αγγλόφωνους δίσκους, με ρέγκε και φανκ μουσικό στυλ. Με το "Viva Sahara" οι Scraptown έκαναν μεγάλη επιτυχία στην Ευρώπη. Στο απόγειο όμως της επιτυχίας τους και ύστερα από εμφανίσεις στη Γαλλία επί 4 μήνες το συγκρότημα διαλύθηκε και ο Μιχάλης ξεκίνησε τη σόλο καριέρα του στην Ελλάδα. Δικός σου για πάντα -Live 1992 http://www.youtube.com/watch?v=Z0wFOB5pX3c Στίχοι: Σοφία Αρβανίτη Μουσική: Μιχάλης Ρακιντζής Album: "Να είσαι εκεί" 1991
Το 1992 συνεργάζεται και με την Μπόνι Τάιλερ, η οποία τραγουδά στο δίσκο της Σοφίας Αρβανίτη. Τον επόμενο χρόνο ο Μιχάλης εμφανίστηκε ζωντανά μαζί με τον τραγουδιστή των Deep PurpleΊαν Γκίλαν. Οι συνεργασίες με άλλους καλλιτέχνες συνεχίζονται και τα επόμενα χρόνια. Μερικοί από αυτούς είναι: ο Δημήτρης Κοντολάζος, ο Άγγελος Διονυσίου, ο Βασίλης Καρράς, ο Γιάννης Κάρμας,
η αδερφή του Μιχάλη, Μαρίνα και πιο πρόσφατα, το γκρουπ "Ταλέντα δίχως
αύριο", οι Trilogy και ο Έλβιν. Σε αρκετά από τα τραγούδια του (στις
συνεργασίες αυτές) διαφαίνεται η συνύπαρξη μοντέρνου και λαϊκού ύφους. Μεγάλο ενδιαφέρον έχουν και τα video clips των τραγουδιών "Προκαλείς" [1], "Τη διέγραψα" [2] και "Τυχερούλα".
Τυχερούλα ( Video clip ) http://www.youtube.com/watch?v=tdmy0RCX13A Στίχοι-Μουσική-Εκτέλεση: Μιχάλης Ρακιντζής Album: "Η πρώτη απειλή" 1995
Ο Μιχάλης ξεκίνησε μαθήματα πιλότου στα διθέσια αεροσκάφη, αν και τα
διέκοψε γρήγορα καθώς έπρεπε να περιοδεύσει στην Ευρώπη με τους
Scraptown. Στα τέλη της δεκαετίας του ' 90 όμως παρακολούθησε μια
επίδειξη ελικοπτέρων στο Ελληνικό
και ξεκίνησε εκ νέου μαθήματα στα ελικόπτερα αυτή τη φορά. Σύντομα
απέκτησε δίπλωμα πιλότου για ιδιωτικό ελικόπτερο. Σε ένα βιντεοκλίπ του
(εκείνο του τραγουδιού "Τυχερούλα") πιλοτάρισε ο ίδιος ελικόπτερο.
Η μουσική είναι η υψηλότερη αποκάλυψη του πνεύματος, Λούντβιχ βαν Μπετόβεν
"Στην
αρχαιότητα η μουσική αποτελούσε στοιχείο μόρφωσης. Στους νεώτερους χρόνους ως
μουσική ορίζεται η τέχνη έκφρασης των αισθημάτων και των ιδεών με τη βοήθεια
ήχων αρμονικά συνδυασμένων, η μελωδία μιας μουσικής σύνθεσης που εκτελείται με
φωνή ή με όργανα, η ορχήστρα, το σύνολο των μουσικών (εκτελεστών,
οργανοπαιχτών) το σύνολο των ηχητικών αξιών της εικόνας, που στηρίζεται στη
μελωδία, την αρμονία, το ρυθμό, τον τονισμό, το μουσικό ρυθμό κλπ. Στο
μουσικό περιεχόμενο τον κύριο λόγο έχει η ηχητική και χρονική φύση της
μουσικής. Στηρίζεται στον συνηθισμένο τρόπο έκφρασης των ψυχικών καταστάσεων
και της μετάδοσής τους με τον ήχο και έτσι, εκφράζει το θυμικό βίωμα ως κίνηση
με τις αλλαγές, αποχρώσεις, δυναμικές εντάσεις, υφέσεις, την αρμονική εξέλιξη,
τις συγκρούσεις. Η
μουσική δραστηριότητα του ανθρώπου περιλαμβάνει τη δημιουργία, την εκτέλεση και
την πρόσληψη, στις οποίες αντιστοιχούν τα τρία στάδια του ΕΡΓΟΥ."
Κύρια συστατικά της μουσικής είναι: ο ήχος, ο ρυθμός, η μελωδία και η αρμονία
"Η μουσική κάθε έθνους και κάθε εποχής
χαρακτηρίζεται από επιλογή τύπων ηχητικών συνδυασμών και κανόνων χρησιμοποίησής
τους. Οι μουσικές "γλώσσες" των διάφορων εθνών, εποχών και συνθετών
έχουν μεγάλη ποικιλία, σ' όλες, όμως, υπάρχουν αρχές, δομές και κοινά γενικά
χαρακτηριστικά. Η μελωδία είναι το σπουδαιότερο εκφραστικό μέσο της μουσικής. Η μουσική, μορφή που ενσαρκώνει το μουσικό περιεχόμενο, είναι
και ο τρόπος ύπαρξης της μουσικής.Αφούη μουσική από τη φύση της δεν μπορεί να εκφράσει ολόκληρο τον εσωτερικό κόσμο του
ανθρώπου και, γι' αυτό, έχει ανάγκη από τις λέξεις και άλλα μη μουσικά
εκφραστικά μέσα."Read more: http://gym-falan.lar.sch.gr/activities/paper/paper01/pap01-moysiki.html
Η μουσική γίνεται αντιληπτή μέσω της ακοής, η οποία εκτείνεται στον άνθρωπο από τα 20 εως και 20.000 (Hertz).
Αυτό σημαίνει πως ένας συνθέτης έχει στη διάθεσή της για τη σύνθεση
ενός κομματιού, ήχους που ταλαντώνονται σε συχνότητες εντός αυτού του
φάσματος. Δεν λείπουν, ωστόσο, και κομμάτια μουσικής που χρησιμοποιούν
υπέρηχους (άνω των 20KHz) αλλά και υπόηχους (κάτω των 20Hz) -ειδικά
οι δε γίνονται αισθητοί με το σώμα του ακροατή και χρησιμοποιούνται πολύ
συχνά σε σύγχρονα κομμάτια ηλεκτρονικής χορευτικής μουσικής. Η στενή σχέση που είχε ο άνθρωπος με τη μουσική
επιβεβαιώνεται από το πλήθος καταγεγραμμένων ιστορικά συνθέσεων που
εκφράζουν την κάθε περίσταση της ζωής: θρησκευτικοί ύμνοι, χοροί,
τραγούδια φυσιολατρικού περιεχομένου, μοιρολόγια, νανουρίσματα,
εμβατήρια, πολιτικά τραγούδια, τραγούδια της τάβλας, του γλεντιού,
αναφερόμενα στις χαρές και στις λύπες από τη γέννηση ως το θάνατο του
ανθρώπου, έως μνημειώδη παγκόσμια έργα υψηλής διανοητικής σύλληψης.Την
αξία της Μουσικής αντελήφθησαν και εξύμνησαν μεγαλοφυΐες του πνεύματος
όπως ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας, ο Πυθαγόρας, ο Ρομαίν Ρολάν, ο Καρτέσιος, ο Γκαίτε, ο Μπετόβεν, ο Βάγκνερ, ο Στραβίνσκι
κ.α., καθώς φυσικά και οι λαοί μέσω της παραδοσιακής τους
τραγουδοποιίας. Ενώ προαπαιτείται η κατάκτηση ειδικών γνώσεων
προκειμένου να μελετηθεί, να αναλυθεί και, κατ' επέκταση, να κατανοηθεί
ένα μουσικό έργο, εντούτοις, το μόνο που χρειάζεται για την αισθητική
απόλαυσή της είναι η διάθεση για ακρόασή
του. Η τέρψη αυτή που εξάγει ο ακροατής από το μουσικό έργο εξαρτάται,
σε μεγάλο βαθμό, από τον μουσικό και ευρύτερο καλλιτεχνικό πολιτισμό της
ιδιαίτερης καταγωγής και διαμονής του καθώς και από τα μουσικά ύφη και
είδη με τα οποία είναι προσωπικά εξοικειωμένος. Δύο ακροατές με
διαφορετικό μουσικό και πολιτισμικό υπόβαθρο, επί παραδείγματι ένας
Γερμανός και ένας Ινδός, θεωρείται δύσκολο να εξάγουν τα ίδια αισθητικά
συμπεράσματα ακούγοντας την 9η Συμφωνία του Μπετόβεν ή μια ινδική ράγκα.
Ως τέχνη, η μουσική δεν ανήκει πλέον μόνο σε υψηλά κοινωνικά
στρώματα. Κάθε άνθρωπος μπορεί και δικαιούται να αναπτύξει το μουσικό
του αισθητήριο αρκεί, να στρέψει το ενδιαφέρον του και να αφιερώσει τον
απαιτούμενο χρόνο και διάθεση να ακούσει συγκεντρωμένος μια απ' τις
σπουδαιότερες κατακτήσεις της ανθρώπινης εξέλιξης, τη Μουσική.
Knockin' on heavens door
http://www.youtube.com/watch?v=MeQkOw8CtTk
Εκτέλεση: Ρούλα Μανσιάνου Κιθάρα Epiphone: Δημήτρης Σταρόβας Στίχοι-Μουσική: Bob Dylan
Η Ρούλα Μανσιάνου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και είναι ηθοποιός (Δραματική Σχολή της Ρούλας
Πατεράκη), τραγουδίστρια με ευρύτατη φωνητική γκάμα και καθηγήτρια
Αγγλικής Φιλολογίας. Ξεκίνησε να τραγουδάει σε μπουάτ γύρω στο 1980, ενώ
το 1986 γνωρίστηκε με τους Ιεροκλή Μιχαηλίδη και Στάθη Παχίδη, με τους
οποίους και ξεκίνησε στο σχήμα "Αγαμοι Θύται".entertainment.in.gr
Α.Μ.Α.Ν.: Τα Καθάρματα (2000 - 2007).
