ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΚΟΡΔΑΛΑΚΗ
"Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κρήτη. Τελειώνοντας το σχολείο ήρθε στην Αθήνα για σπουδές θεάτρου και μουσικής, όπου την άκουσε ο Χρήστος Λεοντής. Έτσι βρέθηκε να συμμετέχει σε μια συναυλία του και, κατόπιν, να συνεργάζεται με τον Νίκο Ξυλούρη στις εμφανίσεις του σε κέντρα επί δύο σαιζόν και στα Ξυλουρέικα
(1978), έναν από τους τελευταίους του δίσκους. Στη συνέχεια ασχολήθηκε
με το ρεμπέτικο και το σμυρνέικο τραγούδι. Για επτά χρόνια συνεργάστηκε
με τον Μπάμπη Γκολέ στο πάλκο αλλά και σε τρεις δίσκους. Επίσης, με τους
Μπάμπη Τσέρτο, Γιώργο Ξηντάρη, Μιχάλη Γεννήτσαρη, Ρεμπέτικη Κομπανία,
Αντώνη Ρεπάνη, Γιάννη Ντουνιά, Χαρούλα Λαμπράκη, Γιώργο Τζώρτζη, Γιάννη
Λεμπέση και άλλους, σε συναυλίες και εμφανίσεις. Έχει πάρει μέρος σε συναυλίες στην Ολλανδία, τη Γερμανία, την Πολωνία, την Αγγλία, την Κύπρο, το Ισραήλ και σε πολλές πόλεις της Ελλάδας. Η δισκογραφία της περιλαμβάνει τους δίσκους Μανάκι μου (GSF, 1995), Στο Καφέ Αμάν (GSF, 1998). Συμμετέχει επίσης στο δίσκους Ρεμπέτικη συνάντηση (Δίκτυο, 2009) των Γιάννη Σακελλαράκη και Δημήτρη Κοντογιάννη, Η σπίθα γίνεται φωτιά (Legend, 2010), του Γιάννη Λεμπέση, Τα Παραγκάκια (Δίκτυο, 2012) του Γιάννη Αθανασίου κ.ά." http://diktiopm.gr/
Συρματοπλέγματα Βαριά ( Video clip )
http://www.youtube.com/watch?v=X5DKhIZK3yo
Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Μουσική Μπάμπης Μπακάλης, Κουβάς
Εκτέλεση: Κατερίνα Σκορδαλάκη
Άλλες Εκτελέσεις: Βίκυ Μοσχολιού
Όσο βαρούν τα σίδερα - Κατερίνα Σκορδαλάκη Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Μουσική Μπάμπης Μπακάλης, Κουβάς
Εκτέλεση: Κατερίνα Σκορδαλάκη
Άλλες Εκτελέσεις: Βίκυ Μοσχολιού
http://www.youtube.com/watch?v=kcY-E6TUIEY
"Το τραγούδι αυτό εγραψε ο Στέλιος Φουσταλιεράκης (ΦΟΥΣΤΑΛΙΕΡΗΣ) βασισμενο σε κρητική/μικρασιάτικη λαϊκή μουσική .. και ο Φουσταλιέρης το ειπε πρώτος τη δεκαετία του 60 ? ..πολυ πριν τον Ξυλουρη! Στο τραγουδι η ρεμπετισα Κατερίνα Σκορδαλάκη. " Thanos GR
ΣΤΕΛΙΟΣ ΦΟΥΣΤΑΛΙΕΡΑΚΗΣ (ΦΟΥΣΤΑΛΙΕΡΗΣ) (1911 - 1992)
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράφει ο Λάμπρος Λιάβας, Εθνομουσικολόγος, Επίκουρος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών
Ο Φουσταλιέρης γεννήθηκε το 1911 στο Ρέθυμνο. Από τα 11 του χρόνια, το 1922, άρχισε να μαθαίνει την τέχνη του ρολογά, κάτι που ήταν το δεύτερο μεγάλο πάθος του μετά το «μπουλγαρί». Σε ηλικία δεκατριών χρόνων το 1924, αγοράζει με τον πρώτο του μισθό το πρώτο του μπουλγαρί, ένα μικρό σε όγκο, μεταχειρισμένο, ξεχασμένο από κάποιον πελάτη σε μια ταβέρνα.
Το όργανο αυτό ασκούσε στο μικρό Φουσταλιέρη μια ιδιαίτερη επιρροή. Ο αδερφός της μητέρας του έπαιζε αυτό το όργανο, αλλά όπως είχε πει και ο ίδιος, εκείνη την εποχή το μπουλγαρί είχε «γεμίσει» το Ρέθυμνο. «Τότε βοηθοί της λύρας (όργανα συνοδείας) ήταν κυρίως το μπουλγαρί και το μαντολίνο. Το λαούτο, ο Φουσταλιέρης το θυμάται στο Ρέθυμνο μετά το 1930.
Έτσι, με τα πρώτα ακούσματα από τις ταβέρνες του Ρεθύμνου και τη συνεργασία του με τον Αντώνη Παπαδάκη (Καρεκλά) ο οποίος ήταν και θείος του, ο Φουσταλιέρης αρχίζει να παίζει όλους τους Κρητικούς ρυθμούς, ακόμα και ρεμπέτικα!Παρόλο που ο Φουσταλιέρης δεν ήταν επαγγελματίας μουσικός (και κρατούσε την τέχνη του ρολογά) ήταν δεξιοτέχνης και δεν άργησε να δημιουργήσει τη δική του σχολή. Ταυτόχρονα, ανέδειξε το μπουλγαρί, από συνοδευτικό όργανο της λύρας και σε σολιστικό, πετυχαίνοντας την καθιέρωσή του στο χώρο της δισκογραφίας των 78 στροφών.
Συνεργάστηκε δισκογραφικά με πολλούς μεγάλους μουσικούς της εποχής. Παράλληλα, στις Ρεθυμνιώτικες συντροφιές έπαιζε συχνά με μικρασιάτες μουσικούς, οι οποίοι είχαν βρεθεί στην Κρήτη μετά τη μικρασιατική καταστροφή. Ιδιαίτερο ρόλο στη διαμόρφωση της μουσικής προσωπικότητας του Φουσταλιέρη έπαιξε η παραμονή του στον Πειραιά (1933-1937).
Στον Πειραιά, η Κρητική παραδοσιακή μουσική, συναντά το ρεύμα του Παγιουμτζή, τον Κερομύτη, τον Μπαγιαντέρα κι άλλους. Με τον Μπάτη μάλιστα, ήταν και παλιοί γνώριμοι και σύχναζε και στην παράγκα του (χοροδιδακαλείον), στου Καραϊσκάκη. Εκεί, ήταν κρεμασμένα στη σειρά τα μπουζούκια, έχοντας το καθένα το όνομά του! Η «Μαριγούλα», η «Κούλα», ο «γέρο-Μάγκας» κτλ! Ανάμεσα σ’ αυτά και το μπουλγαρί που παίζει το «Στελάκι» από την Κρήτη και ενθουσιάζει τους ρεμπέτες με τη «διπλοπενιά» και την «τριπλοπενιά» του.
Από το 1937 έως και το 1992 που πέθανε, ο Στέλιος Φουσταλιεράκης – Φουσταλιέρης ζούσε στο Ρέθυμνο, ασχολούμενος με τις δύο μεγάλες αγάπες του. Την τέχνη του ρολογά και το μπουλγαρί! «Γιατί και οι δυο αυτές τέχνες έχουν μεγάλη σχέση μεταξύ τους, είναι λεπτή δουλειά, όπως παλιά κάναμε τα εξαρτήματα των ρολογιών στο χέρι και τα δουλεύαμε με το φακό, έτσι και στη μουσική χρειάζεται σημασία στη λεπτομέρεια, στην πενιά. Χρειάζεται αξιοπρέπεια τόσο πίσω από τον πάγκο, όσο και όταν παίζω το όργανο.»
Ο Φουσταλιέρης με την ίδια αξιοπρέπεια και το ίδιο αμείωτο μεράκι παρέμεινε ως το θάνατό του, όχι μόνο στην Κρήτη, αλλά και σ’ ολόκληρη την Ελλάδα ένας από τους τελευταίους εκπροσώπους της παράδοσης του ελληνικού ταμπουρά. Γιατί δυστυχώς, στις μέρες μας, η μακραίωνη αυτή παράδοση κινδυνεύει να εξαφανιστεί. Το λαγούτο και το μπουζούκι, εκτόπισαν του μπουλγαρί… Η μουσική του Φουσταλιέρη αποτελεί ένα ξεχωριστό και ιδιαίτερα σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία της Κρητικής μουσικής.
http://kritikiparadosi.gr