Μάνα μου Ελλάς ( Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα )
http://www.youtube.com/watch?v=eSGMs3vyA0E
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Δημητράτος
http://www.youtube.com/watch?v=eSGMs3vyA0E
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Δημητράτος
"Ο τρόπος που το ερμηνεύει ο κ. Λέκκας απλα ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ. Ενα θλιμένο βυζαντινό μοιρολόι και ένα οργισμένο γαμώτο ταυτόχρονα. Η φωνή του είναι ωραία, αλλά ωραίες φωνές υπάρχουν κάμποσες. Η ερμηνεία του όμως έχει μια θεατρικότητα και μια ΑΛΗΘΕΙΑ λες και βγαίνει από τα εσώψυχα του. Ενα μεγαλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε αυτόν τον ερμηνευτή.
Κεμάλ
http://www.youtube.com/watch?v=1OSXSAdgE5M
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Εκτέλεση: Βασίλης Λέκκας
http://www.youtube.com/watch?v=1OSXSAdgE5M
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Εκτέλεση: Βασίλης Λέκκας
"Μάλλον δε γνωρίζεις ότι αυτό το τραγούδι το τραγούδησε σε πρώτη εκτέλεση ο Βασίλης Λέκκας και απο αυτόν καθιερώθηκε. Του το εμπιστευθηκε ο ίδιος ο Χατζιδάκις ο οποίος σίγουρα κάτι ήξερε...." Maria P.
ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή"Στο ποίημα αυτό σκηνοθετούνται περιεκτικά η μοίρα της Ελλάδας, το συλλογικό πεπρωμένο, οι προσδοκίες ενός λαού και οι απογοητεύσεις μιας κοινωνίας που διαρκώς μεταλλάσσεται αλλά διατηρεί ως ιδιοσυστατικό χαρακτηριστικό της την ελπίδα και την αυταπάτη.
Τα ψεύδη αναδεικνύονται σε μαγιά για τον ένδοξο Ελληνικό λαό από τα χρόνια των καταβολών του, από τα χρόνια που ο προσδιορισμός «Έλληνας» ήταν υπό διαμόρφωση. Ψεύδη που αφορούν σε πολλές πτυχές του βίου των Ελλήνων. Από το πόσο «σπουδαίος» είναι ο λαός αυτός, από τη βαρβαρότητα των άλλων λαών, από τη γονιδιακή καθαρότητά του, από την ηθική του υπεροχή, από την αποκλειστικότητα της συνεισφοράς του στον πολιτισμό, την τέχνη και την επιστήμη. Από το μύθευμα της ψυχικής ενότητας και την θρυλούμενη δυνατότητα να συγκεραστούν οι πολυδιάστατες και αμοιβαίως αποκλειόμενες απόψεις των Ελλήνων. Από την επίτευξη ευημερίας σε όλους τους κατοίκους της Ελλάδας, παρά τα συγκρουόμενα συμφέροντά τους. Από τις ευθύνες των «άλλων» για τα δικά μας δεινά έως το μύθο της αυτάρκειας και της ανεξαρτησίας. Από το γεγονός ότι στο συλλογικό μας υποσυνείδητο η ΕΛΛΑΔΑ είναι μία μάνα, που πονά για τα παιδιά της, που υποφέρει για τη δυστυχία τους, που πασχίζει να προσφέρει αρωγή και να επουλώσει τα ψυχικά και σωματικά τραύματα. Ταυτόχρονα αποκρύπτονται αλήθειες, όπως το ότι οι Έλληνες έχουν αποδειχθεί αναλώσιμο είδος.
Τα αναμφισβήτητα σπουδαία επιτεύγματα, οι αρετές του λαού, οι ικανότητες, τα κατορθώματα, οι πνευματικές κορυφές, τα κλέη και τα ύψη μερικών από τους Αρχαίους πρόγονους μας, η γέννηση και η ώθηση των επιστημών αποτελούν το άλλοθι για να αποκρυβούν ή να παραμερισθούν τα όποια ψεύδη ή οι μερικές αλήθειες που μας ακολουθούν, είτε ως κληρονομιά είτε ως νοοτροπία που επικράτησε μέσω της φυσικής επιλογής. Πολλές φορές τα περιφέρουμε ως επίσημο ένδυμα στους παγκόσμιους και δρόμους, χρησιμοποιώντας τη ρητορεία της Ελληνικότητας. Αγνοούμε ότι η αξία της Ελληνικότητας είναι η ουσία -και όχι το φαίνεσθαι, η ηθική αυτοτέλεια, η διαρκής δημιουργία πολιτισμού, ο εξευγενισμός της ψυχής, η άνθηση της επιστήμης, η καλλιέργεια του πνεύματος, η διαμόρφωση ανώτερων αξιών, η δημοκρατία και το φιλότιμο. Αγνοούμε επίσης ότι η όποια επικράτηση του ψέματος είναι παροδική, ότι το ψέμα δεν μπορεί να είναι συστατικό της επιτυχίας ενός λαού και ότι η ευμάρεια των ανθρώπων έχει πνευματική αφετηρία.
Η Ελλάδα βαδίζει στο σύγχρονο κόσμο με το πρόσωπο στραμμένο προς τη θετική όψη του παρελθόντος της. Αγνοεί τα πάθη της, εθελοτυφλεί για την πιθανή πυρκαγιά που μπορεί να προκαλέσουν τα αγκάθια του συλλογικού χαρακτήρα της στην πορεία της. Αγνοεί επίσης ότι η μίξη των αρετών με τα πάθη οδηγεί σε απώλεια της λάμψης των αρετών και αναίρεση αυτών. Στρουθοκαμηλίζει και δεν λαμβάνει υπόψη της ότι τέτοια τακτική είναι αυτοκαταστροφική και οδηγεί σε φτώχεια, μιζέρια, υποδούλωση, σκλαβιά και κρίση. Η Ελλάδα πρέπει να αντικαταστήσει την παρελθοντολαγνεία με την ενεργό συνομιλία με το μέλλον, πρέπει να συναντήσει τη μοίρα που την περιμένει. Το στείρο δένδρο που λέγεται Ελλάδα επιβάλλεται να ανθοφορήσει. Πρέπει από μόνιμη πηγή καημού και θλίψεων για τα παιδιά της να γίνει πηγή χαράς και αισιοδοξίας για τους Έλληνες. Η πατρίδα είναι η φυσική μας προέκταση, ο φυσικός μας χώρος και όλοι αναμένουμε τη θαλπωρή της αγκαλιάς της να μας ζεστάνει και να μας περιθάλψει.
Η δραματική διάσταση αυτών των ιδεών αποτυπώνονται στον θρήνο που έγραψε αριστουργηματικά ο Γκάτσος και μελοποίησε με αρχοντιά ο Ξαρχάκος. Οι νότες πηγάζουν από την παράδοση αιώνων, έχουν βυζαντινές επιρροές, κλιμακώνονται τελετουργικά σε σπαραγμό καρδιάς και συναντιούνται αρμονικά στο απόγειο του συναισθήματος με την κλαίουσα φωνή του Δημητράτου. Καθηλωτική η πρωτότυπη ενορχήστρωση του τραγουδιού, ταξιδεύει τον ακροατή σε μονοπάτια προβληματισμού, όπως κάθε αυθεντικά ρεμπέτικη δημιουργία."
ΝΙΛΗΣ
05-09-2014 16:23