Αχ τσικνοπέμπτη

Η τσικνοπέμπτη εορτάζεται πάντα 11 μέρες πριν την Καθαρά Δευτέρα, δηλαδή 11 μέρες πριν την επίσημη έναρξη της 40 ήμερης νηστείας της Σαρακοστής. Η Τσικνοπέμπτη πραγματοποιείται πάντοτε κατά την δεύτερη εβδομάδα των Αποκρεών, η οποία και λέγεται Κρεατινή ένω η επόμενη ονομάζετι της Τυροφάγου ή Τυρινής και τοτε καταναλώνονται όλα τα γαλακτοκομικά προϊόντα (ακόμα και την Τετάρτη και την Παρασκευή).Ουσιαστικά από την Τσικνοπέμπτη αρχίζει ένα δεκαήμερο χαράς και ξεφαντώματος, για το σώμα κυρίως, γιατί ακολουθεί μια μακρά περίοδος νηστείας και προσευχής που θα προετοιμάσει την ψυχή δια του σώματος, να συμμετάσχει και να κοινωνήσει των Θείων Παθών και της Λαμπράς Ανάστασης του Χριστού.  Οι Έλληνες κατά την Τσικνοπέμπτη καταναλώνονται μεγάλες ποσότητες ψημένου κρέατος εξού και η λέξη τσίκνα σημαίνει την χαρακτηριστική μυρωδιά του κρέατος που ψήνεται στα κάρβουνα ή έχει καεί. Η μεσαιωνική ελληνική λέξη τσίκνα προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη κνῖσα. Παρόμοιες γιορτές έχουν και άλλα χριστιανικά έθνη, όπως το Weiberfastnacht στη Γερμανία, και τη Mardi Gras (Λιπαρή Τρίτη) στη Γαλλία που όμως αντιστοιχεί στην Ορθόδοξη Καθαρά Δευτέρα.

Εκείνη τη μέρα όλοι με κάποιο τρόπο θα τσικνίσουν, θα πιούν και θα διασκεδάσουν άλλωστε είναι και η πρώτη μέρα του Καρναβαλιού. Ειδικά στην Πάτρα εκατοντάδες Πατρινοί από το μεσημέρι της Τσικνοπέμπτης στήνουν ψησταριές σε κάθε σημείο της πόλης, ακόμα και έξω από τα καταστήματά τους (ενώ το ίδιο συμβαίνει κα στην Κύπρο. Ενώ σε άλλες περιοχές της Ελλλάδος τηρούνται τοπικά έθιμα και τοπικά δρώμενα καρναβαλιστικής υφής όπως ο "βλάχικος γάμος" στην Θήβα, "ο γάμος της Γιαννούλας" στην Πάτρα, τα Κορφιάτικα Πετεγολέτσα στην Κέρκυρα κ.α 

Γιαννούλα η Κουλουρού

https://www.youtube.com/watch?v=zxvbJJIqSDY

"Η Γιαννούλα ήταν υπαρκτό πρόσωπο και επρόκειτο μάλιστα για μια φτωχή γυναίκα από την Άνω πόλη της Πάτρας η οποία έζησε στην περίοδο πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Γιαννούλα γεννήθηκε το 1868 και για να μπορέσει να τα βγάλει πέρα έκανε διάφορες δουλειές του ποδαριού. Πούλαγε κουλούρια, έγνεθε μαλλί και έπλεκε για λογαριασμό άλλων. Όπως γράφει ο αξέχαστος λαογράφος Νίκος Πολίτης στο βιβλίο του "Οι ωραίοι τρελοί της παλιάς Πάτρας", ο μεγάλος καημός και παράπονό της ήταν που έμεινε γεροντοκόρη. Ο καημός της αυτός ώσπου έφτασε μια μέρα στα αυτιά μιας παρέας θαμώνων στο καφενείο Γιογκαράκη. Τότε η παρέα που έκανε την πλάκα, υπέβαλε στην εύποστη Γιαννούλα ότι ο Ουίλσων ήταν πλούσιος συγγενής της και οι δυο τους από κοινού κληρονομούν ένα πλούσιο θείο. Την έπεισαν και την κατέβασαν στο λιμάνι να υποδεχτεί τον Ουίλσωνα και τα εκατομμύριά του. Όλη η Πάτρα ήταν στο πόδι. Στα ξέπλεκα μαλιά της τα στόλιζαν μικρά κουρελάκια και στο μέτωπο φορούσε μια πλατιά κόκκινη κορδέλα και περίμενε ματαίως. Η πλάκα πέτυχε έτσι αποφάσισαν να την επαναλάβουν και πάλι. Ο Γιογκαράκης και οι φίλοι του αποφάσισαν να της προξενέψουν τώρα τον ίδιο τον Ουίλσωνα πείθοντάς την ότι είναι τρελά ερωτευμένος μαζί της και θα ερχόταν για να παντρευτούν. Αλλά γάμος ξανά δεν έγινε. Στα 1930 πεθαίνει ο Γιογκαράκης που του είχε εμπιστοσύνη και την παρέσυρε. Και μαζί με αυτόν, τέρμα και τα σούρτα φέρτα της Γιαννούλας, η οποία όμως είχε ήδη γίνει θρύλος."