4/8/15

Γεώργιος Δροσίνης (1859-1951)

Γεώργιος Δροσίνης (9 Δεκεμβρίου 1859 - 3 Ιανουαρίου 1951) ποιητής, πεζογράφος και δημοσιογράφος. Από τους πρωτοπόρους της ανανεωτικής Νέας Αθηναϊκής Σχολής. Τιμήθηκε με το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών της «Ακαδημίας Αθηνών», ενώ το 1947 προτάθηκε από το Ελληνικό Κράτος για το βραβείο Νόμπελ, σε αναγνώριση της αξίας του έργου του. Γνωστότερο του ποίημα, το "Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά" το οποίο έγραψε για την εξαδέλφη του [1] αλλά και το παραμυθάκι "Ο ήλιος κι ο αέρας".

Ο Δροσίνης ασχολήθηκε εξίσου με την πεζογραφία και την ποίηση, αλλά σημαντικότερο θεωρείται το ποιητικό του έργο. Άρχισε να δημοσιεύει τα πρώτα ποιήματά του το 1878 στην εφ. "Ραμπαγάς", με το ψευδώνυμο "Αράχνη". Ανήκε στον κύκλο των προοδευτικών ποιητών (μαζί με τους Νίκο Καμπά και Κωστή Παλαμά), που επεδίωκαν να ανανεώσουν τον ποιητικό λόγο, να τον απαλλάξουν από τον στόμφο και την απαισιοδοξία της Α' Αθηναϊκής Σχολής και να καθιερώσουν την δημοτική ως επίσημη γλώσσα της λογοτεχνίας. Η χρονολογία έκδοσης της πρώτης του ποιητικής συλλογής, το 1880, είναι το ορόσημο της εμφάνισης της Νέας Αθηναϊκής Σχολής (Γενιάς του ΄80). Ο Δροσίνης συνέχισε να υπηρετεί την ποίηση ως το τέλος της ζωής του, χωρίς όμως η ποιητική του τέχνη να παρουσιάσει κάποια εξέλιξη και παρ' όλο που στην ποίηση ήταν ένας από τους πρωτοπόρους του δημοτικισμού, οι γλωσσικές του επιλογές στην πεζογραφία ήταν εμφανώς συντηρητικότερες. Τα πεζογραφικά έργα του εντάσσονται στον χώρο της ηθογραφίας: απεικονίζουν σκηνές από την αγροτική ζωή, ήθη, έθιμα και παραδόσεις του λαού της υπαίθρου. Ο συγγραφέας εξ άλλου ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για τη Λαογραφία (ήταν ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας) και είχε ασχοληθεί με τη συλλογή τραγουδιών, εθίμων και παραδόσεων. Το κύριο γνώρισμά των μυθιστορημάτων και των διηγημάτων του είναι ο ειδυλλιακός χαρακτήρας.

Γεννήθηκε σε ένα αρχοντικό της Πλάκας από γονείς Μεσολογγίτες. Η οικογένεια του Δροσίνη, εκτός από εύπορη ήταν και γνωστή για τη συνεισφορά της στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1821. Παππούς του ήταν ο Γιώργης Καραγιώργης, που σκοτώθηκε στην Έξοδο του Μεσολογγίου το 1826 ενώ ο προπάππος του ήταν ο Καπετάν-Αναστάσης Δροσίνης, γνωστός και ως ο Πρωτοκλέφτης των Αγράφων.

Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών και μεταγράφηκε στη φιλοσοφική σχολή μετά από σύσταση του Νικόλαου Πολίτη. Το 1885 συνέχισε τις σπουδές του στην Ιστορία της τέχνης στο εξωτερικό, στα Πανεπιστήμια της Λειψίας, της Δρέσδης και του Βερολίνου, στη Γερμανία, χωρίς όμως να πάρει κάποιο πτυχίο. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα ανέλαβε τη διεύθυνση του περιοδικού "Η Εστία", το οποίο μετέτρεψε σε καθημερινή εφημερίδα το 1894.

    Μαυροθαλασσίτισσα
    https://www.youtube.com/watch?v=hw7ycpcr3AA
    Ποίηση: Γεώργιος Δροσίνης
    Μελοποίηση: Λευτέρης Μέρος
    Δίσκος: "Κατά βάθος"

    Τα μάτια σου είναι θάλασσες
    https://www.youtube.com/watch?v=j4bSidpIWGc
    Ποίηση: Γεώργιος Δροσίνης
    Μελοποίηση: Δημήτρης Παπαδημητρίου
    Εκτέλεση: Φωτεινή Δάρρα 


    Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά -Μουσικό Σύνολο Άρτας
    https://www.youtube.com/watch?v=h4a_3_EYqY8
    Ποίηση: Γεώργιος Δροσίνης


    Γεώργιος Δροσίνης - Ποιήματα
     http://users.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/gewrgios_drosinhs_poems.htm

    2 σχόλια:

    1. Βίος

      Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών και μεταγράφηκε στη φιλοσοφική σχολή μετά από σύσταση του Νικόλαου Πολίτη. Το 1885 συνέχισε τις σπουδές του στην Ιστορία της τέχνης στο εξωτερικό, στα Πανεπιστήμια της Λειψίας, της Δρέσδης και του Βερολίνου, στη Γερμανία,[1] χωρίς όμως να πάρει κάποιο πτυχίο.Επίσης άνηκε στον κύκλο των προοδευτικών ποιητών(μαζί με τους Νίκο Καμπά και Κωστή Παλαμά)που επιδίωκαν να ανανεώσουν τον ποιητικό τους λόγο και να καθιερώσουν την δημοτική ως επίσημη γλώσσα της λογοτεχνίας

      Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα ανέλαβε τη διεύθυνση του περιοδικού "Η Εστία", το οποίο μετέτρεψε σε καθημερινή εφημερίδα το 1894. Παράλληλα με την λογοτεχνική προσφορά του, συνεισέφερε σημαντικά σε πολλούς τομείς της πνευματικής και κοινωνικής ζωής της χώρας: ήταν γραμματέας του "Συλλόγου προς διάδοση ωφελίμων βιβλίων" που είχε ιδρύσει ο Δημήτριος Βικέλας από το 1899. Ιδρυτής του Ημερολογίου της Μεγάλης Ελλάδας το 1922, διευθυντής του Τμήματος Γραμμάτων και Καλών Τεχνών του Υπουργείου Παιδείας (1914-1920) και 1922-1923 και τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από την ίδρυσή της το 1926.

      Το 1918 αγόρασε μαζί με τον αδελφό του το σπίτι του θείου τους Διομήδη Κυριακού στην Κηφισιά και από το 1939 έμενε μόνιμα στο οίκημα αυτό που είχε μετονομασθεί σε έπαυλη Αμαρυλλίδα. Έζησε εκεί τα δύσκολα χρόνια του πολέμου και της κατοχής μέχρι το τέλος της ζωής του την 3 Ιανουαρίου 1951. Το σπίτι αυτό έχει αναπαλαιωθεί, είναι σήμερα ιδιοκτησία του Δήμου Κηφισιάς και στεγάζει τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κηφισιάς από το 1991 και το Μουσείο Δροσίνη από το 1997.

      Εργογραφία
      Ποίηση

      Ιστοί Αράχνης, 1880
      Σταλακτίται, 1881
      Ειδύλλια , 1884
      Αμάραντα , 1890
      Γαλήνη (1891-1902) , 1902
      Φωτερά Σκοτάδια (1903-1914) , 1915
      Κλειστά βλέφαρα (1914-1917) , 1918
      Πύρινη Ρομφαία-Αλκυονίδες (1912-1921), 1921
      Το μοιρολόι της όμορφης, 1927
      Θα βραδιάζη (1915-1922), 1930
      Είπε: (1912-1932), 1932
      Φευγάτα Χελιδόνια (1911-1935), 1936
      Σπίθες στη στάχτη, 1940
      Λαμπες, 1947

      Μυθιστορήματα

      Αμαρυλλίς, 1886
      Το βοτάνι της ζωής, 1901
      Το βοτάνι της αγάπης, 1901
      Έρση (μυθιστόρημα), 1922
      Ειρήνη (μυθιστόρημα), 1945

      Συλλογές διηγημάτων

      Αγροτικαί επιστολαί, 1882
      Διηγήματα και αναμνήσεις, 1886
      Διηγήματα των αγρών και της πόλεως, 1904
      Το ανθισμένο ξύλο-Τρεις εικόνες (διηγήματα), 1948

      Παραμύθια

      Παιδικά παραμύθια, 1889
      Ελληνική Χαλιμά. Τα ωραιότερα παραμύθια του ελληνικού λαού, 1921 και 1926

      Άλλα έργα

      Σκόρπια φύλλα της ζωής μου (αναμνήσεις)
      Παράδοξος γάμος (κωμωδία μονόπρακτη), 1878
      Το μήλον (κωμωδία), 1884
      Τρεις ημέραι εν Τήνω 1888
      Αι μέλισσαι 1890
      Αι όρνιθες 1895
      Το ψάρευμα 1908
      Συλλογαί φυσικής ιστορίας 1912
      Οι τυφλοί 1924
      Η σκοπευτική άσκησις του έθνους 1938
      Ο κυνηγός 1948
      Ημερολόγιο της πολιορκίας του Μεσολογγίου 1958
      Γεώργιος Νάζος 1966
      Επιστολαί του Νικολάου Γύζη 1969
      Ο Μπαρμπα-Δήμος 1974
      Θαλασσινα τραγουδια 1973
      Ιστορικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, εκδόσεις δωρική 1972

      ΑπάντησηΔιαγραφή
    2. "Ο Ήλιος και ο Αέρας"

      Ο Αέρας θύμωσε,
      με τον Ήλιο μάλωσε.
      Ο Αέρας έλεγε:
      – Είμαι δυνατότερος!
      Και ο Ήλιος έλεγε:
      – Σε περνώ στη δύναμη!
      Ένας γέρος γεωργός
      με τη μαύρη κάπα του
      στο χωράφι πήγαινε.
      Ο Αέρας λάλησε:
      – Όποιος έχει δύναμη
      παίρνει από τον γέροντα
      τη χονδρή την κάπα του!
      Φύσησε, ξεφύσησεν,
      έσκασε στο φύσημα·
      άδικος ο κόπος του.
      Κρύωσεν ο γέροντας
      και διπλά τυλίχθηκε
      στη χονδρή την κάπα του.
      Mα κι ο Ήλιος λάλησε:
      – Όποιος έχει δύναμη
      παίρνει από το γέροντα
      τη χονδρή την κάπα του!
      Έφεξεν ολόλαμπρος·
      καλοσύνη σκόρπισε,
      κι έβγαλεν ο γέροντας
      τη χονδρή την κάπα του.
      Πάλι ξαναλάλησε:
      – Άκουσε και μάθε το·
      σε περνώ στη δύναμη,
      γιατί πας με το κακό
      κι εγώ πάω με το καλό!


      (από το βιβλίο: Γεώργιος Δροσίνης, Παιδικά παραμύθια, Eκδότης Iωάν. N. Σιδέρης, χ.χ.)

      ΑπάντησηΔιαγραφή

    Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

    Συνολικες Προβολες