Ο Μάνος Χατζιδάκις την είχε χαρακτηρήσει ως «η Πασιονάρια της Εθνικής οδού», ερμηνεύτρια που «αρπάζει το τραγούδι απʼ τα μαλλιά και το κάνει ολοδικό της» (σύμφωνα με τη Λένα Πλάτωνος).
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928 και ξεκίνησε παίζω οντας φυσαρμόνικα δίπλα στη Σοφία Βέμπο και μάλιστα θεωρείται από τις πέντε καλύτερες παίχτες φισαρμόνικας. Μέχρι τα ογδόντα της δεν είχε κυκλοφορήσει δίσκο, αλλά ήταν πολύ γνωστή, κυρίως στο Αθηναϊκό κοινό, από τις εμφανίσεις της στα μουσικά μαγαζιά της Πλάκας και σε Νυχτερινά Κέντρα της Εθνικής οδού. Ο πρώτος της δίσκος είχε τίτλο «Τα μάτια της Γιώτας Γιάννα» και συνοδεύεται από ένα κείμενο που έγραψε ο Γιώργος Χρονάς -κυκλοφόρησε το 2013. Πέθανε στις 5 Ιουλίου 2023.
Ίσως φταίνε τα φεγγάρια
https://www.youtube.com/watch?v=E7hNrcL0DUo
Στίχοι: Τάσος Σαμαρτζής
Μουσική: Νότης Μαυρουδής
Πρώτη Εκτέλεση: Ελένη Βιτάλη
https://www.youtube.com/watch?v=2HbFoazr-e8
Στίχοι: Μίνωας Μάτσας
Μουσική: Σπύρος Περιστέρης (Κώστας Καπλάνης)
Πρώτη Εκτέλεση: Μάρκος Βαμβακάρης - Απόστολος Χατζηχρήστος
https://www.youtube.com/watch?v=TUMcZlqBMfI
Στίχοι: Κώστας Παπαϊωάννου
Μουσική: Δημήτρης Παναγόπουλος
Πρώτη Εκτέλεση: Γιώτα Γιάννα
"Η επιτυχία μου δεν είναι δισκογραφική για να με ξέρουν και παραέξω. Να σε ξέρουν παραέξω είναι πολύ σημαντικό για την πώληση, Δεν πουλάω τον εαυτό μου, ούτε τα ρούχα μου για να πάρω άλλα, εγώ μια τραγουδίστρια που δεν έχει δισκογραφία, γιατί το περιθώριο θα έρθει πάλι στην επιφάνεια." ΓΙΩΤΑ ΓΙΑΝΝΑ
Η φυσαρμόνικα είναι ένα πνευστό μουσικό όργανο, οι ήχοι του οποίου παράγονται από μια σειρά ελεύθερα παλλόμενων γλωττίδων που φέρονται εντός μικρών φρεατίων, (10 - 16), όμοιας διάταξης σε σειρά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ήχοι του οργάνου παράγονται είτε με δυνατή εκπνοή (φύσημα) είτε με εισπνοή (ρούφηγμα) μετακινούμενο δεξιά - αριστερά στα χείλη. Δια του τρόπου αυτού από τα παλλόμενα ορειχάλκινα γλωσσίδια παράγονται μουσικοί φθόγγοι διατονικής κλίμακας και ορισμένες συγχορδίες. Ορισμένα μοντέλα φυσαρμόνικας περισσότερο επαγγελματικά φέρουν ειδικό σύρτη - μπάρα, με τον οποίο καλύπτονται μερικοί σωληνίσκοι των γλωττίδων επιτυγχάνοντας έτσι μια ιδιαίτερη χρωματική κλίμακα φθόγγων, όπως το λεγόμενο «τρέμολο» ή ακόμα και ορχηστρικό[ασαφές].
Η φυσαρμόνικα φέρεται είτε με το ένα χέρι, είτε με τις παλάμες χεριών δημιουργώντας έτσι ένα αντηχείο, είτε τέλος επί σταθερής επιστήθιας βάσης που επιτρέπει στον φυσαρμονίστα ελευθερία χεριών για παράλληλη χρήση άλλου μουσικού οργάνου.
Πρόγονος του οργάνου αυτού φέρεται ο πολύαυλος των αρχαίων Ελλήνων, καθώς και το σενγκ των Κινέζων ή το σο των Ιαπώνων. Στη Δύση, το όργανο αυτό διαδόθηκε περί τον 19ο αιώνα σε χρήση μουσικής κυρίως μπλουζ και κάντρι. Στην Ελλάδα, η χρήση του είναι σχετικά περιορισμένη κυρίως στο ελαφρό τραγούδι και του νέου κύματος που αναπτύχθηκε στις δεκαετίες του 1960 και 1970.
Με τον όρο φυσαρμόνικα χαρακτηρίζονται και κάποια απλά ακορντεόν που αντί για πλήκτρα φέρουν οπές που κλείνει ο οργανοπαίκτης με τα δάκτυλα.
H Ισπανίδα κομμουνίστρια πολιτικός και καταγόμενη από τη Χώρα των Βάσκων Isidora Dolores Ibárruri Gómez έμεινε γνωστή στην ιστορία για τη σθεναρή αντίστασή της κατά του φασισμού κατά τη διάρκεια του Ισπανικού εμφυλίου, καθώς και για τα συνθήματά της «Δεν θα περάσουν» στη Μάχη της Μαδρίτης, «Είναι καλύτερα να πεθαίνεις όρθιος, παρά να ζεις γονατιστός» και «Είναι καλύτερα να είσαι χήρα ενός ήρωα, παρά σύζυγος ενός δειλού». Η Ντολόρες θεωρείται σήμερα ως μία από τους ικανότερους ομιλητές του 20ου αιώνα και λόγω του πάθους με το οποίο αγωνιζόταν απέκτησε το προσωνύμιο "La Pasionaria" ("Η πασιονάρια" = Το λουλούδι του πάθους).
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεννήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 1895 στην Μπισκάγια και καταγόταν από φτωχή οικογένεια Καθολικών και δούλεψε στην αρχή ως υπηρέτρια, ράφτρα, μαγείρισσα και αργότερα δημοσιογράφος. Σε ηλικία 26 ετών προσχώρησε στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ισπανίας κατά την ίδρυσή του το 1921. Τη δεκαετία του '30 έγινε συγγραφέας στην εφημερίδα του Κ.Κ. της Ισπανίας, τη Mundo Obrero (Κόσμος της εργασίας) και εκλέχθηκε στο Κοινοβούλιο ως βουλευτής του Κ.Κ.Ισπανίας από την περιοχή της Αστούριας το 1936. Μετά την εξορία της από την Ισπανία στο τέλος του Εμφυλίου Πολέμου, διορίστηκε Γενική Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κ.Κ.Ι., θέση που κράτησε από το 1942 ως το 1960. Έπειτα ονομάστηκε επίτιμη πρόεδρος του Κ.Κ.Ι.. Το 1962 δημοσίευσε τα απομνημονεύματά της με τίτλο El unico camino. Με την επιστροφή της στην Ισπανία το 1977 επανεκλέχθηκε βουλευτής της ίδιας περιοχής (Αστούριας). 12 Νοεμβρίου 1989)