"Τον Λευτέρη τον γνώρισα αρχές του 1996 στο Ρέθυμνο. Ήταν περισσότερο γνωστός ως «Μαντόλας» επειδή έπαιζε μαντόλα. Βέβαια, το όργανο που έπαιζε ήταν κάτι το – ακόμα και σήμερα– απροσδιόριστο. Το ρεπερτόριό του ήταν κυρίως παραδοσιακά Κρητικά τραγούδια, αλλά και αρκετά δικά του. Η «σκηνική του» παρουσία ήταν – και είναι – κάτι το απίστευτο. Τόσο απίστευτο που από τη μια θέλεις να τον δείρεις κι από την άλλη να μη το χάσεις αυτό που γίνεται, γιατί δεν θα το ξαναβρείς ποτέ και πουθενά. Από πριν να τον γνωρίσω εγώ , αλλά ακόμα και μέχρι σήμερα, προσπαθεί να βγάλει δίσκο. Το ενδιαφέρον δεν είναι ότι έχει αποτύχει έως τώρα, αλλά το ότι έχει αποτύχει με μυθιστορηματικό τρόπο. Ο Λευτέρης Κλίνης Σηκουάνας ή Μαντόλας είναι ένας σεσημασμένος της τέχνης. Πρόκειται για ότι πιο αυθεντικό έχω γνωρίσει, χωρίς αυτό να σημαίνει πως συμφωνώ μαζί του σε όλα. Για την ακρίβεια διαφωνώ μαζί του σε τόσα πολλά πράγματα σε σημείο που να μην είμαι σίγουρος αν έχω δίκιο. Θα μπορούσα να γράψω ατελείωτα πράγματα για τον Λευτέρη. Αν δε έγραφα και τη βιογραφία του θα έλυνα και το οικονομικό μου (μας) πρόβλημα, διότι θα γινόταν αμέσως best seller. Αλλά ποιος νοιάζεται για τέτοια όταν τα best είναι καλύτερα να τα ζεις παρά να τα πουλάς; Τελικά κατάφερε να τα κάνει δίσκο τα τραγούδια του , αλλά … σκληρό δίσκο. Τα πρώτα χρόνια που έπιασα σχέσεις με το ίντερνετ είχε άγχος. Δεν ήθελε να αναρτήσω τίποτα δικό του. Στην πορεία άρχισε να χαλαρώνει. Τώρα νομίζω πως έχει αρχίσει να καταλαβαίνει τι εστί ηλεκτρονική εποχή. Αλλά έχει πολύ ηλεκτρονικό δρόμο μπροστά του. Εδώ και 3-4 μήνες έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο. Ηλεκτρονικά όμως είναι πολύ αγράμματος ακόμα. Βλέπει αυτά που αναρτώ , αλλά ούτε ένα σχόλιο δεν μπορεί να κάνει. Έχω προσπαθήσει να του δείξω πως δουλεύει το εργαλείο αλλά… Δεν. Οι προσπάθειες συνεχίζονται έτσι ώστε κάποια στιγμή να διαχειριστεί ο ίδιος το καλλιτεχνικό υλικό που τον αφορά. Μέχρι τότε, δύο τραγούδια του και ένα ταινιάκι μικρού μήκους σε «σενάριο» δικό του."
Ανέκδοτο "Ο Φραπές"
https://www.youtube.com/watch?v=JSAIS5XPqWg
Στων ψαρών (Ψαραντώνης - Λευτέρης Κλίνης )
https://www.youtube.com/watch?v=yxCz2Ojvc1o
Επίγραμμα: Διονύσιος Σολωμός
Επίγραμμα: Διονύσιος Σολωμός
Μουσική - Στίχοι: Λευτέρης Κλίνης (Σηκουάνας ή Μαντόλας)
"Το τραγούδι σ΄ αυτή την εκδοχή ηχογραφήθηκε το 2007. Έχει προηγηθεί ηχογράφηση με τον Λευτέρη μόνο του, η οποία είναι επίσης πολυ ενδιαφέρουσα. Θα θέλαμε επίσης να πούμε (εγώ και ο Λευτέρης δηλαδή) πως όσοι χρησιμοποιούν ή αναρτούν, το εν λόγω τραγούδι (αλλά και όλα τα άλλα), να αναφέρουν τις πηγές τους καθώς και τον συνθέτη και ερμηνευτή και στιχουργό. Επίσης να πω (διότι αρκετοί που το έχουν λαθροαναρτήσει δεν το έχουν καταλάβει) πως οι στίχοι του τραγουδιού είναι βαθύτατα πολιτικοί και δεν έχουν καμία σχεση με πατριωτικές εξάρσεις φαντασιόπληκτων "πατριωτών" που βλέπουν οράματα με γιαταγάνια, καριοφίλια και αναστημένους βασιλιάδες."zografosalex
Όταν μιλείς και δεν σ' ακούν ας τους να πα να..
https://www.youtube.com/watch?v=hHkz5ptVG1U
Στίχοι-Μουσική-Εκτέλεση: Λευτέρης Κλίνης (Σηκουάνας)
"Το τραγούδι πήρε το 2ο βραβείο σε διαγωνισμό Κρητικού τραγουδιού το 2007.
Αργότερα ηχογραφήθηκε καΙ με τον Ψαραντώνη (το οποίο και έχουμε αναρτήσει)
Πριν το διαγωνισμό ηχογραφήθηκε με τους ... πρωταρχικούς στίχους "όταν μιλείς και δε σ΄ακούν ασ' τους να πα να ..." Αυτή την εκδοχή ακούμε εδώ
"Αν δεν είχαν αυτολογοκριθεί οι στίχοι, ίσως και να είχε πάρει το πρώτο βραβείο (ή και το τελευταίο) " zografosalex
"Αν δεν είχαν αυτολογοκριθεί οι στίχοι, ίσως και να είχε πάρει το πρώτο βραβείο (ή και το τελευταίο) " zografosalex
Πολιτικοποιημένο ποίημα
https://www.youtube.com/watch?v=c7ixwg4c7pM
Τα Ψαρά είναι νησί του Βορειοανατολικού Αιγαίου, βορειοδυτικά της νήσου Χίου, έδρα του ομώνυμου δήμου, της περιφέρειας Βορείου Αιγαίου. Έχει έκταση 40 τετραγωνικά χιλιόμετρα και το μήκος των ακτών του υπολογίζεται στα 45 χιλιόμετρα. Ο πληθυσμός του νησιού, κατά την απογραφή του 2001, ήταν 422 κάτοικοι. Τα Ψαρά είναι γνωστά κυρίως από τη μεγάλη καταστροφή που υπέστησαν το 1824, κατά τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα εναντίον των Τούρκων. Το πάθημα των Ψαριανών εντυπώθηκε στον χαμένο σήμερα πίνακα του Νικόλαου Γύζη "Η Δόξα των Ψαρών", σε ωδή του Κάλβου και στο εξής επίγραμμα του Σολωμού:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη,
περπατώντας η δόξα μονάχη
μελετά τα λαμπρά παλικάρια
και στην κόμη στεφάνι φορεί
γινωμένο από λίγα χορτάρια
που 'χαν μείνει στην έρημη γη…
Το νησί ήταν γνωστό στην αρχαιότητα με το όνομα Ψύρα ή Ψυρ(ρ)ίη ή Ψυρία. Η αρχαιότερη γνωστή μαρτυρία είναι η Οδύσσεια του Ομήρου όπου αναφέρεται ως Ψυρ(ρ)ίη , στη διήγηση του Νέστωρα, στο επεισόδιο του Νόστου. Αναφέρεται επίσης από τον Στράβωνα ως τα Ψύρα'. Με την ίδια ονομασία αναφέρεται και σε έργο του 11ου αιώνα (του Ευσταθίου του Θεσσαλονικέως που απέδωσε στα ελληνικά την Περιήγηση της Οικουμένης, του Διονυσίου του Περιηγητή) και εκεί σημειώνει "Ψυρία δε νησίδιον, Χίου φασίν απέχον σταδίου ογδοήκοντα λιμένα έχον νηών είκοσι, λέγεται δε και ουδετέρως τα Ψύρα"
Η καταστροφή των Ψαρών
Τα Ψαρά ήταν από τα πρώτα νησιά που ξεσηκώθηκαν ενάντια στον Τούρκικο ζυγό, στις 10 Απριλίου 1821 και το Πάσχα ανύψωσαν την επαναστατική τους σημαία (λευκή με κόκκινο). Ομως στις 21 Ιουνίου 1824, αιγυπτιακές δυνάμεις με αρχηγό τον Ιμπραήμ κατέλαβαν το νησί με 140 καράβια και 14.000 γενίτσαρους. Περισσότεροι από 15.000 κάτοικοι σφαγιάστηκαν και πολλά κορίτσια κατέληξαν δούλες σε σκλαβοπάζαρα, ενώ λίγοι κατόρθωσαν να εγκαταλείψουν το νησί. To άγαλμα που φιλοτεχνήθηκε πολύ αργότερα εικάζεται ότι είχε ως πηγή έμπνευσης το ιδιο κορίτσι Η τραγικότερη ιστορική στιγμή των Ψαρών ήταν το ολοκαύτωμα της Μαύρης Ράχης στις 22 Ιουνίου 1824, όταν η πόλη των Ψαρών έπεσε στα χέρια των Τούρκων. Όσοι από τους αμάχους πρόλαβαν έφυγαν με τα πλοία. Οι υπόλοιποι σκοτώθηκαν ή πνίγηκαν. Πεντακόσιοι περίπου Ψαριανοί (κατ' άλλους 150) έτρεξαν στο Παλιόκαστρο (Μαύρη Ράχη) και κλείστηκαν στο μικρό φρούριο αποφασισμένοι να μην παραδοθούν αλλά να πέσουν πολεμώντας. Οι γενναίοι αυτοί υπερασπιστές του φρουρίου, με επικεφαλής τον Αντώνη Βρατσάνο, γιο του προέδρου της Βουλής των Ψαρών, αφού πολέμησαν, έδωσαν και την τελευταία τους πνοή και έγιναν ολοκαύτωμα για την απελευθέρωση της πατρίδας ανατινάσσοντας την πυριτιδαποθήκη.
H «Mαύρη Pάχη», που απαθανάτισε ο Σολωμός, υψώθηκε στη συνείδηση των ανθρώπων σαν σύμβολο θυσίας και ολοκληρωτικής προσφοράς στην υπόθεση της Ελευθερίας, όπως την είδε «επί το μέγα ερείπιον» ο Ανδρέας Κάλβος. Όσοι Ψαριανοί σώθηκαν από την καταστροφή κατέφυγαν στη Mονεμβασιά και με την απελευθέρωση στην Ερέτρια της Εύβοιας, που μετονομάστηκε σε «Νέα Ψαρά», σε αντιδιαστολή προς τα «Παλαιά Ψαρά» του νησιού. Πολλοί κάτοικοί του επανήλθαν (κυρίως μετά το 1864)
Μέχρι το 1912 τα Ψαρά βρίσκονταν υπό την κατοχή της Τουρκίας, ενώ στις 21 Οκτωβρίου του 1912 ενσωματώθηκαν στην Ελλάδα, όταν ελευθερώθηκαν από το Αντιτορπιλικό Ιέραξ υπό τον πλοίαρχο Αντώνη Βρατσάνο, κατά σύμπτωση απόγονου του Αντώνη Βρατσάνου που είχε ανατινάξει το φρούριο 88 χρόνια νωρίτερα.
Για να τιμήσει η ελληνική Βουλή τη θυσία τους, το 1844 είχε ορίσει οι μετεγκατασταθέντες Ψαριανοί στην Ερέτρια (τα "Νέα Ψαρά") να έχουν για 100 χρόνια το δικαίωμα να εκλέγουν δύο βουλευτές. Μετά την απελευθέρωση των Ψαρών όμως, το σχετικό άρθρο τροποποιήθηκε και ορίστηκε να εκλέγουν δύο βουλευτές μέχρι το 1944 και μάλιστα από κοινού, από τα Παλαιά Ψαρά (τα Ψαρά και η νησίδα Αντίψαρα) και τα Νέα Ψαρά. Λόγω του εμφυλίου, αυτή η απόφαση εφαρμόσθηκε το 1946. Έκτοτε ψηφίζουν όπως και οι άλλοι κάτοικοι του Νομού Xίου.
Το μαντολίνο, ή μαντόλα και το μαντολοτσέλλο, μαζί με την κιθάρα, αποτελούν τα βασικά όργανα της μαντολινάτας, του συγκροτήματος που συνοδεύει την αστική λαϊκή μουσική (αθηναϊκή κι επτανησιακή καντάδα) από τα τέλη του 19ου αιώνα. Στην Κρήτη το μαντολίνο παίζεται σόλο ή συνοδεύει την αχλαδόσχημη λύρα.
ΑπάντησηΔιαγραφή