Η Σώτια Τσώτου γεννήθηκε στις 14 Μαΐου 1942 στη Λιβαδειά. Ήταν το πέμπτο παιδί της οικογένειας του αγωνιστή του ΕΛΑΣ Γιώργου Κρανιώτη, που εκτελέστηκε από τους Γερμανούς μπροστά στο σπίτι του το Σεπτέμβρη του 1943. Το μένος των Γερμανών κατά του Γιώργου Κρανιώτη τους οδήγησε και στην πυρπόληση του σπιτιού του, με αποτέλεσμα να μείνει η οικογένεια στο δρόμο. H γυναίκα του Ειρήνη, τρομοκρατημένη από τις βιαιότητες των Γερμανών χάθηκε από τους δικούς της, αγνοούμενη μέχρι το 1950, οπότε βρέθηκε να νοσηλεύεται στο Νοσοκομείο της Βούλας. Η δραματική περιπέτεια της οικογένεια της είχε ως αποτέλεσμα τη φυγή της μικρής Σωτηρία (Σώτιας). Οι αδελφές Ιορδανού, συγγενείς της μητέρας της, την έφεραν σε ηλικία δύο ετών στην Αθήνα όπου υιοθετήθηκε από οικογένεια εύπορων μικροαστών, του Χαράλαμπου και Δέσποινας Τσώτου. Από τα 18 της χρόνια εργαζόταν σαν δημοσιογράφος, παράλληλα με τις σπουδές της στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και τις δραματικές σχολές του Πέλου Κατσέλη και του Κωστή Μηχαηλίδη. Η Δικτατορία της 21ης Απριλίου τη βρήκε στην εφημερίδα "Ελευθερία", η οποία διέκοψε αυθημερόν την έκδοσή της, θέτοντας τέλος στη δημοσιογραφική της καριέρα. Στη διάρκεια της Χούντας, συνελήφθη και κρατήθηκε πολλές φορές. Στην απομόνωση εμπνεύστηκε τα τραγούδια που θα την έκαναν λίγους μήνες αργότερα γνωστή σαν στιχουργό.
Η καθοριστική συνεργασία της καριέρας της ήταν με τον Κώστα Χατζή, η οποία έδωσε τραγούδια διαμαρτυρίας κατά την διάρκεια της Δικτατορίας, όπως «Ο Στρατής», «Δε βαριέσαι αδελφέ», «Απ' το αεροπλάνο», «Της γειτονιάς μας ο τρελός», «Ένας Γερμανός και μια Εβραία», «Κάτι τρέχει», «Λεωφορείο ο κόσμος», «Νυχτώνει, δόξα τω Θεώ» κλπ. Κορύφωση της συνεργασίας της με τον Κώστα Χατζή αποτέλεσε ο δίσκος "Ρεσιτάλ", του οποίου οι πωλήσεις ξεπέρασαν το ένα εκατομμύριο δίσκους. Ανάμεσα στα τραγούδια του δίσκου ήταν τα «Σύνορα η αγάπη δε γνωρίζει», «Σπουδαίοι άνθρωποι, αλλά», «Σ' αγαπώ (όπως η μάνα το παιδί)», «Κι ύστερα», «Δεν είμ' εγώ», «Η αγάπη όλα τα υπομένει» κ.α. Στις επιτυχίες τους από άλλους δίσκους συγκαταλέγονται επίσης τα τραγούδια «Αντίο», «Αν ερχόσουν», «Μη μας περιφρονάς», «Ο κύριος κανείς», «Πάλι ύπνος δε με πιάνει», «Είμαι ένας άνθρωπος απλός» κ.α.
Μεγάλη εμπορική επιτυχία με νούμερα ασυνήθιστα για τη μικρή ελληνική αγορά είχε και η συνεργασία της με τον Σταύρο Κουγιουμτζή και το «Να 'τανε το '21», τραγούδι το οποίο καθιέρωσε τον Γιώργο Νταλάρα. Άλλες επιτυχίες της με τον Κουγιουμτζή ήταν τα τραγούδια «Έτσι είν' οι ανθρώποι», «Δώσε μου το χέρι σου» και «Να 'μουν ο Μεγαλέξανδρος» με τον Νταλάρα αλλά και «Αν βαρέθηκες κυρία» και «Μέθυσα κι απόψε» με τον Καλατζή.
Μια επίσης σημαντική συνεργασία ήταν με το Δώρο Γεωργιάδη, με τον οποίο συμμετείχαν στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης του 1972 και πήραν το πρώτο βραβείο με το τραγούδι «Αν ήμουν πλούσιος» και στο Φεστιβάλ Τραγουδιού της Eurovision του 1979 με το τραγούδι «Σωκράτης» που τραγούδησε η Ελπίδα. Ανάμεσα στις επιτυχίες της με τον Δώρο Γεωργιάδη ήταν επίσης τα τραγούδια «Ταξίδευα παιδί κι εγώ», «Κάποτε πήγα στην Αμέρικα», «Ο Ρωμιός», «Χίλια εννιακόσια τίποτα», «Μη βάζεις μαύρο», «Εγώ δεν είμαι δικαστής», «Υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι».
Σύνορα η αγάπη δεν γνωρίζει (Άσε με να κάτσω πλάι σου)
https://www.youtube.com/watch?v=Fmc1DNcFW64
Στίχοι: Σώτια Τσώτου Μουσική: Κώστας Χατζής
Ερμηνεία: Κώστας Χατζής / Ελπίδα / Μαρία Αλεξίου
Άλλες της επιτυχίες «Είναι νωρίς για δάκρυα, Στέλλα», «Η Μαρία των βράχων»,
«Αγαπιόμασταν Χριστέ μου», «Να της πείτε καπετάνιοι χαιρετίσματα», «Εγώ
τι έχω και τι θα 'χω», «Του χρόνου τέτοια μέρα», «Δροσοσταλιά μου», «Τα
ψέματα», «Ας πούμε αν θες», «Μου 'ταξες ταξίδι να με πας», «Για 'σένανε
μπορώ», «Αθήνα», «Μόνο η αγάπη μένει», «Ο αφέντης λαός», «Όλα μας τα
πλούτη», «Κι όμως κι όμως», «Ο Κοσμάς κι ο κόσμος», «Έναν καιρό», κ.α.
Έχει δύο κόρες, τη Δέσποινα, που είναι δημοσιογράφος, και την
Ασημένια, που είναι μουσικός και τραγουδίστρια. Πέθανε στις 10
Δεκεμβρίου 2011, από καρκίνο, αφήνοντας πίσω της μεγάλα στιχουργικά
έργα.
Φεστιβάλ και Διακρίσεις
ΑπάντησηΔιαγραφή1971: Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης με το τραγούδι «Ταξίδευα παιδί κι εγώ»
1972: Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης, 1ο Βραβείο με το τραγούδι «Αν ήμουν πλούσιος»
1974: Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης, 2ο Βραβείο με το τραγούδι «Αν» σε μουσική Γιώργου Κριμιζάκη και ερμηνευτή τον Μιχάλη Βιολάρη
1979: Φεστιβάλ Τραγουδιού Eurovision, 8η θέση με το τραγούδι «Σωκράτης» σε μουσική Δώρου Γεωργιάδη και ερμηνεύτρια την Ελπίδα
Καθώς και συμμετοχές και διακρίσεις σε Φεστιβάλ Τραγουδιού της Σόφιας και του Τόκιο.
Προσωπικά άλμπουμ
1971: "Φωτογραφίες" με τον Γιώργο Κριμιζάκη
1972: "Αν ήμουν πλούσιος" με τον Δώρο Γεωργιάδη
1973: "Δύσκολη ζωή" με τον Δώρο Γεωργιάδη
1974: "Χίλια εννιακόσια τίποτα" με τον Δώρο Γεωργιάδη
1974: "Άσπρο - μαύρο" με τον Γιώργο Χατζηνάσιο
1975: "Σκόρπια φύλλα" με τον Απόστολο Καλδάρα
1976: "Ρεσιτάλ" με τον Κώστα Χατζή
1977: "Ελπίδα - Δάκης στου Κώστα Χατζή"
1981: "Μαρινέλλα (Για 'σένανε μπορώ)" με τον Αντώνη Στεφανίδη
1983: "Εγώ ζωγράφισα τη γη" με τον Δώρο Γεωργιάδη
1984: "Σήμερα και πάντα" με τον Σπύρο Βλασσόπουλο
1985: "Τα καλύτερα μου χρόνια" με τον Γιώργο Κριμιζάκη
1987: "Συνάντηση" με τον Κώστα Χατζή
1992: "Βραδιάζει" με το Χρήστο Νικολόπουλο
1994: "Και πού Θεός" με τον Τάκη Σούκα