12 Ιουλίου 1904 - 23 Σεπτεμβρίου 1973 |
Pablo Neruda, φιλολογικό ψευδώνυμο του Νεφταλί Ρικάρδο Ρέγιες Μπασοάλτο, ήταν Χιλιανός συγγραφέας και ποιητής. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους ποιητής του 20ού αιώνα στη Λατινική Αμερική. Του απονεμήθηκε το 1971 το Νόμπελ Λογοτεχνίας, γεγονός που προκάλεσε αντιδράσεις λόγω της πολιτικής του δραστηριότητας. Εξέδωσε ποιητικές συλλογές ποικίλου ύφους, όπως ερωτικά ποιήματα, έργα που διέπονται από τις αρχές του σουρεαλισμού, ακόμα και κάποια που θα μπορούσαν να θεωρηθούν πολιτικό μανιφέστο. Τον Απρίλιο του 2013, ακριβώς 40 χρόνια μετά το θάνατό του, άρχισε η εκταφή του πτώματός του, με σκοπό να διακριβωθεί αν ο Νερούδα είχε πέσει θύμα δολοφονικής επίθεσης (δηλητηρίαση) από πράκτορες του δικτατορικού καθεστώτος. Ο Γκαμπριέλ Γκαρθία Μάρκες θα γράψει για αυτόν, ότι αποτελεί τον μεγαλύτερο ποιητή του 20ου αιώνα, σε όλες τις γλώσσες. Ο Μικης Θεοδωράκης βοηθά στο να γίνουν τα έργα του πιο γνωστά, με αποκορύφωμα το Canto General, ενώ δίσκο με ποιήματά του ετοίμασε ο Βασίλης Δημητρίου με μεταφράσεις του Λευτέρη Παπαδόπουλου και ερμηνευτές την Αλέκα Αλιμπέρτη και τον Νίκο Βασταρδή. [1]
41 Χρόνια χωρίς τον Πάμπλο Νερούδα
https://www.youtube.com/watch?v=w77aFGozBcA
Τούτοι δω εφέρανε τουφέκια γεμάτα μπαρούτι
https://www.youtube.com/watch?v=Sm_3xxJtGdg
Ποίηση: Pablo Neruda Απόδοση: Δανάη Στρατηγοπούλου
Μουσική: Χρήστος Λεοντής
Εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης
Εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης
Χοακίν Μουριέτα
https://www.youtube.com/watch?v=eWIHD36n9Ys
Ποίηση: Pablo Neruda (Ελεύθερη απόδοση στίχων: Λευτέρης Παπαδόπουλος)
Μουσική: Βασίλης Δημητρίου
Εκτέλεση: Νίκος Βασταρδής & Αλεκα Αλιμπέρτη
Από το δίσκο "Δόξα και Θάνατος - Pablo Neruda" του Βασίλη Δημητρίου, 1975
Το 1919 ο Johnston McCulley εμπνεύστηκε τον χαρακτήρα του Don Diego de la Vega του γνωστού σε όλους Zorro από το βιβλίο του 1854 με τίτλο The Life and Adventures of Joaquin Murrieta, The Celebrated California Bandit του John Rollin Ridge.
Pablo Neruda
ΑπάντησηΔιαγραφήLos muertos de la plaza
(28 de enero de 1948. Santiago de Chile)
YO no vengo a llorar aquí donde cayeron:
vengo a vosotros, acudo a los que viven.
Acudo a ti y a mí y en tu pecho golpeo.
Cayeron otros antes. Recuerdas? Sí,
recuerdas.
Otros que el mismo nombre y apellido
tuvieron.
En San Gregorio, en Lonquimay lluvioso,
en Ranquil, derramados por el viento,
en Iquique, enterrados en la arena,
a lo largo del mar y del desierto,
a lo largo del humo y de la lluvia,
desde las pampas a los archipiélagos
fueron asesinados otros hombres,
otros que como tú se llamaban Antonio
y que eran como tú pescadores o herreros:
carne de Chile, rostros
cicatrizados por el viento,
martirizados por la pampa,
firmados por el sufrimiento.
Yo encontré por los muros de la patria,
junto a la nieve y su cristalería,
detrás del río de ramaje verde,
debajo del nitrato y de la espiga,
una gota de sangre de mi pueblo
y cada gota, como el fuego, ardía.
Avellinou
17-12-2012 19:58