Γιώργης Δραμουντάνης "Λουδοβίκος των Ανωγείων"

Γεννήθηκε το 1951 στην Κρήτη, σε ένα χωριό του Ψηλορείτη, τα Ανώγεια. Αφηγείται καταπληκτικές ιστορίες και μύθoυς και είναι ένας πολύ ωραίος άνθρωπος.

"Το χειμώνα τον θυμάμαι λευκό. Θάλασσα είδα πρώτη φορά στα 11 μου χρόνια. Από τότε που θυμούμαι τον εαυτό μου, ήθελα να κάνω ζωγραφική και άρχισε με το πιο κατάλληλο τρόπο: σπουδάζοντας στην ΑΣΣΟΕ, οικονομικά. Εφτασα μεν στο πτυχίο, μα δεν με καταδέχτηκε ποτέ. Το 1979 γνωρίζομαι με το Μάνο Χατζιδάκι στα Ανώγεια, τα οποία είχε επιλέξει για τις Μουσικές Γιορτές, που για σειρά ετών οργάνωνε. Με ακούει να τραγουδώ ένα βράδυ με το μαντολίνο και τους φίλους μου και την άλλη μέρα δίνει το τηλέφωνό του με το "Χατζιδάκις", γραμμένο με δύο "γιώτα". Τον ρώτησα γιατί, και μου είπε πως τα "ήτα" τον παχαίνουν! Εκείνος, με έμαθε πώς να κάνω ζωγραφική γράφοντας τραγούδια από τότε μέχρι σήμερα!

"Ο Αγιος Υάκινθος σαν ιδεολογία λέγεται με τρεις κουβέντες: ο Αγιος των αισθημάτων, της ανάμνησης και της προσδοκίας τους. Γι’ αυτό τους λέω, όταν θα πηγαίνετε στον Αγιο Υάκινθο θα ανάβετε δυο κεριά, ένα στην ανάμνηση και ένα στην προσδοκία. Σ’ έναν τέτοιο χώρο παράκλησης οφείλω, από τη μια, να θυμηθώ μιαν αγάπη μεγάλη που έχασα, αλλά μπορώ από την άλλη, να παρακαλέσω να με επισκεφθεί πάλι το αίσθημα. Επομένως, δεν είναι ο Αγιος του Έρωτος ο Υάκινθος, αλλά ο Αγιος της ανάμνησης των αισθημάτων και της προσδοκίας τους".

Λουδοβίκος των Ανωγείων

Πηγή: in.gr   

Λουδοβίκος των Ανωγείων -Το ξύλινο παλτό

https://www.youtube.com/watch?v=IYdE4XtAImU
Στίχοι-Μουσική-Εκτέλεση: Λουδοβίκος των Ανωγείων

"Η Ισμήνη, είναι μια μοναχική γυναίκα, που όλη της η ζωή είναι η ρόκα της και το μαλλί που κλώθει. Όταν κάποτε της τέλειωσε το μαλλί βλέποντας την πυκνή ομίχλη να ‘χει κατέβει στη Χαρματούσα, μια περιοχή του Ψηλορείτη, νόμισε ότι ήταν μαλλιά, πήρε τη ρόκα της και ανηφόρισε ως εκεί. Ο Χρίστος Κωστάκης, ένας νέος άντρας από το χωριό Μάραθος, ξεκίνησε μια ιδιόρρυθμη ζωή με αφορμή μιαν αγάπη που ‘χε και την έχασε. 

Είδε – έλεγε – στον ύπνο του ότι την πήραν τάγματα αγγέλων στον ουρανό, κι αποφάσισε να συναντήσει τους αγγέλους. Έφτιαξε ξύλινα παπούτσια και ένα ξύλινο παλτό, τα φόρεσε και κρέμασε πάνω του ό,τι του ήταν χρήσιμο, άφησε μαλλιά και γένια και ξεκίνησε ένα ταξίδι χωρίς τελειωμό. Περπατώντας ολόκληρη την Κρήτη, από χωριό σε χωριό η ζωή του τέλειωσε μέσα σ’ ένα ερημοκλήσι. Το 1965. Ο πατέρας μου κοίταξε τα σκούρα σύννεφα, και γυρνώντας το κεφάλι ένα γύρο μύρισε τον αέρα, «γροικώ την μυρωδιά του χιονιού» είπε, και βιαστικά ετοιμάστηκε μαζί με τον αδερφό του, ανέβηκαν το βουνό και κατέβασαν την ίδια νύχτα τα πρόβατα στο χωριό, είχε κιόλας αρχίσει να χιονίζει…"

Η Ισμήνη, ο Χρίστος, ο πατέρας μου, και τόσοι άλλοι που «ακούνε τη μυρωδιά του χιονιού» μας προσκαλούν να γιορτάσουμε την ανάσταση της φαντασίας."

Λουδοβίκος των Ανωγείων

Ο Ίκαρος εξυψώθηκε με την πτώση του 
https://www.youtube.com/watch?v=Um7FVDQ9Iho
Στίχοι-Μουσική-Εκτέλεση: Λουδοβίκος των Ανωγείων
Ο πρόλογος είναι στα Ιταλικά