Aρχική σύνθεση:Δημήτρης Καλατζής, φωνή
Νίκος Duru Σακκάς, μπάσο
Νίκος Σπυρόπουλος, τύμπανα
Παναγιώτης Σπυρόπουλος, κιθάρα
Παναγιώτης Νταβέλος, πιάνο/πλήκτρα
Ο ήχος τους χαρακτηρίζεται ως εναλλακτική ροκ αλλά παραμένει πολύπλευρος καθώς είναι ταυτόχρονα χαλαρός και σκληρός, φορτισμένος έντονα ή απαλά ενώ ο στίχος μεταβάλλεται από δυναμικό ή κωμικοτραγικό σε μυστηριώδη εκφράζοντας σκέψεις και εσωτερικές αναζητήσεις, υπάρχουν ακόμη ερωτικοί στίχοι και τα landscape tracks.
Τα πρώτα δύο τους χρόνια τα πέρασαν γράφοντας κομμάτια και ερμηνεύοντάς τα live, σε όλη την Ελλάδα περιοδεύοντας με ιδιόκτητο βαν. Το 1995 κυκλοφορούν το πρώτο τους single με τίτλο H Κορνηλία από δική τους δισκογραφική εταιρία. Το ΄97 κυκλοφορεί ο πρώτος τους δίσκος με τίτλο Tsopana Rave από την EMI. Ιδιαίτερη επιτυχία γνωρίζει το τραγούδι Δώσε ότι έχεις. Μετά από δύο χρόνια κυκλοφορούν το δεύτερο δίσκο τους Tsopana Rave II. Ακολούθησε η αποχώρηση του Νταβέλου και μετά από πέντε χρόνια σιωπής (2005) κυκλοφορούν τον τρίτο τους δίσκο από την δική τους εταιρία Live Records Τsopana Rave III μαζί με ένα DVD με συνεντεύξεις, video από συναυλίες, ηχογραφήσεις, πρόβες και video clips. Ακολουθεί η διάλυση αλλά και κάποιες επανασυνδέσεις του συγκροτήματος σε εξαιρετικές μόνο περιστάσεις. Επανενώνονται οριστικά το 2013 όπου ερμήνευσαν live για πρώτη φορά στο Park Festival στο Ίλιον με το νέο μέλος τους, τον Σπύρο Σπυρόπουλο (κιθάρα) και τον Παναγιώτη Νταβέλο (ως guest). Για το 2014 έχουν σκοπό να ηχογραφήσουν και να κυκλοφορήσουν νέο δίσκο.
Tsopana Rave @Ράδιο Αρβύλα -Είμαι Ninja(και το κέφι μου θα κάνω)
https://www.youtube.com/watch?v=mN8k8MWzmhI
Greek underground rock, live performance
Tsopana Rave @Ράδιο Αρβύλα -Μου το 'χα πει
https://www.youtube.com/watch?v=GGzNWkbmJs8Greek underground rock, live performance
Τωρινή σύνθεση: Δημήτρης Καλατζής (φωνή) Νίκος Σπυρόπουλος (τύμπανα) Παναγιώτης Σπυρόπουλος (κιθάρα) Νίκος Duru Σακκάς (μπάσο) Σπύρος Σπυρόπουλος (κιθάρα)
Στην Ιαπωνική φιλοσοφία των πολεμικών τεχνών που ενσωματώνει στοιχεία τόσο από το βουδισμό, όσο κι από τη σιντοϊσμό συναντούμε μία σέκτα τόσο παλιά που η γέννηση της χάνεται στο πέρασμα των αιώνων. Στην κυριολεξία Νίντζα σημαίνει κατάσκοπος, η λέξη Νίντζα προφέρεται από την ένωση δύο ιδεογραμμάτων kanji συνήθως γράφεται ως shinobi-no-mono. Έξω από την Ιαπωνία ακόμα και σήμερα λίγα πράγματα είναι γνωστά για το Ninjutsu, την τέχνη των Νίντζα και αυτά κυρίως για εμπορικούς λόγους. Αλλά και στην ίδια την Ιαπωνία ακόμα τα στοιχεία είναι ελάχιστα, κυρίως επειδή οι σχετικές γνώσεις τηρήθηκαν μυστικές και με μεγάλη αυστηρότητα. Πρέπει να γεννηθεί κανείς σε οικογένεια Νίντζα, για να εκπαιδευτεί και να αποδεχτεί την τέχνη τους το Ninjutsu.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Ninjutsu είναι θέμα απόκρυφο, όχι απαγορευμένο. Ακόμα κι σήμερα, στην Ιαπωνία, ξαφνιάζει το πόσο λίγα είναι γνωστά για τους Νίντζα. Οι Samurai, λόγου χάρη, οι πολεμιστές της φεουδαρχικής Ιαπωνίας, ήταν ευγενείς και ανήκαν στην τάξη Bushi. Σε κανέναν άλλο δεν επιτρεπόταν να γίνει Samurai και να φορά δυο σπαθιά. Οι Νίντζα (忍者) ξεφύτρωσαν από τους Ηinin, ένα κατώτερο υποθετικά κοινωνικό στρώμα.
Το Ninjutsi είναι μια πανάρχαια τέχνη, τόσο παλιά, που κανείς δεν είναι βέβαιος για την πηγή της, αν και οι περισσότεροι πιστεύουν ότι γεννήθηκε κάπου στην Κίνα την περίοδο της δυναστείας των Tang. Κατά το πέρασμα των αιώνων οι Ιάπωνες υιοθέτησαν ένα σωρό στοιχεία του κινέζικου πολιτισμού. Η Ιαπωνική κοινωνία ήταν από πάντα αυστηρά διαστρωματωμένη. Η κοινωνική ιεραρχία είναι απόλυτα προσδιορισμένη κι ούτε τολμά κανείς να ονειρευτεί ότι μπορεί να ξεπεράσει τα όρια που του έθεσε η ζωή. Είναι το κάρμα του, το στίγμα του, όχι μόνο το κοινωνικό, αλλά και το πολιτικό. Φυσικά, από τους αριστοκράτες Βushi τους χώριζε χάσμα αγεφύρωτο. Αλλά, καθώς ο εμφύλιος έπαιρνε όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις στη χώρα, οι Samurai άρχισαν όλο και περισσότερο να χρειάζονται τις εξειδικευμένες τεχνικές των Νίντζα, γιατί τους ίδιους τους δέσμευε ο κώδικας του Bushido, που τους απαγόρευε να κάνουν ένα σωρό πράγματα. Οπότε οι Samurai (侍) μίσθωναν τους Νίντζα για να κάνουν για λογαριασμό τους εμπρησμούς, δολοφονίες και κάθε είδους ανορθόδοξες ενέργειες, που στους ίδιους απαγορεύονταν. Λόγου χάρη, η ιστορία λέει ότι η πρώτη σημαντική εμφάνιση των Νίντζα γίνεται τον 6ο μ.Χ. αιώνα, όταν ο αντιβασιλέας Sotoku τους χρησιμοποίησε ως κατασκόπους. Ήταν τόσες οι ικανότητες τους, που ο αριθμός τους αυξήθηκε εντυπωσιακά κατά τη διάρκεια των περιόδων Heian (平安) και Kamakura. Οι περισσότεροι ζούσαν νότια. Το Kyoto το έλεγχαν στην κυριολεξία μετά το πέσιμο του ήλιου.
Αλλά η τελευταία φορά που τους ακούμε να παίζουν σημαντικό ρόλο είναι κατά τη διάρκεια των πολέμων της χερσονήσου Shimabara (利用者), όταν χρησιμοποιήθηκαν για να καταπνίξουν μια εξέγερση των χριστιανών των νησιών Κyushu (九州). Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι συνέχισαν να δρουν σ' ολόκληρη τη διάρκεια του Shogunate των Tokugawa. Κατά τις αρχές του 17ου αιώνα, τότε που ο Ieyasu Tokugawa (徳川 家康) είχε ενώσει τους αντιμαχόμενους ευγενείς δημιουργώντας το Shogunate των Tokugawa, που θα διαρκούσε διακόσια ολόκληρα χρόνια που νοιάζονταν ελάχιστα ή και καθόλου για την ανθρώπινη ζωή. Οι Samurai (侍) ήταν πολεμιστές που εκτελούσαν απλώς τις εντολές του αφέντη τους, πιστοί μόνο σ' εκείνον και στο Bushido (武士道). Αλλά ο κώδικας του Bushido (武士道), μ' όλη την ακαμψία του, είχε έναν πυρήνα ανθρωπιάς, πυρήνα που κάποιοι Samurai (侍) είχαν αποφασίσει ν' αγνοήσουν, έτσι ήρθε μια εποχή που οι Samurai (侍) πήγαν να διδαχτούν από τους Νίντζα (忍者). Κι έτσι ο δρόμος διαστρεβλώθηκε. Μέσα από το Ninjutsu (忍術), οι Samurai (侍) διδάχτηκαν τον πόλεμο στο δάσος, την τέχνη της μεταμφίεσης, το camouflage, τη χρήση των κωδίκων και της βουβής συνεννόησης, την κατασκευή εμπρηστικών βομβών και προπετασμάτων καπνού και ούτω καθεξής. Οι Νίντζα (忍者) δε δεσμεύονταν από το Δρόμο του Πολεμιστή (Bushido 武士道). Για κείνους το Bushido (武士道) δεν ήταν παρά μια λέξη σαν όλες τις άλλες. Η άνοδος τους υπήρξε γοργή. Αφού ήταν τόσο αποτελεσματικοί, οι ανώτερες τάξεις τους χρησιμοποιούσαν όλο και πιο συχνά. Κι όσο μεγάλωνε ο πλούτος τους, τόσο πιο εκλεπτυσμένες και περίπλοκες γίνονταν οι τεχνικές τους. Στην Ιαπωνία υπάρχουν πολλά ryū (流) δηλαδή σχολές. Περισσότερα απ' όσα εμφανίζονται στις κυβερνητικές απογραφές. Οπότε, η ποικιλία των τεχνικών που διδάσκονται είναι, στην ουσία, απεριόριστη. Συχνά το καλό και το κακό μεταδίδονται στους μαθητές χωρίς καμιά διάκριση. Το πρώτο πράγμα που διδάσκονται είναι ότι για να είσαι πραγματικός γνώστης πρέπει να ερευνήσεις ακόμα και το σκοτάδι. Kάθε ryū (流) που στην περίπτωση των Νίντζα (忍者) σημαίνει και κάθε ξεχωριστή φαμίλια, ειδικευόταν σε συγκεκριμένες μορφές πάλης, κατασκοπείας, απόκρυψης, κτλ, έτσι που να μπορεί κανείς, μελετώντας τις μεθόδους που χρησιμοποιεί, να εξακριβώσει σε ποια ryū (流) ανήκει ο Νιnja (忍者). Λόγου χάρη, η Shindenfudo-ryū (神伝不動流) ήταν γνωστή για την τεχνική της στα μικρά όπλα, κυρίως στα Shuriken, η Gyokko-ryū (玉虎流) ειδικευόταν στα πλήγματα, που αδρανοποιούν το κεντρικό νευρικό σύστημα, οι μαθητές της Kotō-ryū (虎倒流) ήταν τεχνίτες στο σπάσιμο των οστών του αντιπάλου, άλλοι χρησιμοποιούσαν τον υπνωτισμό, και ούτω καθεξής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην Ιαπωνική παράδοση υπάρχει αρκετή δόση δεισιδαιμονίας. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε ακόμα και για μαγεία. Στην ιστορία της Ιαπωνίας συχνά είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσεις το πραγματικό γεγονός από το μύθο. Στους Νίντζα (忍者) αποδίδονται κατορθώματα που θα ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθούν χωρίς την επιστράτευση κάποιας μαγικής δύναμης. Πολύ συχνά, οι Νίντζα (忍者) ήταν έμπειροι Yogien (化学者), δηλαδή χημικοί. Τα δηλητήρια που χρησιμοποιούν οι Νίντζα (忍者). αν τα καταπιείς, είναι απολύτως ακίνδυνα. Μια από τις δημοφιλέστερες τεχνικές για τη χρησιμοποίηση τους ήταν να τα επεξεργάζεσαι ώσπου να γίνουν παχύρρευστα κι έπειτα να το αλείφουν στο shuriken (手裏剣), το οποίο όταν εκτοξεύεται σκοτώνει και μόνο που θα γρατσουνίσει τον αντίπαλο.
Πριν τριακόσια τόσα χρόνια ήταν η τελευταία φορά που χρησιμοποιήθηκαν σε κάτι πολύ σημαντικό. Κατά τη διάρκεια του δέκατου έβδομου αιώνα στην Ιαπωνία έγιναν μεγάλες αλλαγές. Η χώρα, από πολλές απόψεις, έπαψε να είναι αυτό που ήταν. Ωστόσο, τέτοιες παραδόσεις δύσκολα σβήνουν, ακόμα και με την επέμβαση του χρόνου. Τελικά το τι σημαίνει Νίντζα (忍者) δεν είναι εύκολο ν’ απαντηθεί όπως συμβαίνει με τόσα άλλα που αφορούν την Ιαπωνία. Άλλωστε, η αρχή τους βρίσκεται κάπου αλλού, στη μακρά μιλιταριστική ιστορία της χώρας.