Για την αγαπημένη Μαρία Καβογιάννη

Η ίδια αναφέρει ''Γεννήθηκα στην Αθήνα μια Δευτέρα, επτά το απόγευμα. Μεγάλωσα γρήγορα, ούτε που το κατάλαβα. Πέρασα απο σχολές, δούλεψα δασκάλα σε σχολεία, αποπειράθηκα να ανοίξω λογιστικά βιβλία, στην Τράπεζα δεν μπήκα ευτυχώς, πιάνο και αγγλικά δεν έμαθα καλά, τον χορό τον απέφυγα διακριτικά, με την ζωγραφική δεν έβρισκα δουλειά και βρέθηκα εδώ... Με λίγα ένσημα, σύνταξη δεν ξέρω αν θα πάρω, μαμά - σ' αυτό το φως από φωνές, σιωπές, ζωές, στιγμές, μουσικές, λύπες, χαρές, φυγές, αναμονές, προσαρμογές, με φίλους, αγάπες, λαχτάρες, θέλω δεν θέλω, άραγε μπορώ; Μια κουκίδα στο σύμπαν η ζωή μας. Αυτή η πολύτιμη... κι όμως πόσα χωράει ε;''

Η Βαρβάρα Γεωργιάδου λέει:

"Μία γκριμάτσα της είναι αρκετή για να σε στείλει. Με ένα βλέμμα της μπορείς να λυθείς στα γέλια και με ένα τουίστ στον τόνο της φωνής της, να πέσεις κυριολεκτικά από την καρέκλα. Αυτή είναι η Μαρία Καβογιάννη, μια κωμική σουμπρέτα, η οποία θα μπορούσε με άνεση να συναγωνιστεί τις περσόνες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Δώσαμε ραντεβού στο Hilton Park στη Λευκωσία όπου συμμετείχε στο Μήνα Ελληνικού Θεάτρου, με την παράσταση Σαρδέλες με Σαρδάμ. Μικροκαμωμένη, γλυκιά, σχεδόν αέρινη Την παρακολουθώ, καθώς με πλησιάζει και διερωτώμαι, πώς μπορεί τόσο ταλέντο να χωρέσει σε αυτή τη ντελικάτη φιγούρα. Τίποτα στη γλώσσα του σώματός της δεν καταδεικνύει, πως η Μαρία Καβογιάννη είναι το ίδιο πρόσωπο με τους «θορυβώδεις» τηλεοπτικούς και θεατρικούς της χαρακτήρες. Ήρεμη, με διακριτικό χιούμορ, ζυγίζει τις λέξεις και σε κοιτάει κατευθείαν στα μάτια, με ένα μόνιμο χαμόγελο που ενίοτε καταλήγει σε ένα γάργαρο γέλιο, βγάζοντας έτσι προς τα έξω τη ζωηράδα ενός μικρού παιδιού. «Μπήκα στο χώρο της υποκριτικής για να εξερευνήσω τον εαυτό μου και για να συνεχίσω ένα παιχνίδι που δεν τελειώνει ποτέ. Αυτό των παιδικών μου χρόνων, γιατί ξέρεις, η κάθε παράσταση είναι ένα παιχνίδι με τις ζωές των άλλων. Μία συνωμοσία που με κάνει να νιώθω ευχάριστα» μου εξομολογείται.

Η Γιώτα Δημητριάδη γράφει:
Η Μαρία Καβογιάννη είναι μια ηθοποιός που απλά λατρεύεις να παρακολουθείς, είτε την δεις ως μια πονεμένη μάνα στο «Χαρά αγνοείται» είτε ως γεροντοκόρη Ασπασία στη θρυλική «Ντόλτσε Βίτα» είτε ακόμα και ως τρελοκομείο Κορίνα στα «Εγκλήματα». Σε κάθε ρόλο της καταφέρνει να σε κάνει να αγαπήσεις τον άνθρωπο, που κρύβει η υποκριτική της περσόνα ακόμα και πίσω από την οθόνη της τηλεόρασης. Στη «Φουρκέτα» όμως η ερμηνεία της φτάνει σ' άλλα επίπεδα και κατά την γνώμη μου, είναι υποδειγματική. Μ' όλες αυτές τις σκέψεις στο μυαλό μου, της χτύπησα το κουδούνι και είδα αυτό που πάντα ψυχανεμιζόμουν για εκείνη, έναν πολύ γλυκό άνθρωπο, πίσω από όλους αυτούς τους ρόλους που χρόνια τώρα παρακολουθώ.

margarita053

Σώμα μου
https://www.youtube.com/watch?v=C39_S9al7qg 

Στίχοι: Σπύρος Γιατράς

 

Μουσική: Αλέκος Χρυσοβέργης & Ειρήνη Χρυσοβέργη
Πρώτη Εκτέλελεση: Νότης Σφακιανάκης

Για την αγαπημένη μας Μαρία Καβογιάννη
https://www.youtube.com/watch?v=BjtT97f9ZO0

Η σωτηρία της ψυχής

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου

Μοουσική: Σταμάτης Κραουνάκης

Εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη