 |
| 9 Φεβρουαρίου 1893-10 Αυγούστου 1987 |
Γεννήθηκε στη Ναύπακτο το 1893 και ήταν αδελφός του συγγραφέα, δημοσιογράφου και κριτικού του θεάτρου και της λογοτεχνίας Θεμιστοκλή Αθανασιάδη Νόβα. Η μητέρα του Ευδοκία ήταν γόνος της παλιάς ιστορικής και αρχοντικής οικογένειας Σισμάνη από τη Ναυπακτία. Τελείωσε τις γυμνασιακές σπουδές του στο Β΄ Γυμνάσιο Πατρών κι έπειτα φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ήταν παντρεμένος με την Μαρίκα Βούλγαρη, κόρη του μεγάλου ευεργέτη Σωτηρίου Βούλγαρη, ιδρυτή του διεθνούς οίκου κοσμημάτων «Bvlgari». Αρχικά ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία και τη δικηγορία. Εργάστηκε επί 25 χρόνια ως δημοσιογράφος ανταποκριτής της εφ. «Ακρόπολις» κατά τους Βαλκανικούς πολέμους και της εφ. «Πολιτεία» κατά τη Μικρασιατική εκστρατεία. Υπήρξε συντάκτης τους και συνεκδότης (1933-36) της εφ. «Νέος Κόσμος». Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ενώσεως Συντακτών Αθηνών το 1926 και διετέλεσε Αντιπρόεδρός της. Έγινε ακόμη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών το 1955 και πρόεδρός της το 1965. Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας το 1926, με το κόμμα των Ελευθεροφρόνων του Ιωάννη Μεταξά. Συνέχισε να εκλέγεται βουλευτής από το 1932 ως το 1964 με το Προοδευτικό Κόμμα του Γεωργίου Καφαντάρη, με το κόμμα των Φιλελευθέρων και με την Ένωση Κέντρου. Το 1936 εξελέγη αντιπρόεδρος της Βουλής και από το 1945 διετέλεσε έξι φορές υπουργός. Το 1964, ως βουλευτής της Ένωσης Κέντρου, εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής.
Παράλληλα με την πολιτική του σταδιοδρομία, ο Γεώργιος Αθανασιάδης-Νόβας δεν έπαψε ποτέ να ασχολείται με τη λογοτεχνία. Έγραψε ποιήματα και πεζά. Όλα του τα έργα του είναι εμπνευσμένα από την επαρχία, τον τόπο καταγωγής του, τη φύση και γενικά την ελληνική παράδοση. Στη λογοτεχνία δραστηριοποιείτο με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο «Γεώργιος Αθάνας». Τον Απρίλιο του 1955 εκλέχθηκε με 22 ψήφους έναντι 10 του Στρατή Μυριβήλη, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και το 1965 διατέλεσε πρόεδρος της. Τιμήθηκε επίσης με το Βραβείο Βικέλα της Ακαδημίας Αθηνών. Εμφανίστηκε δημόσια για τελευταία φορά το βράδυ της 23ης Ιουλίου 1974 στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών στο προεδρικό μέγαρο, το βράδυ της πτώσεως του στρατιωτικού καθεστώτος. Έκτοτε αποσύρθηκε, ως το θάνατό του, στη γενέτειρά του Ναύπακτο.
Τα δειλινά του Κήπου
https://www.youtube.com/watch?v=_TVCFjGDzHc
Ποίηση Γεώργιος Αθάνας
Μουσική Ανδρέας Α.Αρτέμης
Εκτέλεση: Ανδρέας Αρτέμης & Καλλιόπη Σπύρου
Από το CD: "Τρίλιες στο Φως", (2007)
https://www.youtube.com/watch?v=xv9KB4XW26k
Ποίηση: Γεώργιος Αθάνας (Γε'ωργιος Αθανασιάδης Νόβας)
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Πρώτη εκτέλεση: Πόπη Αστεριάδη
Το προσωνύμιο «Γαργάλατας», το οποίο χρησιμοποιούταν ευρέως από τους πολιτικούς του αντιπάλους, κυρίως κατά την ταραχώδη περίοδο της Αποστασίας,
προέρχεται από τετράστιχο που γράφτηκε με σκωπτική διάθεση και του
αποδόθηκε από τον δημοσιογράφο Κώστα Σταματίου στη στήλη «Αδιακρισίες»
της εφημερίδας «Τα Νέα», όπως εξηγεί σε απάντηση (φύλλο 17902/30-3-2004) σε αναγνώστες της στήλης του στην ίδια εφημερίδα ο γνωστός δημοσιογράφος και στιχουργός Λευτέρης Παπαδόπουλος.
«...Ήταν τα στήθια σου άσπρα σαν τα γάλατα
και μούλεγες γαργάλατα...».
Μελοποίηση: Σταύρο Χατζησάββα
https://mousikovlog.blogspot.com.cy/2016/01/blog-post_20.html
«...Ήταν τα στήθια σου άσπρα σαν τα γάλατα
και μούλεγες γαργάλατα...».
Μελοποίηση: Σταύρο Χατζησάββα
https://mousikovlog.blogspot.com.cy/2016/01/blog-post_20.html
Εργογραφία
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιητικές συλλογές
Η πρώτη του ποιητική συλλογή
«Πρωινό ξεκίνημα», το 1919, εκδόσεις «Ι.Ν.Σιδέρης», υμνεί την ομορφιά της ελληνικής φύσης και την αγνή και άδολη καρδιά του Έλληνα που ζει στην επαρχία. Η «Διάπλασις των Παίδων» έγραψε, «…Ο κ. Αθάνας είναι αληθινός και ειλικρινής. Μας παρουσιάζει όλο του το φως, χωρίς να τον μέλη αν δεν είναι ήλιος... υπόσχεται πως θα ξετυλιχθή σε λαμπρό ποιητή..» [15].
Ακολούθησαν τα ποιητικά έργα
«Αγάπη στον Έπαχτο-Τραγούδια 1918- 1921», το 1922, συνολικά 111 ποιήματα, εκδόσεις «Ι.Ν.Σιδέρης», αφιερωμέμη στον αδελφό του Θεμιστοκλή,
«Καιρός Πολέμου», το 1924, εκδόσεις «Ι.Ν.Σιδέρης», συλλογή από ποιήματα της περιόδου 1918-19, που βραβεύτηκε στο Φιλαδέλφειο διαγωνισμό, η συλλογή είναι αφιερωμένη στη μητέρα του,
«Ειρμός», το 1929, εκδόσεις «Πυρσός»,
«Δέκα έρωτες», το 1931,
«Απλοϊκές Ψυχές», το 1931,
«Δροσεροί Καϋμοί», το 1938, σάτιρα των κοσμικών Αθηναίων,
«Τραγούδια των Βουνών», το 1953, εκδόσεις «Άλφα»,
«Ευδοκία», το 1955, εκδόσεις «Άλφα» Ι. Μ. Σκαζίκη, η συλλογή είναι αφιερωμένη στη σύζυγό του Μαρία,
«Βαθιές Ρίζες», το 1968,
«Τίμια Δώρα», το 1969, εκδόσεις «Εστία»,
«Αστέγνωτο Δάκρυ», το 1971, εκδόσεις «Εστία»,
«Ανώνυμου Δοκίμια», το 1971,
«Αίνος και θρήνος-Αφιέρωμα στα πενήντα χρόνια του ξεριζωμού», το 1972, έκδοση «Βιβλιοπωλείο της Εστίας»,
«Μονοκοντυλιές» το 1975,
«Τραγούδια των Βουνών» 2η σειρά, το 1980, εκδόσεις «Ι.Ν.Σιδέρης»,
«Ανά τον θερισμένον αγρόν» το 1982, εκδόσεις «Πιτσιλός»,
Μυθογραφήματα του καιρού μας», το 1987, εκδόσεις «Πιτσιλός»,
«Quadretti Italiani», [Ιταλικές μακέτες].
Διηγήματα
Δημοσίευσε τα έργα
«Το πράσινο καπέλο», το 1918, εκδόσεις «Ι.Ν.Σιδέρης», ηθογραφικό έργο,
«10 έρωτες» το 1925, εκδόσεις «Ι.Ν.Σιδέρης»,
«Απλοϊκές Ψυχές», το 1932, εκδόσεις «Ι.Ν.Σιδέρης», για το οποίο τιμήθηκε με το βραβείο «Δημήτριος Βικέλας» της Ακαδημίας Αθηνών,
«Βαθιές Ρίζες», το 1968.
Δοκίμιο
«Η ναυμαχία της Ναυπάκτου».